Το καλοκαίρι τέλειωσε και σκέφτομαι αν τελικά γέμισαν οι μπαταρίες… Οι δικές μου τουλάχιστον ναι και από την θάλασσα, αλλά και από την ευκαιρία να ακούω τα καταπληκτικά πράγματα που λένε τα παιδιά.

Το ίδιο μπορείτε να κάνετε και εσείς αυτή την εποχή, που είναι λιγότερο φορτισμένη από όλα τα «πρέπει» που βαραίνουν γονείς και παιδιά τον χειμώνα…

Θα σας πω το μεγαλύτερο μάθημα που πήρα και μου φόρτισε για τα καλά τις μπαταρίες με… κατανόηση και ελπίδα.

Την ιστορία μου την διηγούνται γλυκύτατοι γονείς.

Πάνε με τα παιδιά τους να διαλέξουν φαγητό για το σπίτι. Ρωτάνε το επτάχρονο αγοράκι τους τι θέλει. Σκέφτεται λίγο και απαντάει, «Δεν με νοιάζει, θέλω το πιο ακριβό».

Πανικόβλητοι οι γονείς και στενοχωρημένοι και μπλεγμένοι για το «κακομαθημένο» τους παιδί, παίρνουν ό,τι να ‘ναι και επιστρέφουν στο σπίτι.

Ευτυχώς, τους τυραννάει «το πιο ακριβό» και το βράδυ τον ρωτάνε γιατί το πιο ακριβό. Και παίρνουν την εξαιρετική και αναπάντεχη απάντηση. «Δεν την είδατε την κοπέλα που μας σέρβιρε; Ήταν τόσο λυπημένη, που σκέφτηκα ότι μπορεί να χαρεί αν αγοράσω το πιο ακριβό της φαγητό».

Μπράβο, μπράβο, καλόκαρδο παιδάκι με συναισθηματική εξυπνάδα, με ενσυναίσθηση, που παρατηρείς, νοιάζεσαι και δίνεις λύσεις επί τόπου.

Να ομολογήσω εδώ ότι και εγώ θα είχα τρομάξει και πιθανώς θυμώσει με την κακομαθησιά του μικρού να ζητάει το πιο ακριβό φαγητό. Κάτι έχουμε πάθει εμείς οι μεγάλοι να πηγαίνει το μυαλό μας αμέσως στο κακό… Ή να το πω αλλιώς: Δεν έχουμε αρκετό σεβασμό και θαυμασμό για το πόσο ικανά, καλοσυνάτα, παρατηρητικά και δημιουργικά είναι τα μικρά παιδιά μας. Και βέβαια η ζωή όλων μας θα ήταν πολύ πιο ωραία, κεφάτη και δημιουργική αν είχαμε μεγαλύτερη πίστη, θα έλεγα, στις ικανότητες των παιδιών μας.

Δεν λέτε που οι καλοί αυτοί νεαροί γονείς δεν το άφησαν έτσι το θέμα και τον ρώτησαν να μάθουν γιατί ήθελε το πιο ακριβό φαγητό;

Όταν ξαναπήγαν στο ίδιο μέρος, η μητέρα παρατήρησε την πάρα πολύ μεγάλη θλίψη της νεαρής σερβιτόρας.

Αναρωτιέμαι τι θα είχα κάνει εγώ αν έβλεπα καραμπινάτη κατάθλιψη στην κοπέλα. «Την καημένη», θα έλεγα μέσα μου και θα προσπερνούσα. Ενώ το παιδάκι των επτά κάτι προσπάθησε να κάνει με τα μικρά του μέσα. Και πιθανώς να φάει κάτι που δεν θα του άρεσε.

Ζήτω τα παιδάκια!

Δικιά μας δουλειά να τα βοηθήσουμε να μην χάσουν όλη αυτή την μεγάλη, καλή τους καρδιά, την καλοσύνη και τη δημιουργικότητα…

Φανταστείτε πόσο λιγότερο θα γνώριζαν οι γονείς αυτοί το παιδάκι τους αν δεν το ρώταγαν γιατί ζήτησε το πιο ακριβό φαγητό.

Και τι θα χάνανε αν το θεωρούσαν απλά και μόνο κακομαθημένο… Το αξιόλογο, καλόκαρδο, δημιουργικό παιδάκι τους που δίνει λύσεις στα προβλήματα  γύρω του!

Ο αγαπημένος μου αντιρρησίας λείπει σε διακοπές. Αν ήταν εδώ τον φαντάζομαι να ρωτάει τι σχέση έχουν όλα αυτά με την επιστροφή στο σχολείο που είναι το θέμα  αυτού του τεύχους.

Καλή ερώτηση.

Γράφω αυτό το περιστατικό για να θυμηθούν δάσκαλοι και γονείς τι πολυσύνθετα και καταπληκτικά είναι τα μικρά παιδάκια που τους αναθέτουμε να αναθρέψουν και να μορφώσουν.

Και να τα ρωτάμε για πράγματα που λένε και κάνουν πριν φτάσουμε σε δικά μας συμπεράσματα.