Κατά τη διάρκεια της καραντίνας, υπάρχουν μονογονείς που αντιμετωπίζουν με περισσότερη δυσκολία όλο αυτό που βιώνουμε καθώς καλούνται να αντεπεξέλθουν συχνά ολομόναχοι στις καινούργιες συνθήκες. Το Τaλκ δημοσιεύει τις μαρτυρίες τους, για να τους δώσει λόγο, αλλά και για να ευαισθητοποιήσει περισσότερο το κράτος, ώστε να παρθούν ιδιαίτερα μέτρα ενίσχυσής τους. Σήμερα μοιράζεται μαζί μας την εμπειρία της η αναγνώστριά μας Ειρήνη.
- Η κόρη μου είναι 7,5 χρονών και το ζήτημα διαζύγιο δεν την έχει πολυακουμπήσει καθώς ήταν μικρή – μόλις 1,5 χρόνων- και δεν το θυμάται. Η σχέση της με τον πατέρα της είναι πολύ καλή καθώς κι εμείς έχουμε βρει σε αρκετά ικανοποιητικό βαθμό τις ισορροπίες μας. Βέβαια, αν πριν οι επισκέψεις ήταν αραιές τώρα η επαφή έχει γίνει τηλεφωνική και μόνο, γιατί ο πρώην άντρας της εργάζεται σε χώρο με πολύ κόσμο που δεν τηρούνται οι κανόνες υγιεινής και γι’αυτό τον αποφεύγουμε και μας αποφεύγει.
- Εγώ εργάζομαι στην ιδιωτική εκπαίδευση, κάνω ιδιαίτερα, και προφανώς ανήκω σε αυτούς που η καραντίνα έχει πλήξει σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Κάπου εδώ εισβάλλει και η αγωνία για τα παιδιά μου που δίνουν πανελλήνιες… Βέβαια, μετά τη μείωση της ύλης υπήρξε μια ψυχολογική ανάταση!
- Στο οικονομικό κομμάτι υπάρχει μια δυσκολία, αλλά το γεγονός ότι μένω με τους γονείς μου εξομαλύνει αρκετά το ζήτημα. Βέβαια η συγκατοίκηση με γονείς έχει και τα αρνητικά της, αλλά οι σχέσεις μας ήταν πάντα πολύ καλές με απόλυτη απουσία παρεμβατικότητας. Επίσης είναι η πρώτη φορά που χαίρομαι τόσο πολύ για τα ιδιαίτερα που μου χρωστούσαν χρήματα για τους προηγούμενους μήνες καθώς συνεχίζω να πληρώνομαι σχεδόν κανονικά. Τέλος για το οικονομικό κομμάτι θα ήθελα να προσθέσω ότι ο πρώην μου, για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, προσφέρθηκε να συμβάλλει κάπως πιο ουσιαστικά στην ανατροφή του παιδιού του ως προς τις οικονομικές του υποχρεώσεις, καθώς δεν το συνηθίζει… Δίνει χρήματα αραιά και πού, άρα εγώ δεν στηρίζομαι σε αυτά πάρα τα εκλαμβάνω ως εξτραδάκι. Μάλλον η υπάρχουσα κατάσταση τον ταρακούνησε λίγο!
- Και τώρα στο πολύ θετικό μέρος της όλης ιστορίας: εγώ και η μικρή περνάμε καταπληκτικά στην καραντίνα! Παίζουμε, διαβάζουμε, τσακωνόμαστε (είναι κι αυτό στο πρόγραμμα φυσικά), βλέπουμε ταινίες, τη βάζω εγώ για ύπνο το βράδυ, κάνουμε χειροτεχνίες (κι ας τις μισεί η μανούλα). Δηλαδή όλα αυτά που θα έπρεπε να μπορούμε να κάνουμε στην καθημερινότητα μας, αλλά λόγω φόρτου εργασίας και κόντρα ωραρίων (δικών μου και του παιδιού), αδυνατούσαμε το προηγούμενο διάστημα (και με αυτό εννοώ τα τελευταία αρκετά χρόνια). Ευτυχώς είναι ιδιαίτερα εφευρετική οπότε έχει φτάσει στο σημείο να παίζει μέσω Skype με μια φίλη της. Φυσικά βλέπει περισσότερη τηλεόραση απ’ ό,τι πριν και υπάρχουν και στιγμές που βαριέται, αλλά η γενική εικόνα είναι ότι περνάμε καλά!
- Για να κλείσω, θα θέσω το δυσάρεστο ζήτημα του τι θα γίνει αύριο καθώς η “επιστροφή στην κανονικότητα” που ευαγγελίζονται ορισμένοι δεν πρόκειται να συμβεί. Θα είναι μια “κανονικότητα” σε κρίση, με ανεργία και ευκαιρίες για καινούριες περικοπές μισθών και συντάξεων! Αυτοί, λοιπόν, που μιλούν για ενότητα για την αντιμετώπιση της πανδημίας είναι αυτοί που τελικά δε θα βιώσουν τις συνέπειες όπως η πλειοψηφία του κόσμου… Αυτό είναι ένα άγχος και ένας προβληματισμός που ταλανίζει τους περισσότερους από μας, πιστεύω, ειδικά τώρα που έχουμε τόσο χρόνο να το αναλογιστούμε και να κάνουμε σενάρια.
Αν είστε μονογονέας και θέλετε να μοιραστείτε την εμπειρία σας, στείλε e-mail στο ppapadia@talcmag.gr ώστε να σας καθοδηγήσουμε.
