Εντόπισα την αφίσα αυτή λίγα μέτρα από το σπίτι μου. Με τράβηξε αμέσως λόγω του προβοκατόρικου τίτλου της “Γυναικολόγοι, κάτω τα ξερά σας” και τη διάβασα αναλυτικά. Με προβλημάτισε και γι΄αυτό τη μοιράζομαι μαζί σας.

Είμαι από τις τυχερές, μάλλον, γυναίκες που εδώ και 20 χρόνια, από την εφηβεία, έχω τον ίδιο γυναικολόγο. Έναν υπέροχο άνθρωπο που ήταν μαζί μου στα εύκολα και στα δύσκολα και φυσικά στις δυο εγκυμοσύνες και στους τοκετούς μου. Αλλά και όσες φορές χρειάστηκε να με δει κάποιος άλλος γιατρός, π.χ. μια φορά που έλειπε ο δικός μου ή σε πιο εξειδικευμένες εξετάσεις κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, όλα πήγαν καλά. Δεν έχω δεχτεί σεξουαλική παρενόχληση,  δεν έχω κακοποιηθεί λεκτικά ή σωματικά, (υποθέτω ότι) δεν έχω στειρωθεί, με λίγα λόγια δεν ένιωσα ποτέ ότι κάποιος γιατρός παραβίασε όρκους Ιπποκράτη και στοιχειώδεις κοινωνικούς κανόνες και χρησιμοποίησε το σώμα μου “αλλιώς”.

Για να είμαι ειλικρινής, έχω ακούσει από φίλες για δεκάδες περιπτώσεις κακών γυναικολόγων που είναι πανάκριβοι, που γράφουν επιπλέον αχρείαστες εξετάσεις, που οδηγούν τις εγκυμονούσες σε καισαρική, παρά τη θέλησή τους, γιατί απλά μπορούν, που προκαλούν τοκετούς για να τους βολεύει η μέρα και η ώρα, που χειραγωγούν, που είναι αδιάφοροι, που είναι εξαφανισμένοι, που ακούν σε ακουστικά ποδοσφαιρικό αγώνα την ώρα που εξετάζουν τη γυναίκα {ω, ναι, έχει συμβεί και αυτό}, που κοινώς είναι μεγάλα λαμόγια.

Δεν έχω ακούσει ποτέ για γυναικολόγους βιαστές. Ίσως έχω διαβάσει στο παρελθόν κάποια ειδησεογραφικά άρθρα για ελάχιστες, μεμονωμένες, περιπτώσεις. Όμως, τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, από τη στιγμή, δηλαδή, που είδα την αφίσα αυτή και προβληματίστηκα, μάλλον ζω στο ροζ συννεφάκι μου. Η αφίσα και η καταγγελία δεν ήρθε από το πουθενά. Δεν είναι όλες οι γυναίκες δυναμικές, δεν έχουν όλες οι γυναίκες αυτοπεποίθηση, δεν έχουν όλες οι γυναίκες στήριξη από το περιβάλλον τους, δεν έχουν όλες οι γυναίκες το δικαίωμα της επιλογής, δεν έχουν μάθει όλες οι γυναίκες να σηκώνουν το κεφάλι, δεν είναι όλες οι γυναίκες συμφιλιωμένες με τη σεξουαλικότητά τους και το σώμα τους.

Είναι εύλογο ότι μια γυναίκα που βρίσκεται σε μειονεκτική θέση δεν θα μιλήσει εύκολα. Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα μιλήσει ποτέ. Θα αισθάνεται μοναξιά, άγχος, φόβο. Προσπαθώ δε να έρθω στη θέση της. Αν μου συνέβαινε, τι θα έκανα; Θα μιλούσα; Λέω ναι, αλλά εκ του ασφαλούς. Μπορεί να προτιμούσα, ταπεινωμένη, να εξαφανιστώ και απλά να μην ξαναπάω σε αυτόν τον γιατρό. Ή ακόμα και να ξαναπάω… Δεν ξέρω…

Η αφίσα γράφει:

-Αποχωρείς χωρίς να πεις τίποτα. Γιατί αυτός είναι γιατρός. (Άρα έχει κοινωνικό στάτους)

-Γιατί ήσουν μόνη στο ιατρείο μαζί του. (Άρα δεν έχεις μάρτυρα)

-Γιατί κανείς δεν θα σε πιστέψει. (Γιατί συχνά τα λεγόμενα μια γυναίκας θεωρούνται αναξιόπιστα. Υποθέτω δε ότι τέτοια καθοίκια γιατροί θα επιλέγουν γυναίκες φαινομενικά αναξιόπιστες)

-Μας αποθαρρύνουν να καταγγείλουμε τη βία που δεχόμαστε. (Υποθέτω ότι πολλοί “ιθύνοντες” κοιτάνε τη δουλίτσα τους και επιλέγουν να κάνουν τα στραβά μάτια και να απαξιώσουν ή τουλάχιστον να δυσκολέψουν οποιαδήποτε γυναίκα τολμήσει να καταγγείλει έναν υπεράνω υποψίας γιατρό).

-Μας ζητούν επώνυμη καταγγελία. (Ποιος ξέρει μετά ποιους τρόπους θα βρει ο καταγγελθείς για να μας τιμωρήσει. Προσωπικά, θα τον φοβόμουν)

Η αφίσα, που μιλάει για χιλιάδες ιστορίες κακοποιημένων γυναικών από γυναικολόγους, μας προτρέπει όταν πηγαίνουμε για γυναικολογική εξέταση να παίρνουμε πάντοτε μια φίλη μαζί μας και φυσικά να είμαστε καχύποπτες. Πολύ σωστά. Όμως, μπορούμε να πάμε και ένα βήμα παραπέρα και να κερδίσουμε τη χαμένη μας αξιοπρέπεια. Αν υπάρχει έστω και ένας (που προφανώς δεν θα είναι μόνο ένας) γιατρός που εκμεταλλεύεται την ιδιότητά του για να ικανοποιηθεί, αυτός πρέπει να χάσει ΑΜΕΣΑ την άδειά του, την περιουσία του, να ξεφτιλιστεί, να τιμωρηθεί όπως προβλέπει ο νόμος. Και κάτι τέτοιο θα επιτευχθεί αν καμιά γυναίκα δεν τον φοβάται, αν είμαστε πολλές μαζί, αν είμαστε έτοιμες να στηρίξουμε η μια την άλλη, αν είμαστε ικανές να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας και να ορίσουμε το σώμα μας.

Φυσικά, δεν είναι όλοι οι γυναικολόγοι (και όλοι οι άντρες) βιαστές και ανώμαλοι. Φυσικά, δεν είναι οι περισσότεροι γυναικολόγοι (και οι περισσότεροι άντρες, ελπίζω) βιαστές και ανώμαλοι. Όμως, προφανώς, υπάρχουν και κάποιοι, ελπίζω ελάχιστοι, τέτοιοι. Προσωπικά το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου, αυτή την αφίσα και τα στοιχεία της ομάδας που την έφτιαξε και να σας παρακινήσω, αν είστε θύματα κάποιου γυναικολόγου ή αν γνωρίζετε θύματα κάποιου γυναικολόγου, να μιλήσετε, να καταγγείλετε, να μην τον αφήσετε να κάνει κακό και σε άλλες γυναίκες.

Η Μιγάδα είναι μια αυτόνομη ομάδα γυναικών από την Αθήνα, που ξεκίνησε τη δράση της το χειμώνα του 2009. Στόχος της είναι να αναδεικνύει και να κρατάει ζωντανά στο δημόσιο λόγο ζητήματα της κοινωνικής πραγματικότητας των γυναικών σήμερα. Αυτό δεν είναι κι εύκολο… γιατί σε ένα κόσμο που διαρκώς αλλάζει (υποτίθεται προς την “πρόοδο”) έχει επικρατήσει ο καθησυχασμός ότι η κοινωνική θέση των γυναικών έχει βελτιωθεί. Αναλόγως φυσικά του πού κοιτάζει καθείς.

Για επικοινωνία: omadamigada@yahoo.com