Όλοι εσείς, οι covidiots, που λέτε ότι ο κορονοϊός δεν υπάρχει ή πως είναι μια απλή γριπούλα και κάνετε μαγκιές χωρίς μάσκες, εκκλησιασμούς, κρυφά πάρτι (ναι, ναι, στο δικό σας δεν κολλάει), και ανελέητα ψεκασμένα (ενώ φυσικά δε δέχεστε να σας λένε ψεκασμένους) ποστ στα σόσιαλ μίντια, βάλλοντας εναντίον των πάντων γύρω σας…

Ελάτε να τσαμπουκαλευτείτε στα παιδιά που κλαίνε τις μανάδες και τους πατεράδες τους, και στις μανάδες και στους πατεράδες που κλαίνε τα παιδιά τους.
Ελάτε να τσαμπουκαλευτείτε σε όσους νοσηλεύονται μόνοι και τρομαγμένοι, ακροβατώντας μεταξύ ζωής και θανάτου, χωρίς να μπορούν να ζητήσουν τη βοήθεια των δικών τους.
Ελάτε να τσαμπουκαλευτείτε σε όσους δεν μπορούν να επισκεφτούν τον άνθρωπό τους στο νοσοκομείο και τρέμουν για το αν ζει ή αν πέθανε.
Ελάτε να τσαμπουκαλευτείτε σε όσους δεν μπορούν να πάνε στις κηδείες των αγαπημένων τους.
Ελάτε να τσαμπουκαλευτείτε σε όσους πρέπει να νοσηλευτούν, αλλά δεν έχει χώρο στο νοσοκομείο.
Ελάτε να τσαμπουκαλευτείτε στους ηλικιωμένους και σε όσους έχουν υποκείμενα νοσήματα (αλήθεια, γνωρίζετε ποια είναι αυτά; Γνωρίζετε ότι υπάρχει ισχυρή πιθανότητα να νοσείτε κι εσείς από κάτι υποκείμενο και να μην το ξέρετε;)
Ελάτε να τσαμπουκαλευτείτε στους γιατρούς που παίρνουν ένα χιλιάρικο τον μήνα και κινδυνεύουν με τη ζωή τους και είναι εδώ και μήνες μακριά από τις οικογένειές τους.
Ελάτε να τσαμπουκαλευτείτε στα παιδιά που είναι κλεισμένα στα σπίτια τους και θα αργήσουν να ξαναδούν σχολική αίθουσα (αφήστε που μπορεί να έχετε κι εσείς παιδιά).
Ελάτε να τσαμπουκαλευτείτε στους υπαλλήλους που έχασαν τη δουλειά τους ή βρίσκονται σε αναστολή (αφήστε που μπορεί να είστε κι εσείς ένας από αυτούς).
Ελάτε να τσαμπουκαλευτείτε στους επιχειρηματίες που έκλεισαν προσωρινά ή μόνιμα την επιχείρησή τους (αφήστε που μπορεί να είστε κι εσείς ένας από αυτούς).
Ελάτε να τσαμπουκαλευτείτε στους ανθρώπους που ζουν μόνοι τους και δεν έχουν ένα χέρι να κρατήσουν.
Ελάτε να τσαμπουκαλευτείτε στους πανικόβλητους γονείς που τηλεργάζονται ενώ τα παιδιά τους τηλεδιδάσκονται ή που δεν έχουν τα μέσα για να τηλεδιδαχτούν τα παιδιά τους (αφήστε που μπορεί να είστε κι εσείς ένας από αυτούς).
Ελάτε να τσαμπουκαλευτείτε σε όσους ξύπνησαν ψυχικά νοσήματα εξαιτίας της πανδημίας…

Αλλά, ξέχασα, δεν τολμάτε, μισητοί μου covidiots. Τολμάτε μόνο να γράφετε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή να χασκογελάτε μαζί με όμοιούς σας στον δρόμο μπροστά σε όποιον σας κάνει παρατήρηση. Και να ειρωνεύεστε. Θα σας καταριόμουν εύκολα, αλλά δεν είμαι άνθρωπος με τη δική σας μικρόνοια και κακία. Θα αρκεστώ απλά στο να σας ευχηθώ να μη χρειαστεί να έρθετε αντιμέτωποι με άγριο τρόπο με τις συνέπειες της στάσης σας. Ή μάλλον όχι… Γιατί να μην τσαμπουκαλευτώ κι εγώ; Μόνο εσείς θα έχετε αυτό το προνόμιο; Σας εύχομαι να έχετε πραγματικό κόστος από την αλήθεια του κορονοϊού. Εσείς, προσωπικά, μισητοί μου covidiots, και όχι οι γύρω σας, που δεν μου φταίνε αν δε συμμερίζονται τις απόψεις σας. Και πιστέψτε με, δε θα σας λυπηθώ καθόλου…

Μια γυναίκα που έχασε τον πατέρα της από κορονοϊό. Ήταν 62 χρόνων και είχε διαβήτη και πίεση. Είχε να μας δει από τον Μάρτιο. Κόλλησε στο χωριό το καλοκαίρι, στο χωριό όπου ήταν ντροπή να φορέσεις μάσκα και να απολυμάνεις τα χέρια σου… Και ντράπηκε…