Πληθαίνουν τα παιδιά που έχουν μόνο μάνα.
Βλέποντας κάτι στατιστικά σχετικά με τις όλο και περισσότερες γυναίκες που αποφασίζουν να γίνουν μάνες μόνες, θέλω να υπογραμμίσω σε όλους σας, φίλες και φίλοι, πόσο θορυβημένη είμαι με τη γραμμή πλεύσης που έχει πάρει η κοινωνία σ’ αυτόν τον τομέα. Θα είμαι σύντομη αναγκαστικά. Μισά θα γράφω και τα άλλα μισά πρέπει να τα καταλάβετε από μόνοι σας γιατί έχω μόνο 700 λέξεις στη διάθεσή μου. Χρειάζομαι λοιπόν την ευφυΐα σας.
Συνοπτικά –και πέραν της πλάκας– η κατάσταση έχει σήμερα ως εξής: πρώτα απ’ όλα γυναίκες και άντρες μπορούμε πια (στις μεγάλες πόλεις τουλάχιστον) να διαλέξουμε ελεύθερα πώς θα ζήσουμε. Αυτό είναι πολύ καλό. Το κακό είναι πως αυτό που διαλέγουμε όλο και περισσότερο είναι ο μοναχικός βίος: πιεσμένοι από σχολείο, φροντιστήριο, αθλήματα, γλώσσες, μπαλέτα όταν είμαστε μικροί, βλέπουμε το γκομενάκι μόνο ΣΚ. Θεωρητικά έχουμε σχέσεις. Στην πράξη κάνουμε σεξ και απλά μιλάμε για αυτές. Όταν πάμε στο πανεπιστήμιο η φάση συνεχίζεται ομοίως λίγο-πολύ. Όλοι μένουμε στα σπίτια μας, δηλαδή η εφηβεία παρατείνεται τουλάχιστον μέχρι τα 30-35. Λεφτά δεν υπάρχουν για χωριστό σπίτι, αλλά ούτε διάθεση. Θέλει κόπο να μείνεις μόνος σου, να μαγειρέψεις, να καθαρίσεις να σιδερώσεις, να βρεις μόνιμη δουλειά. Εσύ δεν τα χεις μάθει αυτά και δεν θες να πριζωθείς. Οπότε συνεχίζεις όπως ξέρεις.
Οι σχέσεις παραμένουν κι αυτές ανήλικες. Τα αγόρια, μεγαλωμένα με πορνό στο Διαδίκτυο, πιέζουν τα κορίτσια να φέρονται σαν πορνοστάρ (πιέζουν για τρίο, λεσβιακά, οθωμανικά και ό,τι άλλο θα ανεβάσει τις μετοχές τους στην παρέα την επομένη.) Τα κορίτσια ζορίζονται να ανταποκριθούν, αλλά κλασικά δεν μπορούν να σηκώσουν κεφάλι και να δηλώσουν ότι αυτό δεν είναι σεξ, είναι βιντεάκι για το youporn. Φοβούνται την απόρριψη, έτσι έχουν και έτσι συνεχίζουν κατά βάθος να εκπαιδεύονται. Έγινε πρόοδος βέβαια από την εποχή των μαμάδων, αλλά ως γνωστόν την οποιαδήποτε πρόοδο την εκμεταλλεύονται πρώτα οι «θύτες» και μετά τα «θύματα». Έτσι οι άντρες κυρίως εκμεταλλεύτηκαν τα νέα ήθη και τη σεξουαλική ελευθερία που διεκδίκησαν οι γυναίκες από τα ’70s και τώρα τους λένε ότι είναι συντηρητικές αν δεν κάνουν παρτούζες, ότι είναι κολλημένες και κότες αν απαιτούν συντροφικότητα/παιδιά/γάμο και χοντρές αν τους περισσεύει ένα κιλό στον γοφό. Από την πολλή πίεση τα κορίτσια σιγά σιγά απομακρύνονται από την προοπτική του γάμου και της κανονικής οικογένειας αφού πια (ευτυχώς) η κοινωνία το επιτρέπει. Δεν το λένε, αλλά αν προσέξεις, αυτό κάνουν. Βλέπουν μπέμπηδες 35 χρόνων να φρικάρουν μπροστά στην προοπτική της σταθερής σχέσης και αποφασίζουν ότι ούτε αυτές τη χρειάζονται πια. Λίγο σπέρμα χρειάζονται να κάνουν το παιδάκι τους (ΠΡΟΣΟΧΗ: ο γάμος πέθανε, αλλά κοινωνική πίεση για παιδί ποτέ δεν έπαψε να ασκείται στις γυναίκες. Είναι λιγότερη, αλλά είναι και το τελευταίο οχυρό της κοινωνίας, αγκαζέ με τη βιολογία, για να τις εξουθενώσει ηθικά που επιχείρησαν την ανεξαρτησία τους). Μαζί με την κοινωνική καταξίωση κάνοντας ένα παιδί θα έχουν σιγουρέψει μια αιώνια και ασφαλή σχέση με ένα ανθρώπινο ον, ένα επίτευγμα στον μοναχικό και ανταγωνιστικό αυτόν κόσμο. Και θα το έχουν μόνες τους, χωρίς την ενοχλητική παρέμβαση του πατέρα, χωρίς τα πεθερικά και τις γνώμες του, χωρίς τα διλήμματα. Άσε που μπορούν ωραιότατα να πλασάρονται και για προγκρέσιβ ηρωίδες που αποφάσισαν και έφεραν εις πέρας έναν τέτοιο ζόρικο στόχο.
Τι γίνεται όμως με το έρμο το παιδάκι; Ποιος θα το προφυλάξει αυτό από το πελώριο βάρος των συνειδητών και υποσυνείδητων απαιτήσεων μιας μητέρας λέαινας που πόνταρε όλα τα λεφτά της πάνω του; Όλοι ξέρουμε καλά πως δωρεάν δεν υπάρχει. Το αντίτιμο που θα πληρώσουν αυτά τα παιδιά θα είναι μεγάλο και θα φανεί σύντομα στις επόμενες γενιές. Πρώτα απ’ όλα θα έχουν μια πολύ στρεβλή εικόνα για τις σχέσεις, για τη συντροφικότητα. Έπειτα θα αναπτύξουν μια παθολογική σχέση υποταγής ή απώθησης για τον μοναδικό στύλο της ζωής τους, τη μάνα. Για τα αγόρια τα πράγματα θα είναι ακόμα χειρότερα. Ξέρουμε πως στρέφονται στην ομοφυλοφιλία αγόρια που υπέστησαν υπερκυρίαρχες, απαιτητικές μητέρες χωρίς το πατρικό ανάχωμα που εξισορροπεί τα συναισθηματικά φορτία.
Δεν είμαι ειδική ψυχολόγος ή κοινωνιολόγος, μια φιλόσοφερ είμαι με διδακτορικό στη δεύτερη σοφιστική, αλλά έχω τα μάτια και τα αυτιά μου ανοιχτά και τρομάζω από το μελλοντικό τοπίο που χτίζεται σιγά σιγά και ανεπαισθήτως μπροστά μου. Ακούω τη γνώμη σας και ειλικρινά ελπίζω να ανατρέψει τη δική μου.
ΧΩΡΙΣ ΜΠΑΜΠΑ…
3 Μαρτίου, 2015/
20 Σχόλια/
Εύα θα ήθελα να σε ρωτήσω πως ένιωθε το παιδί σου βαθια μεσα του, όταν το έλεγαν μπάσταρδο στο σχολείο; Και ακομα αναρωτιέμαι πως μπορει να νιωθει ενα παιδι που δεν εχει γνωρίσει ποτε τον πατερα του όταν πρέπει να γράψει στο δημοτικό το “σκέφτομαι και γραφω” με θέμα “ο μπαμπάς μου”; Πως πραγματικά νιώθουν αυτά τα παιδιά βαθιά μέσα τους σε τέτοιες περιπτώσεις, και κατά πάσα πιθανότατα δεν θα το πουν ποτε στην μαμα για να μην την στεναχωρησουν και θα το παιζουν άνετα, ότι δεν τα πειραζει και οτι δεν τρεχει τιποτα…..
Ξερω καποιες που μετα τα 35-36+ επαθαν κριση πανικού για αντρα-γάμο-παιδί,βρηκαν τον πρωτο τυχοντα και εκαναν το ονειρο τους πραγματικοτητα.Μονο που τωρα το παιδι μεγαλωνει σε μια οικογενεια με γονεις που δεν αγαπιουνται,τσακωνονται και μαλλιοτραβιουνται.Πειτε μας καλη μας φιλοσοφερ για το αντιτιμο που πληρωνουν ΑΥΤΑ τα παιδια και πως θα φανει στις μελλοντικες γενιές.
Ω… μα πόσο εμπεριστατωμένο, με αναφορές σε έρευνες επί του θέματος, κοινωνιολόγους και ψυχολόγους… Μα δεν ντρέπεστε, θα ήθελα να ήξερα, να ξεφουρνίζετε αμπεφιλοσοφίες της κυρά-κατίνας με ψευδοεπιστημονικό ύφος και καμία επαφή με την πραγματικότητα; Αφού είστε τόοοοοοοσο σίγουρη, πώς και δεν βρήκατε επιστημονική τεκμηρίωση; Πόση μπαρούφα πλέον, πόση χαιρεκακία και πόσο/πόσα κόμπλεξ μπορεί να έχει κανείς ; Σας τελείωσε η καραμέλα για τα παιδιά των χωρισμένων γονιών και πιάσατε τις μονογονεϊκές; Και προσέξτε κάτι: μονογονέας δεν ξεκινάς πάντα να γίνεις αλλά μερικές φορές γίνεσαι και χωρίς να το θέλεις. Δεν είστε άξια ούτε στο στόμα σας να πιάσετε τους μονογονείς. Τον καθρέπτη επάνω σας να γυρίζετε να δείτε ποιες μανάδες καταστρέφουν τα παιδιά τους.
Θα μπορουσα να ειχα γραψει εγω αυτο το σχολιο αγαπητη Ιωάννα!Ο καθενας πισω απο την οθονιτσα του βγαινει και λεει το μακρυ του και το κοντο του με στυλακι ψυχολογου!Ποση μπουρδολογια πια..
Αχ ναι, οι γυναίκες που παραείναι συναισθηματικές και θα πνίξουν τα παιδιά τους από την πολλή αγάπη και θα τα κάνουν αδερφές (γιατί μόνο γκέι αγόρια υπάρχουν ως γνωστόν, και επίσης αυτό το “γκέι” είναι κάτι σαν πρόβλημα που εμφανίζεται λόγω της κυριαρχικής μάνας σου και επειδή κάτι πήγε στραβά στα παιδικά σου χρόνια). Καταπληκτικό, υπέροχο, οι “μανούλες του facebook” θα το λατρέψουν γιατί για εκεί είναι, δίπλα στα ποστς για καλό ξεμάτιασμα. Πάω λίγο να ξεράσω κι έρχομαι.
Εν τω μεταξύ, το μόνο χειρότερο από αυτή την τίγκα υπεραπλουστευτική και-καλά ανάλυση της γυναικείας ψυχοσύνθεσης (ξέρεις, αυτή την ταλανισμένη μεταξύ youporn και συνδρόμου ελληνίδας μάνας χωρίς πιθανότητα διαφυγής) είναι αυτή η περιγραφή του άντρα του youpornόκαφρου, μαμάκια που για κάποιο λόγο όμως είναι απαραίτητος για να εξισορροπήσει συναισθηματικά την ανισόρροπη μάνα (γιατί ΑΥΤΟΣ ο άντρας ακούγεται πάρα πολύ ισορροπημένος συναισθηματικά, ας πούμε).
ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΜΑΘΑΜΕ ΟΤΙ ΤΑ ΑΓΟΡΙΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΑ???ΠΟΙΑ ΕΡΕΥΝΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΛΕΕΙ???ΕΣΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΟΥ ΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ???ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΜΟΝΟΓΟΝΕΙΚΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΜΗΝ ΚΟΛΛΗΣΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ???ΤΡΑΓΙΚΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΩ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ!!!!
Κυρία φιλοσοφέρ….είμαι μια μαμά μόνη- λέαινα (όπως με αποκαλείς)και μεγαλώνω ένα κορίτσαρο που αν το δεις θα σου φύγει το πτύελο. Αν μεγαλώνοντας μου γίνει ομοφυλόφιλη, θα σου στερίλω μύνηματάκι πονηρο να σε επιβεβαιώσω. Μέχρι τότε, σε διαψεύδω…και το “ΞΕΡΟΥΜΕ” που χρησιμοποιείς, βάλτο εκεί που ξέρεις.
Ως κοινωνιολόγος, θα συμφωνήσω με το συνάδελφο κάτω στα σχόλια και θα επιβεβαιώσω πως το “άρθρο” (;) είναι εντελώς αντιεπιστημονικό.
Λέαινες κουράγιο!
Διδακτορικό στην πρώτη μαλακοποίηση έχεις κοπελιά!!!! Κακώς οι συντάκτες της σελίδας επέτρεψαν τέτοιου είδους άρθρο να δημοσιευτεί!!! Ας πέφτει και λίγη λογοκρισία. Δεν χάλασε ο κόσμος! Δεν θα χάσετε αναγνώστες. Αντίθετα με τέτοια άρθρα θα μειωθούν δραματικά. Μειώνετε τη σελίδα σας. Κρίμα….
Λες βλακείες. Κάνεις γενικεύσεις που δεν έχουν κανένα νόημα. Λες την αποψάρα σου που δεν βασίζεται πουθενά. Ψάξε, διάβασε, ενημερώσου γιατί όσα λες είναι ψέματα και παραπληροφορείς όσους σε διαβάζουν. Δεν αναφέρεις καμία έρευνα, κανέναν ειδικό κανένα τεκμηριωμένο συμπέρασμα. Γράφεις απλά ότι κατεβάζει το αμόρφωτο κεφάλι σου προσβάλλοντας παράλληλα ένα σωρό ανθρώπους. Είσαι απαράδεκτη. Θα έπρεπε να ντρέπεσαι.
Πώς γίνεται να επιλέγουν οι γυναίκες (για όσες το επιλέγουν) να δημιουργήσουν μονογονεϊκές οικογένειες, αλλά και πάλι να φταίνε οι άντρες, μόνο μιά γυναίκα θα μπορούσε να το τεκμηριώσει… Η λογική του ” συμμετείχα σε παρτούζες, αλλά φταίει ο σύντροφός μου που με πίεσε και ΟΛΑ τα στραβά στη μετέπειτα ζωή μου οφείλονται σ’ αυτόν” (ίσως γιατί σε παράτησε κιόλας).
διαβαστε την περιπετεια ενος πατερα που εχασε τα παιδια του λογω διακιοσυνης http://stop-paidofilia.blogspot.gr/2015/03/blog-post_87.html
Στη δεκαετία του 60, που τα ποσοστά των μονογονεϊκών οικογενειών ήταν οριακά μηδενικά (0,8%), η παραβατικότητα ανηλίκων και εφήβων άγγιζε το 40%. Στη δεκαετία του 2000, τα αντίστοιχα ποσοστά ήταν :μονογονεϊκές οικογένειες 12%, παραβατικότητα ανηλίκων-εφήβων : 25%. Μαθηματικά (μιας και ουτε κι εγω ειμαι ψυχολόγος αλλα ειμαι κοινωνιολόγος ) η θεώρηση σας ειναι παντελώς αβάσιμη. Οι συμπεριφοράς των παιδιών δεν εχουν να κανουν με τον αριθμό των γονέων. Τέλος αβάσιμο έως και άστοχο το συμπεραςμα σας για τους ομοφυλοφιλους. Το μεγαλύτερο ποσοστό εξ αυτών προέρχεται απο φυσιολογικότητες και αρμονικές οικογένειες. Ευχαριστω για την φιλοξενία.
Πολύ σοβαρό θέμα για μία τόσο εππιφανειακή τοποθέτηση από την οποία εξάγονται και συμπεράσματα όπως :”Για τα αγόρια τα πράγματα θα είναι ακόμα χειρότερα. Ξέρουμε πως στρέφονται στην ομοφυλοφιλία αγόρια που υπέστησαν υπερκυρίαρχες, απαιτητικές μητέρες χωρίς το πατρικό ανάχωμα που εξισορροπεί τα συναισθηματικά φορτία”.
Δεν ακυρώνω την τοποθέτηση επειδή είμαι ανύπαντρη μητέρα δύο παιδιών, την ακυρώνει η κοινωνία που ζούμε από μόνη της. Αναλογιστείτε την επίκαιρη περίπτωση του παληκαριού που αυτοκτόνησε, μολονότι ζούσε με το πατρικό ανάχωμα που βάσει του άρθρου εξισορροπεί τα συναισθηματικά φορτία!!!
Τα παιδιά έχουν ανάγκη από αγάπη, εκτίμηση και αφοσίωση.
Η μεγάλες αλήθειες είναι απλές … Ας συνειδητοποιήσουμε το συντομότερο. Τα παιδιά έχουν ανάγκη ΚΑΙ τους 2 γονείς.
Πληθαίνουν οι γυναίκες που θέλουν τα παιδιά τους να μεγαλώνουν χωρίς πατέρα, πληθαίνουν οι γυναίκες που θεωρούν ότι για να κρατήσουν τον άντρα τους πρέπει να κάνουν παιδί, πληθαίνουν οι γυναίκες που θεωρούν το παιδί κτήμα τους, πληθαίνουν οι αχάριστες, άδικες και ανικανοποίητες γυναίκες. Όλες αυτές συγκεντρώνονται μαζί σε μία κατηγορία. “ΑΝΏΡΙΜΕΣ” Που σε συνδυασμό με έναν ανώριμο άνδρα, που έχει μεγαλώσει με μία ανώριμη μάνα, με προφίλ θύματος ή υπερβολικά ελεύθερη, τεκνοποιούν παιδιά για να γεμίσουν τα κενά τους ή να διαιωνίσουν το όνομα των γονιών τους. Τα αποτελέσματα έχουν επιπτώσεις που ήδη φαίνονται, αλλά το φρένο δε θα μπει αν ο καθένας μας δεν καλλιεργήσει το αίσθημα δικαίου, την συνείδησή του, τον ίδιο του τον εαυτό, όχι σαν μονάδα αλλά σαν σύνολο μιας ομάδας, με διαφορετικούς ανθρώπους που ο καθένας αποδέχεται τη διαφορετικότητα του άλλου κ προχωράει είτε με αυτή είτε μόνος.
Ως μητερα μονογονεικης οικογενειας θιγομαι βαθυτατα απο αυτο το αρθρο, ειναι τοσο μονοπλευρο και καταστροφολογικο!
Ειναι πολυ μικρο το ποσοστο των γυναικων που συνειδητα στρεφεται σε τραπεζα σπερματος για να κανει μονη ενα παιδι χωρις τον 35αρη μπεμπη οπως το παρουσιαζετε και ακομα μικροτερος ο αριθμος των υπερκυριαρχων μητερων που ειναι”καταδικασμενες” να οδηγησουν τα παιδακια τους στην ομοφυλλοφιλια.
Συμφωνω απολυτα στο οτι ειμαστε αρκετα ανωριμοι και δυσκολευομαστε να ζησουμε σαν αυτονομοι ενηλικες. Αυτος ειναι και ο κυριος λογος που εχουν αυξηθει οι μονογονεικες οικογενειες καθως στη θεωρια ολοι θελουν σχεση και οικογενεια αλλα μολις η κοπελα μεινει εγκυος πολλοι λακιζουν ριχνοντας ολη την ευθυνη της αποφασης και της ανατροφης στην γυναικα.
Ασφαλως και ειναι ηρωιδες οσες παιρνουν αυτη την ευθυνη, βαζοντας αυτοματα μια ταμπελαρα να πανω στο κεφαλι τους ‘η ανυπαντρη τριανταρα με το παιδι!’ εχοντας και ενα παιδακι να εξαρταται απολυτα απο αυτην με ολες τις αγωνιες και τα εξοδα που συνεπαγονται.
Η δευτερη αιτια αυξησης των μονογονεικων συνδεεται στην ουσια με την προηγουμενη και ειναι η αυξηση των διαζυγιων! Δεν ειναι λιγοι οι μπαμπαδες που χωριζοντας με τη μαμα χωριζουν και απο το παιδι, ειδικα αν ειναι μωρο και δεν εχουν αναπτυξει δεσιμο μαζι του.
Εγω παρατηρω μια συνεχη ενδυναμωση των γυναικων και αντιστοιχα αποδυναμωση των αντρων. Η καλη νοικοκυρα του παρελθοντος εγινε η καριεριστα του σημερα και η μελλοντικη μανα και πατερας της οικογενειας. Πρεπει να πιεσουν τους αντρες να αναλαβουν τον ρολο τους αλλα και αυτοι πρεπει να δειξουν οτι το θελουν.
Απλά, σωστά, μεστά και καταννοητά.
Μπράβο
Μια μονομερής θεώρηση που ρίχνει όλες τις ευθύνες στους άντρες και στην άτιμη κοινωνία. Δεν είναι ψέμα, αλλά είναι μεροληπτικό.
Οι γυναίκες διεκδίκησαν και κέρδισαν τη χειραφέτησή τους, αλλά κάπου στην πορεία ξέχασαν να αναλάβουν τις ευθύνες τους για την τύχη τους και τη ζωή τους.
Οι άντρες είναι θύματα του life style και της παλαβής κοινωνίας μας, όσο και οι γυναίκες. Έχουν την ευθύνη για την τρέλα που ζούμε όσο και οι γυναίκες. Ας αναλάβουμε ΟΛΟΙ λοιπόν την ευθύνη για μια πιο υγειή οικογένεια, ο ένας δίπλα στον άλλον, με αμοιβαίους συμβιβασμούς και υποχωρήσεις. Το “εσύ φταις” ας δώσει και λίγο χώρο στο “μήπως έκανα κι εγώ κάτι λάθος;”
Βέβαια, αυτό δεν μας το έμαθε κανείς. Μεγαλώσαμε σαν κακομαθημένα παιδιά (κι έτσι παραμείναμε. Το μόνο που ξέρουμε είναι να ζητάμε και να απαιτούμε.
ακυρα ολα οσα γραφτηκαν.ο μεγαλος μου γιος τεκνο ανυπαντρης μητερας -εγω ειμαι αυτη-δεν ειναι καθολου ομοφυλοφυλος.θελω κ πρεπει κ το κανει κ ειμαι περηφανη που ειναι ταπεινος ,καθολου προκλητικος ως χαρακτηρας η προσεκτικος αλλα και διακριτικος.εχει μαθει να μη κρινει,να μη τσακωνεται και να ειναι ανθρωπος πανω απ ολα.οτι δε του κανει απλα απομακρυνετα απο αυτο και αυτο αφορα και ανθρωπους.ξερω κ αλλα τετοια παιδια που οι γονεις τους ζουν μαζι που εχουν τετοια παιδια.οπως εχω αντιμετωπισει κιολας παιδια να αποκαλουν το γιο μου μπασταρδο,μεσα στο σχολειο επειδη δεν ειχε μπαμπα οπως αυτα!και τι εμαθαν απο τη σωστη οικογενεια τους?αυτο ακριβως.να μη σεβονται ουτε τον εαυτο τους!χαιρομαι μονο που ειναι αγαπητος και εχει πολλους φιλους αληθινους κ που ειναι ανθρωπος.δε θα ευλογησω τα γενια μου,αλλα ειμαι σιγουρη πως πολλα αλλα παιδια δε θα ξημεροβραδιαζονταν στο προσκεφαλι του αρρωστου βαρια παππου τους στο νοσοκομειο.και ενω εγω δεν ηξερα κανεναν απο αυτους ολοι ερχονταν στο θαλαμο του πατερα μου,γιατροι και συγγενεις ασθενων να μου δωσουν συγχαρητηρια για αυτο το παιδι.το ιδιο συνεβη και με τον ανηψιο μου.δεν ειναι ομοφυλοφυλος.μη βαζετε ταμπελες και μη τοποθετειτε ανθρωπους σε κουτακια/.επισης εχω φιλους ομοφυλοφυλους που μεγαλωσαν σε ‘σωστες οικογενειες’ αλλα ειναι ομοφυλοφυλοι.ειναι καλοι και σωστοι ανθρωποι και καθολου προκλητικοι με εμας και τις οικογενειες μας.θα μπορουσαμε ανετα να μη τους μιλαμε καν γιατι μπορει να κολλησουν ομοφυλοφιλια τα παιδια μας .ομως κανουμε παρεα μαζι τους εδω και 20 χρονια!τα παιδια δεν ειναι χαζα και πρεπει να ξερουν πολλα πραγματα ωστε να προφυλασονται κιολας.