Αυτόν τον μήνα δεν νομίζω ότι μπορώ να μιλήσω ως γονιός σε γονείς καλύτερα από ό, τι το έκανε ο Φοίβος. Που είπε…

Κάποια παιδάκια είναι υπερκινητικά

Κάποια είν’ απρόσεκτα και παρορμητικά

Τα γράμματα μπερδεύουν και τις συλλαβές

Κι αφήνουνε στη μέση τις κατασκευές

Κάποια παιδάκια αναπτύσσονται αργά

Άλλα δεν τρώνε, άλλα μιλάν πολύ σιγά

Άλλα γυρνάν απ’ το σχολείο και λένε ψέματα

Και άλλα τα’ χουν καταστρέψει τα παινέματα

Όλα όμως κάποτε μετριούνται με τους άλλους

Όλα μια μέρα προσποιούνται τους μεγάλους

Όλα ελπίζουνε πως θα’ ρθει αυτός ο άγνωστος

Από τη χώρα που κανείς δεν είναι άρρωστος

Ναι, όλα κάποτε μαθαίνουν για το αντάλλαγμα

Δίνουνε το ‘να για να πάρουν το άλλο πράγμα

Δίνουν τα σώματα και τα ελαττώματά τους

Για να αποκτήσουνε οσμή τα χρήματά τους

Δίνουν τα σώματα και τα ελαττώματά τους

Για να τελειώσει κάποιος τα μαθήματά τους

Κάποια παιδάκια τραυματίζονται συχνά

Κάποια μιλάν πάρα πολύ και φορτικά

Κάποια ανεβαίνουνε σε μέρη που θα πέσουνε

Και κάποια αγγίζουν το κερί για να πονέσουνε

Κάποια έχουν θέμα με το μεταβολισμό

Κι άλλα φοβούνται όταν ακούν για χωρισμό

Άλλα τα στέλνουνε πακέτο στους παππούδες τους

Και άλλα βάζουν σε γυαλί τις πεταλούδες τους

Όλα όμως κάποτε θα ξαναπροσπαθήσουν

Να βρούνε κάποιον που θ’ ακούσει όταν μιλήσουν

Να βρούνε κάποιον μ’ ένα σώμα σαν ανάμνηση

Να βγάλουν έξω το κεφάλι από τη βάφτιση

Κάποια μπορεί ποτέ να μην κοιτάξουν πάνω

Κάποια θα μείνουν μαύρα πλήκτρα σ’ ένα πιάνο

Μα κάποια λίγα πίσω απ’ τη ρωγμή του κάλλους

Θα δούνε μέσα τους κι εκεί θα βρουν τους άλλους

Μα κάποια πίσω από το ράγισμα του κάλλους

Θα δουν το τραύμα τους κι εκεί θα βρουν τους άλλους

“Κάποια παιδάκια”, Φοίβος Δεληβοριάς, ΑΝΙΜΕ