#blackouttuesday

Είναι σαν να πνίγεσαι…

Το Τaλκ αναγκάστηκε να μείνει για ένα διάστημα σπίτι. Σε αυτόν το γνωστό κατ’ οίκον περιορισμό που τον ντύσανε με τα γνωστά hashtags, τον βάφτισαν κίνημα και τον έκαναν να μοιάζει με το απόλυτο επίτευγμα της ανθρωπότητας. Λέγαμε, λοιπόν, όλοι #μένουμε σπίτι. Για να προστατεύσουμε τους άλλους, τους ευπαθείς  ̶ όχι εμάς. Ή όχι μόνο εμάς. Και αυτό ήταν το μεγαλύτερο ψέμα.

Μείναμε σπίτι για να προστατεύσουμε τους μοναδικούς εαυτούς μας και τους πολύ κοντινούς γύρω μας. Κανέναν άλλον. Οι «άλλοι» δεν μας ένοιαζαν ποτέ. Πεθαίνουν πολλοί άλλοι. Από πείνα, από προσφυγιά, από μπότες. Από αδιαφορία, από ξύλο, από κακοποίηση, από αρρώστιες. Και αυτό δεν άλλαζε ποτέ κάτι από τη δυτική ζωούλα μας. Συνέχιζε με κανονικούς ρυθμούς που δεν ήμασταν ποτέ διατεθειμένοι να σταματήσουμε. Μέχρι που κάποιος είπε «ψιτ, φίλε, μπορεί να είναι και η δική σου η σειρά».

Οπότε πατήσαμε ένα ωραιότατο φρένο, καθίσαμε στους καναπέδες μας, μετρούσαμε κρούσματα και θανάτους, εξαντλήσαμε κάθε είδους μαγιά από ράφια και ψυγεία, καβαλήσαμε σαν τους ηλίθιους από ένα ποδήλατο και αμοληθήκαμε στη μέση του δρόμου, βγάζαμε 28 φορές το 24ωρο το σκύλο μας για κατούρημα, απλώναμε τις σακούλες του σούπερ μάρκετ στα μπαλκόνια, απολυμάναμε μέχρι και τα απολυμαντικά, πείσαμε τους εαυτούς μας ότι ανακαλύψαμε ένα νέο «εδώ και τώρα», έναν άλλον  ̶ καταπληκτικό ̶ τρόπο ζωής και περιμέναμε να συνεχίζουμε να μην πεθάνουμε.

Τότε, θυμάμαι, κυκλοφορούσαν κάποια βίντεο στα social media, βίντεο ανθρώπων που νοσούσαν και περιέγραφαν την εμπειρία τους. Είναι σαν να πνίγεσαι  ̶ σαν να μην μπορείς να πάρεις ανάσα. Ξέρεις, όπως ένιωθε ο George Floyd. O κάθε George Floyd. Το μαρτυρά και η απομαγνητοφώνηση των τελευταίων φράσεων που τρομαγμένα κατάφερε να εκστομίσει ενώ ΠΝΙΓΟΤΑΝ. Αν δεχόμαστε να ζούμε σε έναν κόσμο τέτοιο, προτείνω να ξανακλειστούμε στα σπίτια μας και να μην ξαναβγούμε ποτέ.

Η απομαγνητοφώνηση 

It’s my face man
I didn’t do nothing serious man
please
please
please I can’t breathe
please man
please somebody
please man
I can’t breathe
I can’t breathe
please
man can’t breathe, my face
just get up
I can’t breathe
please, a knee on my neck
I can’t breathe
shit
I will
I can’t move
mama
mama
I can’t
my knee
my neck
I’m through
I’m through
I’m claustrophobic
my stomach hurt
my neck hurts
everything hurts
some water or something
please
please
I can’t breathe officer
don’t kill me
they’re gonna kill me, man
come on man
I cannot breathe
I cannot breathe
they’re gonna kill me
they’re gonna kill me
I can’t breathe
I can’t breathe
please sir
please
please
please I can’t breathe