Αγαπημένα μου παιδιά,
Φέτος την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου και τα γενέθλια του Άντερσεν δεν θα τα γιορτάσουμε όπως άλλες χρονιές. Σίγουρα είναι περίεργες οι μέρες που ζούμε και σίγουρα δε θα είστε τόσο ευχαριστημένοι όσο ήσασταν πριν, όταν μπορούσατε ελεύθεροι να πηγαίνετε στο σχολείο και στις αγαπημένες σας δραστηριότητες, ή βόλτες με τους γονείς και τους φίλους σας. Όμως είναι απαραίτητο για την καλή υγεία όλων μας αυτόν τον καιρό να μένουμε στο σπίτι. Κι έτσι δεν θα πρέπει να αισθάνεστε ότι είναι καιρός χαμένος.
Σκεφτείτε… Κάποτε, όταν όλα θα έχουν περάσει, και χρόνια μετά, εσείς θα είστε μεγάλοι και μεγάλες και θα σας ρωτάνε τα παιδιά ή τα εγγόνια σας «εσύ γιαγιά/παππού τι έκανες τον καιρό της πανδημίας, πως τα περνούσες, τι έκανες;» πόσο ωραίο θα ήταν να έχετε να διηγείστε όμορφες στιγμές, νέα πράγματα που κάνατε και μάθατε. Όπως για παράδειγμα: «εκείνον τον καιρό έμαθα σκάκι που πάντα ήθελα και δεν προλάβαινα» ή «έπαιζα επιτραπέζια με τους γονείς και τα αδέρφια μου» ή «χόρευα κάθε απόγευμα» ή «έγραφα γράμματα στους φίλους μου» ή «διάβαζα βιβλία. Το ένα μετά το άλλο. Έγινα ένας μεγάλος βιβλιοφάγος».
Εδώ να σας εξομολογηθώ ότι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, το διάβασμα λογοτεχνικών βιβλίων ήταν η αγαπημένη μου ασχολία και διασκέδαση. Ακριβώς επειδή μου άρεσαν πάντα τα ταξίδια και οι γνωριμίες με ανθρώπους (αλλά ως παιδί ήμουν αρκετά εσωστρεφής) μου άρεσε τόσο μα τόσο πολύ να διαβάζω. Κι έτσι, όταν τα μεσημέρια του καλοκαιριού έπρεπε να μένουμε ήσυχοι στο δωμάτιό μας όταν οι μεγάλοι κοιμούνταν, εγώ άνοιγα ένα βιβλίο και μεταφερόμουν σε μέρη μακρινά κι έκανα καινούργιους φίλους. Κι έτσι καθόλου δε ζήλευα την αδερφή μου που ήταν πολύ πιο κοινωνική από εμένα κι είχε πάντα ένα τσούρμο νέους φίλους να καυχιέται! Είχα κι εγώ τους δικούς μου φίλους κρυμμένους στις σελίδες των βιβλίων και ζούσα μαζί τους τη μια περιπέτεια μετά την άλλη, γνώριζα τον δικό τους τρόπο ζωής και τα δικά τους βάσανα και χαρές, έκλαιγα και χαιρόμουν μαζί τους. Χάρη στα βιβλία έμαθα, γνώρισα, συναισθάνθηκα, χόρεψα, έκλαψα με δάκρυα, γέλασα με την καρδιά μου, έτρεξα, κυνήγησα κακούς, ταξίδεψα… Και ποτέ μα ποτέ δεν αισθάνθηκα μόνη ή ότι χάνω τον χρόνο μου, Αντίθετα, ο χρόνος περνούσε χωρίς να τον καταλαβαίνω.
Κι ίσως επειδή περνούσα τόσο μα τόσο καλά με τα βιβλία και τα αγαπούσα τόσο, κι επειδή μου αρέσουν τα ταξίδια και επειδή αγαπάω τόσο μα τόσο πολύ την αίσθηση της ελευθερίας… αποφάσισα ότι “όταν μεγαλώσω θα γίνω συγγραφέας”. Και να με τώρα να σας γράφω και να σας λέω πως η μόνη συμβουλή που έχω να σας δώσω γενικά, αλλά ειδικά και για τις περίεργες μέρες που ζούμε είναι: αν αγαπάτε την ελευθερία, τα ταξίδια, το χορό, τη διασκέδαση, τη μουσική, τον αθλητισμό, τις περιπέτειες, την ανεμελιά, την τεμπελιά, τα παιχνίδια, το διάστημα, τα ζώα, τη θάλασσα και τα δάση τα λουλούδια και τα βουνά, αν σας αρέσουν οι αστείοι άνθρωποι, οι σοβαροί, οι ευαίσθητοι, οι γενναίου, οι τολμηροί, οι αναποφάσιστοι, οι καλοί και οι όχι τόσο καλοί, οι παράξενοι, οι μυστήριοι, οι ευγενικοί, αν σας αρέσει να κάνετε φίλους τότε… Να διαβάζετε, να διαβάζετε, να διαβάζετε βιβλία λογοτεχνίας. Κι αν το κάνετε να είστε σίγουροι πως όταν περάσει όλη αυτή η περιπέτεια του “βασιλιά ιού με την κορώνα” εσείς θα βγείτε στον κόσμο τόσο κοσμογυρισμένοι και τόσο πιο σοφοί που όλοι θ’ απορούν.
Κι όταν αργότερα, χρόνια μετά, τα παιδιά ή τα εγγόνια σας σάς ρωτάνε «μα πως είναι δυνατόν γιαγιά/ παππού εσύ να ήσουν στο σπίτι κλεισμένη/κλεισμένος και να μου λες ότι έκανες τόσα ταξίδια και γνώρισες τόσους ανθρώπους;» εσείς θα χαμογελάτε, θα τους κλείνετε πονηρά το μάτι και θα τους διαβάσετε ένα από τα βιβλία που διαβάζατε τότε… την εποχή της μεγάλης πανδημίας.
Και θα μοιραστείτε μαζί τους το πιο όμορφο και πολύτιμο μυστικό που σας έκανε τόσο, μα τόσο πολυταξιδεμένους και σοφούς.
Αυτό άλλωστε είναι και το δικό μου μυστικό, εμένα που μου αρέσει, τόσο μα τόσο η αίσθηση του να νιώθω… ελεύθερη.
Σας στέλνω τις ειλικρινείς μου ευχές για καλή υγεία, δύναμη και αγάπη.
Να προσέχετε τους εαυτούς σας και τους αγαπημένους σας.
Να γελάτε και να χαμογελάτε όσο πιο συχνά μπορείτε (και να πλένετε φυσικά και συχνά τα χέρια σας)
Και είπαμε… όταν όλο αυτό περάσει… εσείς θα έχετε τα δικά σας ταξίδια στον κόσμο να θυμάστε.
Σας στέλνω νοερά πολλά φιλιά, πολλές αγκαλιές.
Αγγελική Δαρλάση
(στη φωτογραφία ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία όταν ήμουν παιδί)
