Τις προάλλες που έψαχνα τα χριστουγεννιάτικα στολίδια στην αποθήκη ανακάλυψα και μια κούτα με ενθύμια της δικής μου παιδικής ηλικίας: ένα από αυτά τα άλμπουμ-ημερολόγια που κρατούσαν οι μητέρες μας με αναμνήσεις από τη γέννηση και από τις πρώτες μέρες στο σπίτι (όλοι οι συνομήλικοι μου έχουμε αντικρίσει τον απολιθωμένο αφαλό μας και τα λιλιπούτεια πρώτα νυχάκια μας κολλημένα στις σελίδες αυτών των άλμπουμ, νομίζω), φωτογραφίες από την πενθήμερη (αυτές με το κακό μαλλί και το γιγαντιαίο φρύδι;) και ένα -ω, ναι- λεύκωμα. Και τότε σκέφτηκα ότι αυτά είναι ίχνη μιας άλλης εποχής, μιας εποχής αναλογικής, στην οποία η πρόσβαση στις αναμνήσεις ήταν αν όχι πιο δύσκολη, πιο χρονοβόρα. Σήμερα δεν υπάρχουν άλμπουμ-ημερολόγια από τη γέννηση των παιδιών μας, με ένα scroll στο ψηφιακό άλμπουμ του smartphone μου μπορώ να ξαναζήσω όλες εκείνες τις μοναδικές στιγμές και να τις μοιραστώ με τα παιδιά μου. Τώρα τα παιδιά μου δεν έχουν λεύκωμα, έχουν ψηφιακούς τοίχους και άπειρες αναμνήσεις ανεβασμένες σε clouds αλλά και τη δυνατότητα να επικοινωνούν κρυπτογραφημένα από εμάς τους μεγάλους. Νομίζω πως γίναμε γονείς και ψηφιακοί πολίτες ταυτόχρονα· εννοώ πως το ένα συνέπεσε με το άλλο και ο τρόπος που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας είναι εντελώς διαφορετικός από εκείνον που μας μεγάλωναν οι γονείς μας.
Η κινητή τηλεφωνία έδωσε στα παιδιά μας πρόσβαση στην πληροφορία και τη γνώση: στο κινητό τους και στο τάμπλετ τους βρίσκεται ολόκληρος ο κόσμος. Η κόρη μου μπορεί να συνομιλεί καθημερινά με την κολλητή της που μένει στη Δανία, ενώ ο γιος μου μπορεί να παίρνει μέρος σε συνέδριο εφήβων που οργανώνουν τα Ηνωμένα Έθνη με έδρα… ένα σύννεφο. Ποιος να το φανταζόταν; Τους έδωσε και περισσότερη ελευθερία, προσφέροντας σε εμάς τη δυνατότητα ελέγχου. Μπορώ να επιτρέψω στον έφηβο του σπιτιού μια πιο μακρινή βόλτα από τη στιγμή που μοιράζεται την τοποθεσία του και αφού μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μας ανά πάσα στιγμή.
Ταυτόχρονα, τα δίκτυα τηλεπικοινωνιών χάρισαν σε εμάς τους γονείς περισσότερο χρόνο με τα παιδιά μας. Ναι, δεν χρειάζεται να μείνουμε στο γραφείο για να περιμένουμε εκείνο το mail, για να στείλουμε μια παρουσίαση ή για να κάνουμε ένα meeting. Πλατφόρμες ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, υπηρεσίες cloud διαμοιρασμού και αποθήκευσης και τόσα άλλα εργαλεία μάς επιτρέπουν να δουλεύουμε ακόμη και περιμένοντας τον… πρωταθλητή μας να τελειώσει την προπόνηση.
Και κάτι ακόμη πιο σημαντικό: τα δίκτυα τηλεπικοινωνιών μάς ένωσαν στη δύσκολη συγκυρία της πανδημίας. Παππούδες και γιαγιάδες μιλούσαν με τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους σε καθημερινή βάση, οι έφηβοι μιλούσαν με τους κολλητούς τους, εμείς με τους φίλους μας. Μέχρι και κεράκια σβήσαμε μπροστά στις οθόνες μας, μην το ξεχνάτε. Μείναμε ενωμένοι, ψύχραιμοι και αισιόδοξοι γιατί μπορούσαμε να επικοινωνούμε και να διατηρήσουμε κάποιες από τις συνήθειες μας ακόμη και εντός σπιτιού. Pilates online ή τα ψώνια του σουπερ μάρκετ με απόλυτη ασφάλεια. Όλα στο χέρι μας. Μείναμε και μορφωμένοι, ευτυχώς (τα παιδιά μας δηλαδή). Το σχολείο ερχόταν σπίτι μας και η εκπαίδευση των παιδιών συνεχίστηκε παρά την πανδημία.
Και όλα αυτά στην ανατολή της 5ης γενιάς δικτύων κινητής. Φανταστείτε πώς θα διαμορφωθεί η νέα ψηφιακή πραγματικότητα με το θαυματουργό 5G. Πώς θα είναι η εμπειρία της εκπαίδευσης, πόσο διαφορετική θα είναι η δουλειά μας, οι μετακινήσεις μας, το νοικοκυριό μας, πόσο πιο ανεμπόδιστη η επικοινωνία μας και η απανταχού σχεδόν παρουσία μας σε αυτόν τον κόσμο. Όλοι και όλα συνδεδεμένα, εύκολα, γρήγορα. Δεν σας κρύβω ότι ανυπομονούμε …οικογενειακώς!
Τη σημασία των δικτύων κινητής τηλεφωνίας υπογραμμίζει και η Ένωση Εταιρειών Κινητής Τηλεφωνίας μέσα από μια σειρά μονόλεπτων ταινιών. Σε αυτές, άνθρωποι όλων των ηλικιών εξηγούν πώς τα δίκτυα τηλεπικοινωνιών άλλαξαν τη ζωή τους. Σίγουρα θα σας θυμίσουν κάτι…Το αύριο είναι εδώ σήμερα, ευτυχώς.
