Απόγευμα στην παιδική χαρά «χύνομαι» σε άδειο παγκάκι. Η τετράχρονη κούκλα μου μαζεύει μαργαρίτες για να παίξουμε «μ’ αγαπάει, με ζηλεύει, με μισεί, με κοροϊδεύει». Στο απέναντι παγκάκι κάθεται μία νεαρή μητέρα και πλέκει κουνώντας ρυθμικά με το πόδι της ένα κατάλευκο καροτσάκι. Λίγα λεπτά αργότερα, μία σαραντάχρονη γυναίκα με τον εξάχρονο γιο της με ρωτά αν μπορεί να καθίσει δίπλα μου. Κάνω χώρο στη μοναχικότητά μου και μοιράζομαι μαζί της μαμαδίστικες κουβέντες. Η γυναίκα δίπλα μου ανάβει τσιγάρο αναπολώντας το καλοκαίρι που πέρασε και τις σκληρές υποχρεώσεις που την περιμένουν αυτόν τον χειμώνα: νέο σχολείο, πενιχρά οικονομικά, δύσκολα ωράρια, … Συνεχίστε να διαβάζετε το ΓΕΝΝΗΣΑ ΜΕ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΗΛΑΣΑ. ΣΤΑΥΡΩΣΤΕ ΜΕ..