Όταν το παιδί μου έγινε 3,5 χρονών αποφάσισα κι εγώ, όπως οι περισσότεροι, να το στείλω παιδικό σταθμό. Είμαι, βλέπετε, υπέρ της άποψης να μη διαφέρουμε πολύ από το κοινωνικό σύνολο, για να έχουμε και μια ομαλή ένταξη σε αυτό. Και για να είμαι ειλικρινής δεν το σκέφτηκα πολύ. Κάποτε πηγαίνανε κατευθείαν δημοτικό, αργότερα πηγαίναμε κατευθείαν νηπιαγωγείο, τώρα πηγαίνουν παιδικό σταθμό. Γιατί όχι; Πέντε μήνες μετά τη σταμάτησα. Κυρίως για λόγους υγείας. Αλλά όχι μόνο. Tελικά όμως, από τότε μέχρι τώρα, σχημάτισα μια εντελώς αρνητική άποψη για τους παιδικούς σταθμούς και την αναγκαιότητά τους. Διότι αν κάτι με μαθαίνει η μητρότητα είναι ότι οι απόψεις μπορούν να ανατρέπονται.
Θεωρώ πλέον τον παιδικό σταθμό μια λύση ανάγκης για τους γονείς που εργάζονται ή ακόμη και για εκείνους που δεν εργάζονται και θέλουν λίγο να ησυχάσει το κεφάλι τους – κατανοητό. Δεν τον θεωρώ όμως την ιδανικότερη λύση για τα παιδιά. Μου περνάει μάλιστα από το μυαλό πως υπερεκτιμήθηκε ως τόπος κοινωνικοποίησης, ιερός…
Η υπερέκθεση στις ιώσεις, είναι ο σοβαρότερος κατ’ εμέ λόγος για να μην πάει ένα παιδί στον παιδικό σταθμό. Η μία ίωση μετά την άλλη. Ασταμάτητα. Και ύστερα βρογχίτιδες, κρεατάκια, ωτίτιδες. «Όργανα και στοιχεία του ανοσοποιητικού συστήματος βρίσκονται σε φάση ευαίσθητης ανάπτυξης κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής. Όλες οι πρώτες γραμμές άμυνας είναι λιγότερο ώριμες, με αποτέλεσμα η γενίκευση και διασπορά μιας λοίμωξης να γίνεται πιο εύκολα και πιο συχνά σε όσο πιο μικρές ηλικίες» σημειώνει ο παιδίατρος Στέλιος Παπαβέντσης. Και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το μπαράζ των ιώσεων που θα κάνει την άμυνα του οργανισμού να πέσει και τις νοσηλείες να αυξηθούν. Προσοχή, δεν λέω να μην εκτεθεί το παιδί σε ιώσεις, προκειμένου να αποκτήσει αντισώματα. Η υπερέκθεση των μικρών παιδιών, ο καθημερινός συγχρωτισμός με άλλα άρρωστα παιδάκια είναι το πρόβλημα. Η υπερέκθεση – αναρωτιέμαι– βοηθάει ή εξαντλεί το ανοσοποιητικό τελικά;
Όλοι μιλάνε για την ανάγκη της κοινωνικοποίησης. Εγώ θα μιλήσω για μια εισβολική και με το ζόρι κοινωνικοποίηση σε μια φάση που το παιδί είναι συναισθηματικά ανέτοιμο. Για το σώνει-και-καλά, πρέπει να μείνεις με άλλα 20 παιδάκια που ουρλιάζουν, βουτάνε παιχνίδια, δαγκώνονται και τρέχουν δεξιά κι αριστερά. Το μικρό παιδί εύλογα θα τρομάξει. Δεν είναι μόνο η απουσία της μαμάς που πρέπει να διαχειριστεί. Είναι η απουσία του οικείου περιβάλλοντος, σε συνδυασμό με την απότομη μετάβαση σε μια μικρή αγέλη. Είναι έτοιμο το τρίχρονο παιδί να αντιμετωπίσει το συνομήλικό του που το δαγκώνει; (αλλά κι αυτό που δαγκώνει γιατί το κάνει;). Πρέπει να είναι έτοιμο σε αυτή την ηλικία; Ή χρειάζεται μια σταδιακή κοινωνικοποίηση στην παιδική χαρά, σε μικρά γκρουπ παιδιών, σε δημιουργικές δραστηριότητες μικρότερων ομάδων και σε φιλικά πάρτι, ώστε να μάθει σιγά σιγά με την παρουσία του γονιού να επιλύει τα προβλήματά του και στη συνέχεια μόνο του;
Οι κανόνες. Ναι, πρέπει να τους μάθει. Να κρατάει τη σειρά του, να μοιράζεται, να μην δαγκώνει. Πόσο όμως μπορεί ένα νήπιο 2,5 ετών να κατανοήσει τέτοιου είδους κανόνες σε ένα περιβάλλον, στο οποίο δεν λαμβάνει ιδιαίτερη προσοχή και φροντίδα, λόγω των συνθηκών; Δύο δασκάλες για 20 τρίχρονα, πόσα μπορούν να κάνουν ταυτόχρονα; Μήπως υπάρχει κάποιος λόγος που η υποχρεωτική εκπαίδευση απευθύνεται σε πεντάχρονα;
Ψάχνω, τέλος, να βρω έναν ικανοποιητικό λόγο για να στερηθεί ένα παιδί τη χαρά του παιχνιδιού σε εξωτερικό χώρο. Και μη μου πείτε ότι είναι εξωτερικοί χώροι αυτοί που έχουν οι παιδικοί σταθμοί. Ούτε ότι τα βγάζουν τα παιδιά. Τι σχέση έχει η παιδική χαρά, το πάρκο, ακόμη και ο περίπατος στα μαγαζιά, το καθημερινό «έξω», με τον εγκλεισμό ενός νηπίου σε 4 τοίχους, πολλές φορές ακόμη και για 8 ώρες; Δεν αντέχω εγώ να είμαι κλεισμένη στο γραφείο 8 ώρες καθημερινά και το ζητάμε από το νήπιο; Και υποστηρίζουμε ότι του κάνει και καλό! Και ύστερα αναρωτιόμαστε γιατί τα παιδιά έχουν διάσπαση προσοχής. Γιατί γίνονται παχύσαρκα. Γιατί αρρωσταίνουν συχνά. Γιατί αναπτύσσουν προβληματικές συμπεριφορές. Ίσως και επειδή δεν τους επιτρέπουμε να αναπτυχθούν φυσιολογικά, όταν το σώμα τους έχει ανάγκη να είναι αεικίνητο.
Και μιας που έπιασα το θέμα των προβληματικών συμπεριφορών. Πόσα παιδιά ήταν στο φάσμα, είχαν μαθησιακές, συναισθηματικές ξερωγώ δυσκολίες, πριν από την εμφάνιση των παιδικών σταθμών; Απαιτούμε από τα νήπια να έχουν μια εναρμονισμένη συμπεριφορά, μερικές φορές να ωριμάσουν πριν από την ώρα τους και να σχηματίσουν υπάκουες ομάδες. Να σας εξομολογηθώ κάτι; Τα παιδιά δεν αναπτύσσονται με τους ίδιους ρυθμούς. Η κόρη μου λέει το «ρ» από 2 ετών. Εγώ το είπα στα 5. Αν είχα γεννηθεί το 2013, τώρα θα έκανα λογοθεραπεία. Ο λόγος που η υποχρεωτική εκπαίδευση ξεκινάει στα 5 είναι και επειδή τότε θεωρείται ότι τα παιδιά έχουν μια κάπως εναρμονισμένη ανάπτυξη.
Κάθε πρωί που περνάω με το παιδί μου μπροστά από τον παιδικό σταθμό της γειτονιάς, για να πάμε στο σχολείο της, βλέπω τα μικρά παιδιά να κλαίνε, να βήχουν, να τους τρέχουν οι μύξες, ακόμη και να κάνουν εμετό, και να πιέζονται να μπουν μέσα. Σύμφωνοι, κάποια μπαίνουν οικειοθελώς και, όσο η χρονιά περνάει, ακόμη και χαρούμενα. Τα παιδιά ευτυχώς είναι προσαρμοστικά. Συνηθίζουν και στο τέλος το αγαπάνε το σχολείο. Και σίγουρα ήταν σε καλύτερη μοίρα από τη δική μου όταν χρειάστηκε να αρχίσει το νηπιαγωγείο. Κάποιοι παιδικοί σταθμοί βάζουν τιμωρία τα παιδιά, άλλοι «πουλάνε» σε προνομιακό πακέτο ιατρικές εξετάσεις και «γυμναστικούλα με όργανα» και κάποιοι άλλοι έχουν ολιγομελή τμήματα και δίνουν έμφαση στην παιδαγωγική προσέγγιση. Σίγουρα δεν μπαίνουν όλοι στο ίδιο τσουβάλι. Όπως δεν μπαίνουν και όλα τα παιδιά και όλες οι οικογένειες στο ίδιο τσουβάλι. Αν οι γονείς δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν με το παιδί, ούτε χρήματα για να το αναθέσουν αυτό σε κάποιον άλλο και εκείνο μένει κλεισμένο στο σπίτι, τότε, ναι, ίσως είναι καλύτερα να πάει στον παιδικό σταθμό. Η δική μου άποψη είναι ότι ο παιδικός σταθμός είναι υπερεκτιμημένος και σίγουρα όχι απαραίτητος όπως συχνά ακούγεται. Θεωρώ πιο σωστή τη σταδιακή κοινωνικοποίηση, την επιλογή μίας δραστηριότητας, την ένταξη σε κάποια μικρότερη και όχι καθημερινή ομάδα, μέχρι το παιδί να γίνει 5 χρονών και να πάει στο νηπιαγωγείο. Αλλά και πάλι, οι απόψεις είναι για να ανατρέπονται…
Υ.Γ. Και κάπου έλεος με αυτά τα φυλλάδια των ιδιωτικών παιδικών σταθμών. Τα περισσότερα βγάζουν κάτι κακομοιρίστικο ή ψεύτικο.
Με ποια ιδιότητα γράφεις αυτές τις μπούρδες και με αυτό στο στυλ;
Διαβάζοντας κάποιος τις γραμμες αυτού του άρθρου κατανοεί πληρώς το πως και με ποιο τροπο η κοινωνία μας διαμορφώνεται κατα αυτόν τον τροπο, με αυτά τα πάθη, τα προβλήματα και τις συμπεριφορές.
Θεωρώντας ο κάθε γονιός ότι το παιδί του είναι κάτι ξεχωριστό και χρήζει διαφορετικής αντιμετώπισης από τα αλλά παιδάκια – για κάποιο δικό του λόγο – οδηγούμαστε σε κοινωνίες τύπου Ελλάδας. Κοινωνίες στις οποίες ακούγονται εκφράσεις τύπου “ξέρεις ποιος είμαι εγώ” “ξέρεις τι έχω κάνει” “εγώ πέρασα δύσκολα” “εγώ είμαι παντελόνια πάνω μέχρι κάτω”
Όσο πιο γρήγορα κατανοήσει το παιδί σας πως θα πρέπει να ενταχτεί σε μια κοινωνία την οποία την διέπουν κανόνες, τόσο πιο γρήγορα θα οδηγηθούμε σε μια καθημερινότητα δικαιότερη, με λιγότερα προβλήματα, μια κοινωνία που αφουγκράζεται και συγχωρεί.
Παρακάτω παραθέτω δυο έρευνες που ΛΕΝΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ από αυτά που διαβάζω εδώ μέσα και πως μεγάλο ποσοστό των παιδιών που δεν πηγαίνουν στους παιδικούς παρουσιάζουν προβλήματα συμπεριφοράς. Βέβαια ο κανακαρης μας η κορούλα μας αν εμφανίσει τέτοια συμπτώματα είτε τα αγνοούμε είτε ανταπανταμε με φράσεις του τύπου “δε βαριέσαι φραπές να υπάρχει”.
Παρακάτω παραθέτω τα δυο άρθρα.
https://www.tanea.gr/2018/10/03/health/pos-o-paidikos-stathmos-epireazei-ti-symperifora-enos-paidiou/
https://www.iefimerida.gr/news/448533/ereyna-pos-o-paidikos-stathmos-diamorfonei-ti-symperifora-toy-paidioy
Συγγνωμη αλλά στην ζωή μου έχω μάθει να πείθομαι περισσότερο από τους ειδικούς του είδους παρά από μια τυχαία Σώκου η οποία προφανώς και έχει αποκρύψει αρκετά από τα στοιχεία και λόγους που οδήγησαν σε αυτό.
Το αστείο είναι το πως γκρινιάζουμε κάθε μέρα ότι η κοινωνία μας είναι άδικη, ενώ οι ίδιοι μας την δημιουργούμε κατα αυτόν τον τροπο.
Το άρθρο μας λέει για μια εμπειρία κ για την δική της άποψη. Δεν λέει το τι θα πρέπει να κάνει ο κάθε ένας γονέας. Εγώ έχω δύο κοριτσάκια. Το ένα 3,5 χρόνων κ το άλλο ενός. Πάει πρώτη φορά παιδικό η μεγάλη. Ψάξαμε ρωτήσαμε την πήγαμε της άρεσε κ της αρέσει… Είναι τρείς μήνες σχεδόν κ έχει αρρωστήσει 4 φορές κ συνάμα όλη την οικογένεια. Συνέχεια όρους , σιρόπια, βιταμίνες, μασκουλες . Ξενύχτια κ .τ.λ . Δεν μας ενημερώνουν το τι συμβαίνει στο παιδικό σταθμό γενικότερα παρά μόνο εάν τους ρωτήσουμε. Πώς ηταν γενικά ,εάν έφαγε κ.τ.λ. ούτε μας έχουν πει εώς τώρα περάστε να σας πούμε για την εξέλιξη το παιδιού. Με λίγα λόγια είμαι απογοητευμένος με την κατάσταση κ ειδικά στο θέμα αρρώστια. Δεν προλαβαίνει να ηρεμήσει όλοι η οικογένεια. Είμαι σε σκέψη να την σταματήσω.
Τι καταθλιπτικό άρθρο.. Πως θα νιώθει άραγε μια εργαζόμενη μαμά διαβάζοντάς το… Ας μας πει η κυρία Σώκου, μια σκληρά εργαζόμενη μαμά του ιδιωτικού τομέα, που άφησε εκείνη το παιδάκι της όταν έπρεπε να επιστρέψει στη δουλειά; Αλλά ακόμα και μια μαμά που δεν εργάζεται… Μπορεί άραγε να ασχοληθεί με το παιδί της με τον ίδιο τρόπο που θα ασχοληθεί μια παιδαγωγός; Εγώ από την εμπειρία μου με δύο μικρά παιδιά, την διαβεβαιώ πως όχι! Δεν μπορεί. Έχει τόσες δουλειές να κάνει, τόσες υποχρεώσεις να διεκπεραιώσει πως στο τέλος καταλήγει σε φωνές και νεύρα που μόνο σωστή διαπαιδαγώγηση δεν θεωρείται. Ή μήπως είναι καλύτερα να παρκάρουμε το παιδί με μια ηλικιωμένη γιαγιά ή καμιά Φιλιππινέζα για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στις υποχρεώσεις μας.
Καμία μη εργαζόμενη μαμά δεν είναι όλη μέρα στις κούνιες ή στο τραπεζάκι δραστηριοτήτων του τέκνου της μαθαίνοντας το χρώματα και σχήματα. Ούτε ζωγραφίζουν όλη μέρα με μαρκαδόρους κ ξυλομπογιές. Το πιθανότερο είναι πως θα το χώσει στην τηλεόραση για να σιδερωσει ή να μαγειρέψει, άντε να το πάρει μαζί της στη λαϊκή κ.ο.κ
Και αλήθεια κυρία Σώκου, έτσι νομίζετε πως είναι οι παιδικοί σταθμοί; Με μωρά να κλαίνε όλη μέρα, με πιπίλες και μυξες? Μάλλον δεν έχετε πάει σε παιδικούς σταθμούς της προκοπής και μόνο μελαγχολία και κατάθλιψη προκαλείτε με αυτό το ολοκληρωτικό άρθρο. Για λίγα κλικ παραπάνω δημιουργείτε περισσότερες ενοχές στις μητέρες, λες και δεν μας έφταναν οι ήδη υπάρχουσες.
Κυρία Λένη το άρθρο της Κας Σώκου είναι άποψη και προσωπικό συμπέρασμα. Δεκτό και κατανοητό. Η αρθρογράφος ουδεμία διάθεση έχει, να κάνει τους εργαζόμενους γονείς να νιώσουν τύψεις που άφησαν τα παιδάκια τους νωρίς στο παιδικό σταθμό, γιατι έπρεπε να γυρίσουν πίσω στην εργασία τους. Οσο για τις απορίες σας: Γιατί μια μαμά δεν μπορεί να ασχοληθεί με το παιδί της, όπως εσείς αναφέρεται,εργαζόμενη η όχι, ενω μπορεί μια παιδαγωγός? Φανταστείτε μια παιδαγωγός με 10 παιδιά. Δηλαδή γιατί μπορεί εκείνη με 10 παιδιά και δεν μπορεί η μαμα με το 1. Ποιο ικανή ειναι η παιδαγωγός απο την μαμα? Μια μαμά δεν φέρνει στο κόσμο ενα παιδι για να το μεγαλώσει ουτε η νταντά ουτε η γιαγιά ουτε ο παιδικός σταθμός. Τα παιδιά μας πρέπει να έχουν πρότυπα εμάς. Ας ζοριστούμε λιγάκι. Δεν θα πάθουμε τίποτα. Ας στερηθούμε λίγη πολυτέλεια απο την ζωή μας. Δεν πειράζει. Και αστείρευτες εργατοώρες θα περάσουμε στις κούνιες και θα παίξουμε με τα παιδιά μας και η τηλεόραση θα κλείσει μέχρι το παιδι να μπορέσει και να είναι σε θέση να και να κατανοήσει αυτο που βλέπει. Οι περισσότεροι παιδικοί σταθμοί μας ρίχνουν στάχτη στα μάτια για να πιστέψουν οι γονείς ότι τα παιδιά τους είναι ευτυχισμένα στους σταθμούς. Αφουγκραστείτε τα παιδιά σας. Τα παιδιά θέλουν γονείς που θα γίνουν και αυτοί παιδιά μαζί τους. Ισως είμαι σκληρή γιατί δεν χαϊδεύω τα αυτιά σας η μάλλον τα μάτια σας γράφοντας σας πως έχετε δίκιο. Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να πω ψέμματα. Συμφωνώ με την άποψη της Κας Σώκκου.
“Ποιο ικανή ειναι η παιδαγωγός απο την μαμα?” Μπερδεύεστε, παιδαγωγός σημαινει εκπαιδευω δεν ανατρέφω όπως μια μητερα. Τοτε να μη το στείλετε ουτε σχολειο αλλα να του διδαξετε εσεις τα παντα απο το σπιτι. Δε ξέρει καλυτερα ο καθε δασκαλος και μετα καθηγητης. Οποτε ως μητερα διδυμων αγοριων 2,5 ετων αφηστε τις βαρυγδουπες δηλωσεις να στερηθουμε πολυτελειες γιατι ειμαι σιγουρη πως και εσεις και η κυρια που εγραψε το αρθρο θα εχετε μαμα-πεθερα και γυναικα για το σπιτι και απλα θα γεμιζετε τη βαρεμαρα σας με το να ασχολειστε εαν ασχολειστε με το παιδι σας που στανταρ θα εχετε μονο ενα!!
Κύρια Μάρω… Δεν μίλησα για στέρηση πολυτελείας, μίλησα για χρόνο να σιδερώσω τα 6 πλυντήρια της εβδομάδας. Μίλησα για χρόνο να μαγειρέψω σπιτικό φαγητό για τα παιδιά μου και το σύζυγό μου που δουλεύει 10 ώρες την ημέρα. Μίλησα για χρόνο να ξεσκονίσω/βάλω σκούπα/ σφουγγάρια/πλύνω πιάτα. Τις πολυτέλειες τις ξέχασα από την πρώτη μέρα όπου γύρισα από το μαιευτήριο.
Αλήθεια εσείς έχετε παιδιά; Ή μήπως είστε από αυτές τις μαμάδες που πιστεύουν πως αγαπάνε τα παιδιά τους πιο πολύ από τις υπόλοιπες; Και να είστε σίγουρη πως σε έναν καλό παιδικό σταθμό, τα παιδιά ανθίζουν, ενώ στο σπίτι από μια ηλικία και μετά μαραζώνουν
Τα λέτε εξαιρετικά!!!!
Γεια σας. Χωρίς να θέλω να μειώσω το αντικείμενο των παιδαγωγών, το οποίο σέβομαι πολύ , δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με την υπογράφουσα. Έχω ένα παιδάκι που θα γίνει 3 το Νοέμβριο και ενώ ξεκινήσαμε από πέρυσι παιδικό (3 ώρες μόνο) αντιμετωπίζουμε πολλά εμπόδια προσαρμογής. Η δικαιολογία είναι ότι είναι πολύ κολλημένος στη μαμα και στο μπαμπά. Μου έχει ζητηθεί να τον αφήσω να κλαίει μέχρι να συνηθίσει (βέβαια με καθησυχάζουν πως δεν τα αφήνουν να κλείνει πολλή ώρα ) κτλ. Το παιδί μου παρόλο που έχει περάσει καιρός δεν έχει συνηθίσει. Θέλει να παίξει αλλά δεν μπορεί να παίξει σε ένα τέτοιο περιβάλλον παρόλο που θεωρείται ένας πρότυπος παιδικός σταθμός από το υπουργείο παιδείας της Αγγλίας (όπου μένουμε). Όποτε δεν μπορώ να καταλάβω και εγώ τι ακριβώς μαθαίνουν τα παιδάκια έτσι σε αυτήν την ηλικία. Είμαι υπέρ του να είναι ανεξάρτητα αλλά όλοι περιμένουν να θηλάζουν με και μετά από ένα χρόνο να έχει ανεξαρτητοποιηθεί το παιδί. Σε κάποια στιγμή θα πάει σχολείο θα καταλάβει ότι πρέπει να περιμένει τη σειρά ότι πρέπει να μην σπρώχνει τους άλλους κτλ. Αυτά τα γράφω βέβαια ενώ αύριο θα έχουμε άλλη μια μέρα δακρύων. Αλλά συμφωνώ και εγώ ότι σε αυτήν την τόσο ευαίσθητη ηλικία ένα παιδάκι πρέπει να αναπτύξει ένα δεσμό με τους γονείς του να ενταχθεί σιγά σιγά σε Μικρες ομάδες.
Τι μας λες ρε κοπελιά τώρα. Πως για τα παιδιά που είναι στο φασμα φταίνε οι παιδικοί σταθμοί?
Δεν τα μάθαινες κάποτε γιατί δεν γινόταν διάγνωση όχι γιατί δεν υπήρχαν.
Γιατί πρέπει ο κάθε άσχετος να γράφει άρθρα στο ίντερνετ, δεν μπορώ να καταλάβω
Μαλλον δεν κατανοήσατε την φράση ,”Πόσα παιδιά ήταν στο φάσμα, είχαν μαθησιακές, συναισθηματικές ξερωγώ δυσκολίες, πριν από την εμφάνιση των παιδικών σταθμών; ” δεν αναφέρει πουθενά οτι φταίει ο παιδικός σταθμός για τα αναπτυξιακά η ψυχολογικά προβλήματα των παιδιών.
“”Πόσα παιδιά ήταν στο φάσμα, είχαν μαθησιακές, συναισθηματικές ξερωγώ δυσκολίες, πριν από την εμφάνιση των παιδικών σταθμών”” σημαίνει πως πριν την εμφάνιση των παιδικών ήταν λιγότερα παιδιά στο φασμα.
Εμ το αντιγράφεις, εμ δεν το καταλαβαίνεις. Και ξαναλέω: Γιατί πρέπει ο κάθε άσχετος να γράφει στο ίντερνετ, δεν μπορώ να καταλάβω
Αυτο που οσοι δε θελουμε τους παιδικους σταθμους θεωρουμαστε τρελοι δε μπορω να το διανοηθω!!! Ειναι η μοδα τωρα, υπηρχαν αυτα παλια???? Οχι βεβαια υστερα απορουμ γιατι τα παιδια τους εχουνε ψυχολογικα, πως να μην εχουν οταν τα εχουν διωξει απο τοτο σπιτι απο 1-2 χρονων!!! Το παιδο μου πηγε προνηπιο και προσαρμοστηκε απο τη 2 μερα μια χαρα , και ολοι λεγανε ααα δε πηγε παιδικο σταθμο θα χετε προβλημα!! Ολο μαλακιες , ο κοσμος εχει χαζεψει παντελως και δε τους νοιαζει η ψυχολογια των παιδιων , νομιζουν οτι ολα εινΙ τελεια… στο μελλον η νεολαια θα ειναι πολυ χαλια ετσι οπως μεγαλωνουν θα εχουμε τρελα προβληματ..καλυτερα λοιπον οπισθοδρομικη παρα αρρωστη ψυχολογικα!!!!
Δυστυχώς , διαφωνώ σε πολλά με την αρθρογραφο …καποιοι γονεις θεωρειτε οτι ο παιδικος σταθμος ειναι παρκινγκ για τα παιδια σας.. λαθος εκτιμηση αυτη..Φυσικα και ο παιδικος σταθμος προσφερει πολλα στο παιδακι σας…και ναι κοινωνικοποιειται, μαθαινει κανονες((απο πολυ μικροτερη ηλικια) , που μεχρι τωρα στο σπιτι δεν υπηρχαν, μαθαινει να μοιραζεται, αναλογα και την ηλικια … και παρα πολλα αλλα κανει.. Λυπαμαι που εχουν λανθασμενη εικονα ορισμενοι γονεις για τον παιδικο σταθμο.. Αν δεν ειστε σιγουροι οι γονεις με τον σταθμο που επιλεγεται, αν δεν εμπιστευτειτε τις δασκαλες , πως περιμενετε να το κανουν τα παιδια; Οταν βλεπουν εσας να εχετε ανασφαλεια για τον σταθμο… Με αυτον τον τροπο δεν βοηθατε τα παιδια σας..και ναι θα αλλαξει η συμπεριφορα τους και αυτο ειναι κατι φυσιολογικο, γιατι αλλαζει χωρο, προσωπα και πρεπει να συνυπαρξει και με αλλα παιδακια, που σημαινει πως θα πρεπει να περιμενει τη σειρα του, να μοιραστει πραγματα, να ακολουθει κανονες, να υπαρχουν με λιγα λογια και τα ορια…αυτο δυσκολευει πολλα παιδια , γιατι μεχρι τωρα ηταν το κεντρο του ενδιαφεροντος στο σπιτι και ηξερε πως ο,τι θα ζητησει, θα το εχει απο τους γινεις ή συγγενεις..Λογικο για ολα αυτα να βρισκεται στις αρχες το παιδακι σας σε μια συγχυση. Καταλαβαινω και κατανοω την αγωνια των γονεων , και απο τη μερια σας εχετε δικιο εν μερη να ανησυχειτε, ομως εμπιστευτειτε τις δασκαλες και συζητηστε μαζι τους για ο,τι χρειαζεται.. Εχουν εμπειρια με περισσοτερα παιδια και το μονο που κανουν ειναι να βοηθουν τα παιδακια σας ή τα βρεφακια να αναπτυχθουν ολοπλευρα ικανοποιωντας και τις βασικες τους αναγκες. Ιωσεις , σε οποια ηλικια στειλετε το παιδακι θα υπαρχουν..
Ειστε και παιδαγωγος απορω τι σπουδασατε! Δε σας μαθανε οτι το παιδι μεχρι τα 4 θελει τους γονεις του? Οτι η απομακρυνση του δημιουργει προβληματα στη ψυχικη του υγεια που θα φανουν οταν θα ειναι ενηλικος??? Θα επρεπε μονοι σας να προτρεπεται τους γονεις να μη φερουν τα παιδια τους…υστερα απορουμε γιατι παιρνουν ολα ναρκωτικα και. Γιατι αυτοκτονουν… ολα προερχονται απο το σπιτι και απο τα πρωτα χρονια ζωης που αποτυπωνονται στον ανθρωπο , οσο και να μη θελετε να το παραδεχτητε
Σοβαρα τωρα κυρία μου θεωρείτε ότι το να πηγαινεις το παιδι σου παιδικο απο μικρο θα το οδηγήσει στα ναρκωτικά και τις αυτοκτονιες? Δεν ντρεπεστε και μονο που το γραφετε? Δηλ εμεις οι εργαζόμενες μαμαδες να θεωρησουμε αυτονόητο οτι τα παιδια μας θα παρουν ναρκωτικά επειδη τα παράτησαμε στον παιδικο και οχι επειδη δεν τους δωσαμε τις σωστες αρχες αγαπη και φροντίδα που ειναι οι πραγματικοί λογοι που καποιος φτάνει σ’αυτό το σημειο. Οπως προειπε κ μια κυρια μια μαμα ακομα και μη εργαζομενη εχει τόσες εγνοιες καθε μερα που συχνα την κανουν να εχει νευρα κατι ρο οποιο ειναι πιο “βλαβερο”απο τον παιδικο. Καμια δε γεννιεται μαμα κ δεν υπαρζει Σχολή να το μαθεις. Το μαθαινεις μερα με τη μερα. Οταν όμως δεν εχεις βοηθεια (πεθερικά πχ) και πρεπει να βγαλεις εις περας τη μερα με ηρεμια ειναι καλύτερος ο πσιδικος απο.μια τηλεοραση μέχρι η μαμα να τελειωσει τις δουλειες. Κ δεν σημαίνει οτι επειδη γιναμε μητερες ξεχναμε τον εαυτο μας τελειως. Βαι ειμαστε σε δευτερη κ τριτη μοιρα αλλα οχι σε τελευταία. Ντροπη σας για οσα λετε . Μετα αναρωτιόμαστε όπως είπατε ετσι λοιπον κι εγω με τη σειρά μου αφου θελετε κατινιες γιατι τα αγόρια ειδικα βγαίνουν μαμακιδες.
Έχεις δίκιο μας τα έχουν πρήξει με τους παιδικούς σταθμούς εγώ δεν βλέπω τίποτα στα παιδιά τους από αυτά που λένε ότι τα μάθανε εκεί ..ας πούμε στην παιδική χαρά που πάει το παιδί μου να πάρει παιχνίδι από παιδί ηλικίας παιδικού σταθμού κανένα δε θέλει να του το δώσει , αφού τα μαθαίνουν να μοιράζονται αλλά για να γίνει κάτι πρέπει να έρθει και η κατάλληλη ηλικία ?
Χαίρομαι πολύ που έπεσα πάνω σε αυτό το άρθρο.Ο δικός μου φόβος είναι μη «χαλάσουν» το παιδί μου.Αδιαφορώ αν θεωρηθεί η δήλωσή μου αλαζονική αλλά έχω ένα γιο 27 μηνών,πιο εξελιγμένο από άλλα συνομήλικα, που μιλάει άπταιστα,τρώει μόνος του και φοράει βρακί από 2 χρονών.
Λυπάμαι όταν ακούω μητέρες που χαρούμενες δηλώνουν πόσο βοήθησε ο παιδικός τα δικά τους παιδιά να μάθον να μιλάνε,να κάθονται να
τρώνε,να συνεργάζονται.
Τι παραπάνω θα προσφέρει η βίαιη εισαγωγή σε ένα άγνωστο τοπίο,με άλλα άγνωστα παιδάκια τα περισσότερα ταπωμένα με της πιπίλες τους,βγάζοντας άναρθρες κραυγές ή λέγοντας τα βασικά μαμά/γιαγιά/μαμ;
Πόσο θα καταπιέσω το παιδί μου αν δεν ενταχθώ στο σύστημα που βασικά απευθύνεται στους εργαζόμενους γονείς,κρατώντας το σπίτι κοντά μου;Πόσο θα επηρεαστεί το οικοδόμημα των πρώτων δυο σημαντικών ετών που χτίσαμε μαζί με το παιδί μου,αφιερώνοντας όλη μου την ενέργεια και γνώση,εκθέτοντάς το στο απόλυτο άγνωστο σε αυτή την τρυφερή ηλικία;
Συμφωνω και εγω. Εγω αφηνω τα παιδια μου στο καφενειο οταν παω στη δουλεια.
Να αγιάσει το σταμα σου λι εγω επειδή ειμαι σπιτι 4 και μετα θα την στειλω και σε οποιον αρεσει!!!
Ο παιδικος σταθμος δεν ειναι υποχρεωτικος αναλογα με τα συντεχνιακα συμφεροντα που εξυπηρετει η εκαστοτε κυβερνηση! Η υποχρεωτικη εκπαιδευση ξεκινουσε καποτε στα 6, επειτα στα 5 κι εντελει κατεληξε στα 4! Τα χαρακτηριστικα αναπτυξης των παιδιων δεν αλλαξαν μεσα σε μια 20ετια. Οποτε η υποχρεωτικη εκπαιδευση δεν ξεκιναει με το ποτε το παιδι ειναι πραγματικα ετοιμο να ακολουθησει το μοτιβο που επικρατει. Επειτα, ο λογος για τις ιωσεις κλπ κλπ δεν ειναι ο παιδικος σταθμος αλλα οι γονεις που επιλεγουν να στελνουν τα παιδια τους με 40 πυρετο στον παιδικο,μην σκεπτομενοι τα υπολοιπα παιδια, τις παιδαγωγους και τις οικγενειες τους. Οσον αφορα το παιχνιδι και την κοινωνικοποιηση, συμφωνω! Δεν συγκρινεται τιποτα με μια βολτα στο παρκο,με τους γονεις,η οποιαδηποτε αλλη ασχολια. Διοτι ειναι δυο τελειως διαφορετικα πραγματα. Δεν συγκρινονται. Σε καμια περιπτωση οι παιδικοι σταθμοι η τα νηπιαγωγεια δεν αντικαθιστουν την οικογενεια, τις δραστηριοτητες με τον γονιο και τις ασχολιες του παιδιου οπως τα αθληματα. Οι παιδικοι σταθμοι εχουν στοχο την ολοπλευρη αναπτυξη των παιδιων.Επειτα αν γνωριζετε σωστα, οι παιδαγωγοι δεν μπορουν να κανουν διαγνωση αλλα προβλεψη οσον αφορα μαθησιακες δυσκολιες. Οι λογοθεραπεια και η εργοθεραπεια δεν ανθισαν εξαιτιας των παιδικων σταθμων αλλα λογω της εξελιξης των επαγγελματων, των αναγκων των ανθρωπων, και τον τροπο ζωης τους.Εκει εξω στους παιδικους γινονται τερατα αλλα και θαυματα. Ειναι ΚΑΙ στο χερι του γονιου ποσο θα το κυνηγησει,ωστε να αλλαξει αυτη η κατασταση. .Ως φοιτητρια ακομη του αντικειμενου, λυπαμαι πολυ για την εικονα που επικρατει, ομως καλο θα ηταν οι βαρυγδουπες δηλωσεις- για παραδειγμα ο τιτλος σας – να λειπουν οταν , οπως καταλαβαινετε θιγετε και υποβιβαζετε τη δουλεια τοσων παιδαγωγων. Αν δεν θελατε να βαλετε στο τσουβαλι ολους τους παιδικους οπως ειπατε , ο τιτλος σας δεν συμφωνει. Η αποψη σας ειναι απολυτα σεβαστη ομως πριν γινετε τοσο απολυτη,σκεφτειτε πεντε πραγματα παραπανω. Ενα παιδι τελος -ειναι γνωστο και σε εμας που βλαπτουμε την υγεια των παιδιων οπως υποστηριζετε- ειναι καλο να μενει με τη μητερα του οσο το δυνατον μεγαλυτερο διαστημα. Μακαρι να μπορουσα να το συζητησω εκτενεστερα ομως δεν ειναι δυνατον μεσω ενος ιστοτοπου.Να ειστε καλα!
θα ήθελα να γράψω πάρα πολλά και θα ήθελα ακόμα πιο πολύ να μπορούσα να γνωρίσω αυτή την μανούλα που έγραψε το άρθρο. Μπορώ με επιχειρήματα και χωρίς βαρύγδουπες δηλώσεις να έχω και εγώ αντίθετη γνώμη ως μητέρα 4 παιδιών που πήγαν παιδικό σταθμό και πέρασαν υπέροχα!!!!!!!!!! ΨΆΧΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΒΡΊΣΚΟΥΜΕ!!!!!!!
Σημαντικό είναι σε ποιόν άνθρωπο θα εμπιστευτείς τα παιδιά σου ( όχι μόνο για το παιδικό) αν είναι καλός άνθρωπος και επαγγελματίας φυσικά και μπορείς να στείλεις το παιδί σου .
Η υποχρεωτική εκπαίδευση ξεινάει από τα 4 δηλαδή από το προνήπιο.
Το ποσο συμφωνώ μαζί σου, δεν λέγεται! Εαν δεν δούλευα, δεν θα τα πηγαινα ποτε. Να τα τραβολογαω απο τόσο μικρά κάθε πρωι, με οτι καιρό κι αν έχει, να τα υποχρεωνω να βγαινουν εξω απο τόσο πρωι, να τα αφήνω σε ενα χώρο και να φεύγω…. Μακαρι να μπορουσα να τα κρατήσω σπίτι μέχρι να πάνε νήπιο….
Έχετε σπουδάσει παιδαγωγος και τα γράφετε όλα αυτά ; και μάλιστα λέγοντας ότι ο παιδικος σταθμός βλάπτει! Σοβαρά; όλα αυτά πάνω σε τι γνώσεις τα στηρίζεται; ας προσέχουμε και λίγο λεω εγω τι γράφουμε και το δημοσιεύουμε και στα μέσα δικτύωσης…! Όλα αυτά που υποστήριζε τε δεν βασίζονται σε επιστημονικά δεδομένα αλλά να μην πω καλύτερα σε τι.. !Ο καθενας ας μιλάει για αυτά που ξερει η αν δεν ξέρει ας μην μιλάει…ελεος
Γραφει την προσωπικη της αποψη -κ εχει καθε δικαιωμα να το κανει- κ στηριζει την επιχειρηματολογια της σε βιωματικες εμπειριες. Επρεπε να εχει κ 5-6 ερευνητικα δεδομενα απο το Χαρβαρντ για να μπορει να διατυπωνει τη γνωμη της??
Σεβαστή η προσωπική της άποψη αλλα εαν δεν υποστηρίζεται κι απο κάποιο paper μένει απλά άποψη σε επίπεδο καφένειου. Το να συνδέει τον παιδικό σταθμό με τις μαθησιακές δυσκολίες, την παχυσαρκια…..!!!!! Το λιγοτερο απλοϊκο…
Τι κριμα που δεν μεγαλωσαμε εμεις κ τα παιδια μας στα προτυπα Χάιντι, στα λιβαδια με τα προβατα κ τον γαλαζιο ουρανο…επισης οι Ρομά οταν ενηλικιωθούν είναι όλοι τους ευτυχισμένοι, ευφυείς κ πετυχημένοι επειδή μεγαλώνουν ελεύθεροι, περιτριγυρισμένοι απο την οικογένεια κ γεμάτοι γνώσεις κι εμπειρίες απο το μυαλό των γονιών τους. Ναι, τρολάρω λίγο…
Ν’ αγιάσει το χεράκι σου καλή μου που το έγραψες! Και καλή δύναμη σε όλες τις μαμάδες (ή και τους μπαμπάδες) που τολμούν να πάνε κόντρα στο ρεύμα και τις επικρατούσες απόψεις/συνήθειες/επιλογές των πολλών..
Συμφωνώ απόλυτα.Από τη μια μεριά ο παιδικός κάνει θαύματα, το έζησα και το ζω με τον γιο μου(εκεί έμαθε να τρώει, παίζει, ξεκίνησε να μιλάει, περνάει πολύ ευχάριστα, μαθαίνει πράγματα,γενικά τον βοήθησε να ”ανθίσει”) κι από την άλλη, ενώ μέχρι τα 3 του ζήτημα να είχε αρρωστήσει 2 φορές το χρόνο, από τότε που ξεκίνησε παιδικό έχει νοσηλευτεί με πνευμονία, καπάκι βρογχίτιδα και μετά βαριά ίωση και μαζί κολλάει κι η μικρή του αδερφούλα.Αναρωτιέμαι αν αξίζει τέτοια ταλαιπωρία, τα στέλνουν κι άρρωστα και την πληρώνουμε εμείς που τα προσέχουμε.Είμαι πολύ προβληματισμένη κι ακόμη κι αν είμαι υπέρ του παιδικού σταθμού συμφωνώ πως οι νέοι ρυθμοί ζωής έχουν επιβάλλει την υπερεκτίμησή του