Κατά τη διάρκεια της καραντίνας, υπάρχουν μονογονείς που αντιμετωπίζουν με περισσότερη δυσκολία όλο αυτό που βιώνουμε καθώς καλούνται να αντεπεξέλθουν συχνά ολομόναχοι στις καινούργιες συνθήκες. Το Τaλκ δημοσιεύει τις μαρτυρίες τους, για να τους δώσει λόγο, αλλά και για να ευαισθητοποιήσει περισσότερο το κράτος, ώστε να παρθούν ιδιαίτερα μέτρα ενίσχυσής τους. Ας διαβάσουμε τι μας λέει η Μαρία, που αυτές τις ημέρες έχει αναγκαστεί να αποχωριστεί τη δεκάχρονη μοναχοκόρη της.
- Είμαι η Μαρία και είμαι χωρισμένη, έχοντας πλήρη επιμέλεια της 10χρονης κόρης μας. Είμαστε μια μάλλον ιδιαίτερη περίπτωση. Από τη στιγμή που έκλεισαν τα σχολεία, πήγα το παιδί στους γονείς μου στο χωριό, γιατί συνέχισα κανονικά τη δουλειά μου και δεν είχα τη δυνατότητα να πάρω άδεια ειδικού σκοπού. Ο πατέρας της δεν “μπορούσε” να την αναλάβει, αν και εργάζεται από το σπίτι την συγκεκριμένη περίοδο.
- Δυστυχώς, φοβάμαι να επισκέπτομαι την κόρη και τους γονείς μου, γιατί στη δουλειά μου έρχομαι σε επαφή με πολύ κόσμο. Επίσης, με τα σκληρά μέτρα δεν είναι εύκολο να ταξιδέψω στην επαρχία το Σαββατοκύριακο. Θα ήθελα να έχει υπάρξει μια πιο ξεκάθαρη πρόβλεψη για περιπτώσεις γονέων που έχουν αποχωριστεί τα παιδιά τους. Το Πάσχα θέλω να πάω να τους δω με προσοχή, γιατί θα έχω κάποιες μέρες άδεια, αλλά στα Διόδια δεν αντέχω να εξηγώ ότι δεν πάω να σουβλίσω αρνί, μα πάω να δω το παιδί μου. Πώς μπορώ να το αποδείξω;
- Η επικοινωνία μας με την μικρή έχει περιοριστεί σε τηλέφωνα, μηνύματα και βιντεοκλήσεις, εδώ και έναν σχεδόν μήνα. Προσωπικά ζορίζομαι πάρα πολύ που δεν έχω το παιδί μου μαζί. Είναι η πρώτη φορά που έχω τόσον πολύ καιρό να τη δω και κάποιες μέρες τις βιώνω λίγο πιο δύσκολα, ή μάλλον πολύ δύσκολα. Ζηλεύω όλους όσους βρίσκονται 24/7 με τα παιδιά τους αυτή την εποχή.
- Τον μπαμπά της η μικρή τον έβλεπε για 1-1.5 ώρα τις καθημερινές, για πρακτικούς λόγους κυρίως, μετά το σχόλασμά της και μέχρι να γυρίσω από τη δουλειά. ΣΚ, αργίες, γιορτές και διακοπές δεν τον έβλεπε, με ελάχιστες εξαιρέσεις κι αυτό χωρίς πρόγραμμα. Μάλλον εκείνος είναι πιο συνηθισμένος να του λείπει, καθώς δεν έχει εκφράσει καμιά επιθυμία να προσπαθήσει να πάει να τη δει.
- Ευτυχώς, ο πρώτη άντρας μου καταβάλλει τη διατροφή του παιδιού κανονικά και ευτυχώς έχω ακόμα τη δουλειά μου, οπότε οικονομικά είμαι στα ίδια με πριν και δεν έχω να αγχωθώ και για αυτό. Για πρώτη φορά μετά απο 10 χρόνια έχω άπλετο χρόνο για μένα. Και τον εκμεταλλεύομαι όσο το επιτρέπουν οι συνθήκες, που δεν επιτρέπουν και πολλά πολλά. Για παράδειγμα, η προσωπική μου ζωή αναγκαστικά έχει μεταφερθεί κι αυτή κυρίως σε μηνύματα και βιντεοκλήσεις.
- Θέλω να τελειώσει η καραντίνα για να ξαναπάρω το παιδί μου πίσω. Ας είμαστε όλοι καλά.
Αν είστε μονογονέας και θέλετε να μοιραστείτε την εμπειρία σας, στείλε e-mail στο ppapadia@talcmag.gr ώστε να σας καθοδηγήσουμε.
