Λένε ότι η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται… Βεβαίως και έτσι είναι ειδικά όταν είστε και πολλοί στο σπίτι…
Ξημερώματα Δευτέρας- αρχή νέου καλοκαιρινού σχολείου. Η μια μας κόρη ξυπνάει με το ζόρι στις 7 το πρωί και ενώ έχει μεγάλη χαρά να πάει στο καινούριο σχολείο, αρχίζει να ουρλιάζει… «Δεν μπορώωωω, ξύνομαιιιιιιιιι, έχω ψείιιιιρεεεεεεςςςς».
Μου ήλθε ντουβρουτζάς. Μόλις είχα ταΐσει τον νεογέννητο (6 ημερών) γιο μας και εικόνες χάους ήλθαν στο μυαλό μου. Παρατάω το μωρό και αρχίζω σαν μανιακή με το χτενάκι να ψάχνω… Τι να βρω; Ψείρες στ’ άχυρα μαλλιά-Ραπουνζέλ της κόρης μου, καθώς ήταν στα πρόθυρα να ξεμαλλιαστεί εντελώς… Ενώ από μέσα μου έλεγα «Δεν μπορεί να συμβαίνει ΑΥΤΟ, τώρα, σήμερα… jamais!»
«Θα με φάει ο Λύκοοοοοοοοοοςςςςςς»
«Γιατί παιδί μου; Τι σχέση έχει ο Λύκος με τις ψείρες;Ηρέμησε να δούμε τι θα γίνει…»
Τελικά η λύση βρέθηκε… Δεν είχε ξεπλύνει καλά τα μαλλιά της, τη βούτηξα στην μπανιέρα με κρύο -δυστυχώς- νερό και βγήκαν τα απομεινάρια αφρού της χθεσινής της δήλωσης και φυσικά πράξης: «Μπάνιο θα κάνω μόνη μου ΚΑΙ μαλλιά γιατί είμαι μεγάλη…»
Μεγάλη η χάρη σου, Παναγία μου, που με γλίτωσες από το εγκεφαλικό γιατί αυτό δεν θα το άντεχα.
Εντωμεταξύ το σχολικό είχε -εννοείται- φτάσει και περίμενε εμάς τους τρελούς να μαζευτούμε.
Το μωρό έκλαιγε, η άλλη μας κόρη γκρίνιαζε- δεν ξέρω γιατί- η γκρίνια γενικώς βασιλεύει από τον ερχομό των νέων διδύμων (όχι θα την γλιτώναμε…) και ο μπαμπάς τους έτρεχε ξυπόλητος στο δρόμο να προλάβει το σχολικό… Εγώ πετούσα ξοπίσω τους φούτερ, παγούρια με νερό και παπούτσια στον μπαμπά ο οποίος ήταν λες και είχε μόλις βγει από μάχη του Μαραθώνα. Όχι, δεν είναι Σπαρτιάτης στην καταγωγή, αλλά με 4 παιδιά δύσκολα την γλυτώνει. Ακόμα γελάμε με την σκηνή γιατί άξιζε να υπάρχει μια κάμερα… Ποιες Kardashians. Εδώ είναι το real deal.
Η καλή μέρα που λέγαμε στην αρχή… φυσικά και συνεχίστηκε! Επιστροφή, λοιπόν, από το σχολείο και γενικά αρχίζει το ματς (όχι βέβαια ματς του Μουντιάλ -Ιούνιος του 2018 το Μουντιάλ, Ιούνιος 2018 και η φάση που περιγράφω, εννοείται πως Μουντιάλ δεν έχουμε δει καθόλου).
«Θέλω να πιάσω το μωρό», «Θέλω να το ταΐσω», «Θέλω να το αλλάξω». Θέλω, θέλω θέλω… Τι να κάνεις; Και ξαφνικά ενώ όλα ήταν κάπως ελεγχόμενα αρχίζει η Λυδία μας το κλάμα του αιώνα. «Πεινάωωωωωωωωω, πονάει η κοιλιάααα μου», «Εσείς δεν με έχετε ταΐσειιιιιιιιιιιιιι, γρήγορα τώρα ένα τόοοοοοοοστ»
Έτρεχα σαν την παλαβή να καταλάβω πότε ξέχασα να ταΐσω το παιδί μου; Μα τόσο εκτός;
Το παιδί δεν ηρεμούσε ώσπου ξαφνικά ξεκινάνε οι απανωτοί εμετοί και εγώ ντύνομαι στα πράσινα αποστειρωμένα ρούχα και μάσκες που έχω καβάτζα για τέτοιες περιπτώσεις και μαντρώνω το μωρό στο δωμάτιο μας. Όλο τον χρόνο δεν τα είχαμε τώρα, ειδικά ΤΩΡΑ που έχω τα νεογέννητα πρέπει να γίνει ο χαμός στις αρρώστιες;
Ο Σπαρτιάτης (που λέγαμε παραπάνω) έτρεχε και δεν προλάβαινε να μαζεύει ότι έβγαινε. Η δεύτερη μας κόρη η Άννα έπρεπε να πάει για ύπνο αλλά ξεκίνησε και εκείνη το δράμα. «Χααα, θα φοράς και εσύ μάσκα, Λυδία, για να μην αρρωστήσει το μωρό…» Κλάμα η άλλη… «Και θα κάνεις και εμετό στο κρεβάτι μου, ΔΕΝ θα κοιμηθείς εδώ….» Και αφού πέρασε μια ώρα δράμα (που λες πώς θα την παλέψω;) με ατελείωτα τηλέφωνα σε γιατρούς… ουρλιαχτά και γενικός ο κακός χαμός… ξαφνικά όλοι με ένα μαγικό τρόπο βρήκαν τον ύπνο τους και εμείς την γαλήνη μας για ένα δίωρο max… Μέχρι να αρχίσει η επόμενη νυχτερινή βάρδια και οι καινούριες περιπέτειες…
Υ.Γ. Και συμβουλές! Τελικά η κόρη μου η Άννα είχε ψείρες. #μη_σου-τύχει_με_νεογέννητα. Εγώ δεν είχα δει ποτέ στη ζωή μου, πόσο μάλλον η ίδια. Μας τις βρήκε η γιαγιά και γενικώς έζησα πολύ δύσκολες στιγμές. Σας έχει τύχει να θηλάζετε και να ξεψειρίζετε ταυτόχρονα με ένα τετράχρονο να σου επαναλαμβάνει ανά 5 λεπτά «είδες, μαμά, δίκιο είχα και ευτυχώς που τις βρήκες γιατί θα με έτρωγε ο λύκος», ακόμα δεν έχω καταλάβει τον συνειρμό πάντως. Τελικά έπειτα από έναν μήνα που νόμιζα ότι τις είχα εξοντώσει πάλι εμφανίστηκαν. Είχα το μάτι του τρελού.
Μανούλες απλά για να το γνωρίζετε. Κανένα, μα κανένα φάρμακο (όσο και αν γίνει κόκκινο το κεφάλι του παιδιού και όσο και αν έχετε επενδύσει σε όλη τη γκάμα από το φαρμακείο) δεν σκοτώνει τις κόνιδες με αποτέλεσμα να εκκολάπτονται τα αυγά και ξανά μανά από την αρχή. Αναζητήστε είτε φυσικές μεθόδους με λάδι μέντας και λεβάντας και πάρτε ένα επαγγελματικό χτενάκι και οπλιστείτε με υπομονή και κάνοντας διαλογισμό χωρίζοντας τα μαλλιά σε τούφες, τα χτενίζετε μέχρι να φύγουν όλες οι κόνιδες. Επαναλάβετε ανά 2 ημέρες. Αν δεν έχετε χρόνο υπάρχουν κάτι πολύ ωραίες κλινικές (όχι αυτές που σε μαντρώνουν για ψυχολογικά -για την ώρα το γλίτωσα) ειδικές για την θεραπεία της φθείρας στην Αθήνα που κάνουν ακριβώς αυτό. Σε 1.5 ώρα είσαι ελεύθερη και ωραία με το μαλλί μπούκλα και το μυαλό στη θέση του!
Η Αλεξάνδρα Αυγερινού είναι Διευθύντρια Επικοινωνίας & Δημοσίων Σχέσεων των Εκδόσεων Διόπτρα και μητέρα 4 παιδιών, 2 ζευγαριών διδύμων.