Ο συγγραφέας και εκπαιδευτικός Γιώργος Κατσέλης μιλάει στο Τaλκ για το 24ωρό του ως μπαμπά, συντρόφου και εργαζόμενου!
24 ώρες μπαμπάς;
Τι γράφουμε τώρα;
Ας αφήσουμε, καλύτερα, τη μηχανή του χρόνου να μιλήσει, παραμύθι αληθινό ν’αρχινίσει…
Μια συνηθισμένη μέρα…
Ώρα 06.45.
Καλημέρα σας, κύριε Χατζηδάκι! Είναι ωραίο να μας ξυπνάτε με τις υπέροχες μουσικές σας. Μαζί σας ονειρευόμαστε ακόμα, μαζί σας ταξιδεύουμε.
Ώρα 06.50.
Αφήνω για λίγο τον κύριο Μάνο και την Ελευθερία που χουζουρεύει, κατευθύνομαι στην κουζίνα και ανάβω τον μύλο και την καφετιέρα. Φρεσκοαλεσμένος διπλός espresso για τη μαμά και τον μπαμπά, από τις αγαπημένες μας και άκρως απαραίτητες πρωινές συνήθειες.
Ώρα 07.00.
«Εμπρός Στρουμφ, ώρα για μάθημα, ξυπνήστε!», φωνάζω στα κορίτσια μου.
Φιλί πρώτο: Ελευθερία!
Φιλί δεύτερο: Κωνσταντίνα!
Φιλί τρίτο: Σταματίνα!
Ατομική υγιεινή προσώπου, δοντιών για όλους.
Εντωμεταξύ έχω ανάψει την τηλεόραση. Τι άλλο; Παιδικά.
Συγγνώμη, κύριε Παπαδάκη μου, τα παιδιά θέλουν παιδικά. Καλημέρα Ελλάδα!!!
Τι ρωτήσατε; Αν παίρνουμε πρωινό; Όχι, δεν είμαστε και πολύ του πρωινού, ειδικά τις καθημερινές. Λίγο γάλα, κανένα κουλούρι Θεσσαλονίκης από τον φούρνο της γειτονιάς.
Ώρα 07.15.
Η μαμά ετοιμάζεται και έπειτα ασχολείται με την ένδυση και την αισθητική των κοριτσιών. Χαρά στο κουράγιο της. Κοτσιδάκια, κοκαλάκια, μπιχλιμπιδάκια… Ούτε χριστουγεννιάτικα δεντράκια να είστε, καλέ!
Κι ο μπαμπάς; Α, ο μπαμπάς ετοιμάζει πρωινό κολατσιό για το σχολείο. Μα τι μπαμπάς είναι αυτός!!!
Ώρα 07.45.
Φεύγουμε συν γυναιξί με το αυτοκίνητο για το σχολείο. Σε άλλο σχολείο δασκάλα η μαμά, σε άλλο δάσκαλος ο μπαμπάς. Ο προ προ προ προηγούμενος υπουργός, βλέπετε, μας χώρισε. Τι τις θέλατε, υπουργέ μου, τις συγχωνεύσεις τμημάτων; Τέλος πάντων, μην πλήξουμε κιόλας. Η απόσταση κάνει καλό στη σχέση. 500 μέτρα. Μεγάααλη απόσταση!
Αφήνουμε τη μαμά και συνεχίζουμε, μισό τραγούδι δρόμος. Τα κορίτσια όχι στο σχολείο της μαμάς. Μην μας πουν και «μαμόθρεφτα». Φτάνουμε στο σχολείο του μπαμπά και κατεβαίνουμε. Τελικά, δε γλιτώνουμε. Θα μας πουν «μπαμπόθρεφτα».
Ώρα 08.10.
Χτυπάει ο κώδων! Πρωινή προσευχή! Μπαίνουμε στις τάξεις. Φέτος είμαι στο Δ2. Γλώσσα, Μαθηματικά, Ιστορία…
Τι αρέσει στους μαθητές μου πιο πολύ απ΄τα τρία; Χάσατε! Η Θεατρική Αγωγή.
Εμένα πάλι μου αρέσει πιο πολύ η εφημερία. Εκπαιδευτική διαστροφή; Ίσως…
Μου αρέσει περισσότερο γιατί κάνω παρέα στην αυλή με τα πρωτάκια. Με τον Σαντ από το Πακιστάν, τον Αρετέο από την Αλβανία, τη Θωμούλα, τον Γιωργάκη… Φέρνουν μαζί τους μια αίσθηση αθωότητας και ανεμελιάς από το νηπιαγωγείο που με την αυστηρή δομή του δημοτικού στο πλαίσιο της ύλης, σιγά σιγά θα περιοριστεί. Μαζί τους γίνομαι κι εγώ παιδί. Μπορώ να ονειρεύομαι και να γυρίζω στα δικά μου πρώτα σχολικά χρόνια στο χωριό. Πολλές φορές φαντάζομαι πως είμαι στο πρώτο μου σχολείο, μαζί με τους συμμαθητές και φίλους μου. Να είναι καλά.
Ώρα να επιστρέφω στο σήμερα. Το κουδούνι χτυπάει για μάθημα. Περνάω για λίγο από το γραφείο, αστειεύομαι με τους συναδέλφους. Τους «πειράζω» και με «πειράζουν». Ευγνωμονώ τον Θεό που κάνω ένα επάγγελμα όμορφο και δημιουργικό. Με εξαιρετικά παιδιά, γονείς, συναδέλφους, διευθυντή.
Ώρες 13.30-21.00
Επιστροφή στο σπίτι. Φαγητό, μεσημεριανή ξεκούραση, απογευματινό διάβασμα για τα παιδιά με τη βοήθεια της μαμάς, προετοιμασία για την επόμενη μέρα στο σχολείο για μένα. Δεύτερος διπλός espresso και δεύτερη ενασχόληση, αυτή της συγγραφής. Yπάρχουν, βέβαια, και άλλες «υποχρεώσεις»: Παιχνίδι με τις μικρές, σούπερ μάρκετ, emails, επικοινωνία με τους εκδοτικούς οίκους, κάποιο επαγγελματικό ραντεβού. «Δραστηριότητες» πολλές δεν έχουμε, εκτός από αγγλικά, κι αυτά στο σπίτι.
Αυτό όμως που πάντα κάνουμε με τα παιδιά πριν κοιμηθούμε είναι να διαβάσουμε κάποιο λογοτεχνικό βιβλίο και να μιλήσουμε με τον παππού και τη γιαγιά στην Ασωπία και την άλλη γιαγιά μας στη Λάρισα. Τους αγαπάμε πολύ πολύ! Ανυπομονούμε να «φτιάξει» ο καιρός για να τους βλέπουμε συχνότερα.
Ώρα 22.30
Τα παιδιά πάνε για ύπνο.
Φιλάκι, Σταματίνα!
Φιλάκι, Κωνσταντίνα!
Συνεχίζω παρέα με τους μέλλοντες χάρτινους και νυν ηλεκτρονικούς ήρωές μου στο προσωπικό μου laptop, ενημερώνομαι για τα τεκταινόμενα, γράφω τις ιστορίες μου, διαβάζω κάποιο βιβλίο, κάνω κάποια ανάρτηση. Συζητάμε με την Ελευθερία, με ένα ποτό, μουσική, μια καλή ταινία, κάτι άλλο εξίσου ενδιαφέρον και δημιουργικό. Κι έτσι, σιγά σιγά, άλλη μια μέρα φτάνει στο τέλος της.
Τα Σαββατοκύριακα περνάμε οικογενειακά, παρέα με καλούς φίλους ή συγγενείς. Βόλτα για φαγητό, έξοδοι για να παίξουν τα παιδιά, κάποια πρόσκληση για πάρτι. Η γειτονιά μας στη Νέα Ιωνία είναι όμορφη και προσφέρεται για βόλτα με τα πόδια στα εμπορικά καταστήματα, τον πεζόδρομο, το Άλσος Νέας Φιλαδέλφειας.
Επίλογος
Πολλές φορές λαμβάνω πρόσκληση από εκπαιδευτικούς ή γονείς να επισκεφτώ κάποιο σχολείο στο πλαίσιο της Φιλαναγνωσίας για να μιλήσω με τα παιδιά για τα βιβλία μου.
Αρκετά παιδιά νομίζουν ότι ο συγγραφέας είναι ένας μοναχικός άνθρωπος που μόνο γράφει. Τις περισσότερες φορές δεν ξέρουν ότι ασκεί και κάποιο άλλο επάγγελμα, από το οποίο ίσως και να ξεκίνησε και να συνεχίζει. Έχει πολλές στιγμές χαράς, ευτυχίας και δημιουργίας.
Έχει όμως κι αυτός τις σκοτούρες του, τις έγνοιες του, την καθημερινότητά του, τον ΕΝΦΙΑ του. Τα παιδιά αναγνώστες ποτέ δεν τον φαντάζονται να αλλάζει πάνες αν έχει κάποιο μωρό, να πηγαίνει για ψώνια, να μαγειρεύει, να σιδερώνει, να βάζει καμιά ηλεκτρική σκούπα.
Τους λέω, όταν με ρωτάνε, πως ο συγγραφέας είναι κι αυτός ένας άνθρωπος σαν όλους τους άλλους, κι αν μάλιστα είναι και μπαμπάς διδύμων, όπως ο γράφων, σίγουρα θα έχει περάσει από κάποιο ή κάποια τέτοια στάδια. Έτσι κι εγώ θα βοηθήσω στο σπίτι, θα επισκευάζω κάτι που χάλασε, θα φτιάξω τορτελίνια.
Δεν γράφω άλλα, μην πιστέψετε πως είμαι και ο τέλειος μπαμπάς και σύζυγος.
Τα υπόλοιπα για μένα θα τα διαβάσετε μέσα στα βιβλία μου. Εκεί μπορείτε να ανακαλύψετε όσα δεν σας είπα. Και, πιστέψτε με, είναι πολλά και ενδιαφέροντα.
Τα σέβη μου
Δείτε τα βιβλία του Γιώργου Κατσέλη που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ψυχογιός εδώ.
