H ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας Μαριαλένα Σπυροπούλου μιλάει στο Τaλκ για το 24ωρό της, ως εργαζόμενης μαμάς.
-7.00 Εγερτήριο. Ξυπνητήρι που ξυπνάει εμένα για να ξυπνήσω τη μικρή. Ετοιμασίες, πρωινά, κολατσιό για το σχολείο. Συνήθως κάνω το πρωί μπάνιο γιατί το βράδυ κουτουλάω και δεν αντέχω. Δευτέρα-Τετάρτη-Πέμπτη πάω στη Βάρης Κορωπίου, στα Εκπαιδευτήρια Καίσαρη, όπου εργάζομαι ως ψυχολόγος από το Χαλάνδρι, με ενδιάμεσο σταθμό τον Σταυρό Αγ. Παρασκευής που είναι το σχολείο της Ήβης. Η Ήβη είναι πεντέμιση ετών. Σε λίγους μήνες θα πάει πρώτη δημοτικού, οπότε δεν έχει διάβασμα, ακόμα τουλάχιστον.
-8.15 Φεύγουμε τρέχοντας από το σπίτι και μπαίνουμε στο αυτοκίνητο μαμά και κόρη. Την Τρίτη και την Παρασκευή, όταν δεν πηγαίνω στο σχολείο, κατηφορίζω στο δικό μου γραφείο γιατί έχω συνεδρίες. Εκεί ευτυχώς η απόσταση είναι πιο μικρή, το γραφείο είναι σε έναν υπέροχο κήπο στο Χαλάνδρι.
-9.00-15.30 Μόλις αφήσω τη μικρή, η πρώτη μου κίνηση είναι να πάρω τηλέφωνο την κολλητή μου. Είναι η πρωινή μας ψυχοθεραπεία. Επειδή δουλεύουμε και οι δύο πολύ, εκείνη είναι δικηγόρος, ξεκινάμε φτιάχνοντας η μία τη διάθεση στην άλλη. Όταν φτάνω στο σχολείο, βλέπω περιστατικά είτε στο σχολείο είτε στο γραφείο. Μιλάω με γονείς, κάνω συμβουλευτική στο σχολείο και ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία στο γραφείο μου, μπαίνω στις τάξεις και παρακολουθώ, μιλάω σε ημερίδες, σχεδιάζουμε μελλοντικές ομιλίες, κάνουμε συναντήσεις με δασκάλους και Διεύθυνση. Στο γραφείο εκτός από τις συνεδρίες κανονίζω τα ραντεβού μου, απαντώ στα e-mails μου, μιλώ με εκδοτικούς για βιβλία –γράφω σταθερά κάθε Κυριακή στην «Καθημερινή», ετοιμάζω επόμενα θέματα. Τώρα, με την κυκλοφορία του βιβλίου μου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, βοηθώ στην προώθησή του ή απαντώ σε περιοδικά και εφημερίδες, όπως κάνω τώρα για το Τaλκ.
-4.00 Φροντίζω το μεσημέρι να βρισκόμαστε οικογενειακώς. Κάτι να τρώμε, να λέμε τα νέα της ημέρας τουλάχιστον. Να βλέπω λίγο και τον άνδρα μου, που επίσης δεν έχει σταθερότητα ωραρίου και λείπει δυο μέρες από την Αθήνα, είναι αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας στο ΑΤΕΙ Πελοποννήσου, μεταξύ πολλών άλλων. Την Τρίτη ξαναγυρίζω γραφείο μέχρι αργά το βράδυ, ενώ την Πέμπτη πάω κατευθείαν γραφείο από το σχολείο μέχρι τις 20.00 το βράδυ. Τις άλλες μέρες πάμε με την Ήβη ρυθμική, σούπερ μάρκετ, φτιάχνουμε κέικ, συζητάμε, παίζουμε, βάζουμε πλυντήριο, μαγειρεύουμε, αν και η Κυριακή είναι αφιερωμένη στο μαγείρεμα. Συνήθως φτιάχνω 3-4 φαγητά μαζεμένα για όλη την εβδομάδα. Αυτά όλα ταυτόχρονα, ανακατεμένα, σχεδόν αστραπιαία γίνονται.
-20.00 Όταν είμαι σπίτι, όλες τις μέρες δηλαδή, εκτός από Τρίτη που την ετοιμάζει ο μπαμπάς της, αρχίζει η ώρα της ετοιμασίας για ύπνο. Μπάνιο, γάλα, παραμύθι απαραίτητα, η Ήβη δεν κοιμάται χωρίς ιστορίες. Είναι κάτι που μας συνδέει από τη γέννησή της και το θέλει πάρα πολύ, και είναι η δική μας ώρα. Καθόμαστε αγκαλιά και μέσα από τις ιστορίες που διαλέγει πάντα εκείνη, έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε και για άλλα που την απασχολούν.
-21.00 Τη Δευτέρα πηγαίνω τρέχοντας και ασθμαίνοντας pilates. Και το Σάββατο το πρωί. Την Πέμπτη προσπαθώ, δεν τα καταφέρνω πάντα, να πίνω ένα ποτό με τις φίλες μου για κάνα δίωρο, ενώ τις άλλες μέρες είτε δουλεύω είτε οργανώνω την επόμενη μέρα, είτε κάθομαι λίγο με τον Δημήτρη να πούμε τα της ημέρας. Προσπαθώ να διαβάσω κάτι εκείνες τις ώρες, παλεύω μέσα στο σαββατοκύριακο για αυτό, και όταν έγραφα τη «Ρου», έγραφα εκείνες τις ώρες ή τις πολύ πρωινές. Τώρα για λίγο κάνω διάλειμμα, δεν γράφω σταθερά κάτι γιατί δεν προλαβαίνω. Άλλωστε γράφω πάντα για την «Καθημερινή» και υπάρχουν νέα σχέδια στο μυαλό μου.
-00.00 Φροντίζω να έχω κοιμηθεί. Και επειδή δεν αντέχω άλλο, δεν θα βγει η επόμενη μέρα. Μέσα στην εβδομάδα έχω και την ανάλυσή μου, που κάπου και αυτή χωράει, είχα μέχρι πρότινος την εποπτεία μου, προσπαθώ να βλέπω δικούς μου ανθρώπους, πλην της τριμελούς οικογένειας, να μιλήσω με τη μαμά και την αδερφή μου, που πάντα παραπονιούνται ότι δεν με βλέπουν. Η αλήθεια είναι ότι ούτε εγώ με βλέπω. Έχω αποδεχτεί ότι ο χρόνος θα μου λείπει πάντα γιατί, όπως λέμε και στην ψυχανάλυση, έχω μεγάλη ενορμητική πίεση. Θέλω να κάνω πολλά πράγματα. Καμιά φορά με απασχολεί ότι η κόρη μου ζει με μια μαμά υψηλών απαιτήσεων, αλλά και εγώ έτσι μεγάλωσα, με πολλή αγάπη και κατανόηση, όμως. Άλλωστε και εκείνη είναι υψηλών απαιτήσεων ως κόρη γιατί έχει αντιληφθεί πώς παίζεται το παιχνίδι. Όσο πιο νωρίς το καταλάβεις τόσο πιο ευτυχής γίνεσαι. Τα ΣΚ φροντίζουμε να βρισκόμαστε, να μαγειρεύουμε, να βλέπουμε θέατρο, και τους φίλους μας. Δεν φτάνει φυσικά ούτε αυτό χρονικά, αλλά στο τέλος κάπως όλα γίνονται και ικανοποιημένοι είμαστε.
Η Μαριαλένα Σπυροπούλου είναι ψυχολόγος και ψυχοθεραπεύτρια. Είναι συνεργάτιδα της «Καθημερινής» και συγγραφέας. Η νουβέλα της «Ρου» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
