H Μαριαλένα Χατζηιωαννίδη, blogger, ιδιοκτήτρια του e-shop marmalena.gr και μητέρα τριών παιδιών, μιλάει στο Τaλκ για την καθημερινότητά της!  

06:30: Χτυπάει το ξυπνητήρι του άντρα μου, του Βασίλη. Το ακούω, αλλά γυρίζω πλευρό.

07:10: Με ξυπνάει ο καλός μου και πετάγομαι! Εμ, το χουζούρι θέλει θυσίες, πέρασε πάλι η ώρα… Ξυπνήματα, ντυσίματα, και πρωινά ‒ γάλα με corn flakes και μαρμελαδοσάντουιτς. Παράλληλα ετοιμάζω τα δεκατιανά για το σχολείο: τοστ, φρούτο, τυρί, κέικ, χαλβάς, αυγό, γιαούρτι και άλλα σπιτικά.

07:30-08:00: Η ώρα της κρίσης! Πώς είναι οι διαφημίσεις της γνωστής μαργαρίνης; Ε, καμία σχέση! Τα μεγάλα μου παιδιά –5 και 7 χρόνων‒ είναι με το ένα πόδι στην πόρτα για να τα πάει ο μπαμπάς τους σχολείο, ο μικρός ‒2 ετών‒ αγουροξυπνημένος να τα ξεπροβοδίζει αλλά και να με κυνηγάει για πρωινό, κι εγώ με το ένα μάτι ανοιχτό και τον καφέ, που (να ’ναι καλά) μου φτιάχνει ο Βασίλης, στο χέρι να βάζω τα τελευταία ταπεράκια στις τσάντες, να βρίσκω κάλτσες, μπουφάν τσιμπιδάκια και άλλα τέτοια της τελευταίας στιγμής και να μοιράζω φιλιά. Δεν είμαστε πρωινοί τύποι ‒ είναι ολοφάνερο.

08:00- 08:30: Πίνω χαλαρά τον υπόλοιπο καφέ μου, κάνω το πρόγραμμα της ημέρας σε ανοιχτή γραμμή με τη μαμά μου, που πάντα αποκαλώ με το μικρό της, Μάνια, στο τηλέφωνο και χουζουρεύω με τον μικρό στον καναπέ. Ο άντρας μου ‒στέλεχος σε ιδιωτική εταιρεία‒ θα γυρίσει στο σπίτι σε περίπου 11 ώρες από τώρα. Για τις επόμενες δύο ώρες ασχολούμαι με τα του σπιτιού και ό,τι έχει να κάνει με συμμάζεμα, πλυντήρια κ.λπ. για να ξεμπερδεύω και γιατί ο μικρός είναι ξύπνιος εκείνη την ώρα και μπορεί είτε να «βοηθάει» βάζοντας π.χ. παιχνίδια στη θέση τους είτε να παίζει στον χώρο που εγώ κάνω δουλειές.

11:00: Το καλό σενάριο είναι ότι ο μικρός παίρνει τον υπνάκο του κι εγώ ανεβάζω προϊόντα στο νέο μου e-shop marmalena.gr με υλικά για χειροτεχνία, patchwork και quilting. Ετοιμάζω τις παραγγελίες και γράφω κανένα ποστ είτε για το blog του μαγαζιού είτε για το δικό μου. Το εναλλακτικό και συχνότερο σενάριο είναι όλα τα παραπάνω με το δίχρονο… «executive assistant» αγκαλιά μέχρι να έρθει η ώρα να πάρουμε τον μεσαίο από το σχολείο. Στο ενδιάμεσο δεν παραλείπω το καθημερινό τηλεφώνημα στην κολλητή μου φίλη Ιωάννα για την «ψυχοθεραπεία» μας. Συνήθως φεύγουμε από το σπίτι κατά τις 11:45 και κάνουμε και τη βόλτα μας, ή πάμε να αφήσουμε καμιά παραγγελία προς αποστολή στα ΕΛΤΑ, ή στους courier που είναι δίπλα από το νηπιαγωγείο του μεσαίου.

13.00: Η ώρα της κατσαρόλας. Μετά από περίπου τρία τέταρτα, τα αγόρια θα φάνε και θα χαλαρώσουν με λίγα παιδικά κι εγώ θα κλέψω κανένα μισάωρο δουλειάς. Μετά θα προετοιμάσω και το βραδινό και θα κάνω λίγες δουλειές στο καθιστικό-κουζίνα για να είμαστε στον ίδιο χώρο. Συνήθως καταλήγουμε με τα παιδικά προγράμματα να «παίζουν» μόνα τους στην τηλεόραση και δύο βοηθούς σεφ στον πάγκο δίπλα μου ευτυχισμένους και .

16:00: Φορτώνω τα αγόρια στο αυτοκίνητο και πάμε να πάρουμε τη μεγάλη μου κόρη ‒7 χρόνων‒ από το ολοήμερο σχολείο. Αν είμαι τυχερή (συχνά ομολογουμένως), ταιριάζει η ώρα και τη φέρνει σπίτι ο μπαμπάς μου, που είναι συνταξιούχος, κι έτσι γλιτώνω μια διαδρομή. Οι γονείς μου μετακόμισαν πρόσφατα κοντά μας για να μας βοηθάνε.

18:00: Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή είναι η ώρα που γυρνάμε από το κολυμβητήριο του μεσαίου και το τένις της μεγάλης, οπότε και η μεν κόρη τελειώνει αν της έχει μείνει διάβασμα, τα δε αγόρια παίζουν μαζί μου στο δωμάτιό τους. Όταν τελειώνει το διάβασμα η μεγάλη, κάνουμε κάτι όλοι μαζί. Μας αρέσουν τα επιτραπέζια, να διαβάζουμε βιβλία, να κάνουμε κατασκευές και ζαχαροπλαστική, αλλά δεν λέμε όχι και στις Barbie ή τα αυτοκινητάκια. Μεγάλο χιτάκι μας είναι επίσης το να παίζουμε σχολείο όπου τα δύο μεγαλύτερα αναλαμβάνουν εναλλάξ τον ρόλο του δασκάλου. Τρίτη-Πέμπτη δεν έχουμε εξωτερικές δραστηριότητες, οπότε το διάβασμα της μεγάλης τελειώνει νωρίτερα, άρα έχουμε περισσότερο χρόνο για παιχνίδι. Εκείνες τις μέρες συνήθως θα ασχοληθούμε λίγο περισσότερο με κατασκευές και άλλα δημιουργικά παιχνίδια μιας και έχουμε περισσότερο χρόνο στη διάθεσή μας. Φυσικά, υπάρχουν και οι ημέρες που απλώς «χαζεύουμε», ή που τα νεύρα όλων είναι στην τσίτα και τσακωνόμαστε συνέχεια, αλλά αυτές τις προσπερνάμε με χαμόγελο όσο κι αν μας φέρνουν στα πρόθυρα του εγκεφαλικού.

20:00: Η αγαπημένη μας ώρα της ημέρας. Ο καλός μου έχει πια γυρίσει, έχει παίξει μαζί μας και καθόμαστε όλοι μαζί να φάμε και να πούμε τα νέα μας. Ευκαιρία να φουλάρω και τα ταπεράκια της επόμενης ημέρας για την κόρη μου που πηγαίνει ολοήμερο σχολείο αλλά και για τον άντρα μου που μένει τόσες ώρες στη δουλειά. Όσο μεγαλώνουν τα παιδιά και συγκεντρωνόμαστε όλοι γύρω από το τραπέζι ακούγονται όλο και περισσότερα νέα και απόψεις κι αυτό κάνει αυτήν την ώρα ολοένα και καλύτερη. ΟΚ, υπάρχουν και οι μέρες (Δευτέρες κυρίως) που επικρατεί μια τρέλα και μια κούραση γενικώς και το τραπέζι γίνεται ιταλική κωμωδία, αλλά ακόμη κι αυτό έχει τη χάρη του!

22:00: Αφού έχουμε κοιμίσει και το μωρό, θα κάτσουμε με τον Βασίλη να πιούμε ένα κρασί και να πούμε καμιά κουβέντα ή έστω να δουλέψουμε ο καθένας στον υπολογιστή του στο σαλόνι κάνοντας και διάλειμμα για ψιλοκουβεντούλα. Επίσης τις καθημερινές αυτή είναι η ώρα που θα ασχοληθώ και με τα ραψίματα και τα καπιτοναρίσματά μου. Εναλλακτικά, αν είναι Παρασκευή, μια στο τόσο, το σκάω για να βρω τους φίλους μου ‒ με τους οποίους είμαστε σε ανοιχτή γραμμή στο chat όλη την εβδομάδα. Το άλλο καταπληκτικό που κάνω τους τελευταίους δύο μήνες είναι δυο φορές την εβδομάδα να πηγαίνω για τένις. Είναι η εντελώς δική μου ώρα που με χαλαρώνει απίστευτα!

23:30: Αν δεν κοιμάμαι ήδη, χαζεύω λίγο στο κινητό μου (συχνότερα) ή διαβάζω λίγο από το βιβλίο μου (σπανιότερα εκείνη την ώρα) και μετά πέφτω για ύπνο.

Η δουλειά μου και τα όνειρά μου για το μέλλον

Τα τελευταία οκτώ χρόνια εργαζόμουν σε μια από τις καλύτερες και μεγαλύτερες εταιρείες οργάνωσης συνεδρίων. Αγαπούσα και αγαπώ πολύ τη συγκεκριμένη δουλειά, αλλά πλέον με τρία παιδιά και σε αυτές τις ηλικίες (7, 5 και 2 ετών) ήταν αδύνατο να συμβαδίσει η δουλειά και η οικογένεια. Τον τελευταίο χρόνο, πριν σταματήσω, τα απαιτητικά ωράρια, οι απουσίες λόγω συνεδρίων και οι έξτρα ώρες που δούλευα από το σπίτι μάς είχαν αποδιοργανώσει τελείως κι έτσι, όσο κι αν στενοχωρήθηκα, και όσο κι αν μερικές φορές μου λείπει, αποφάσισα να κλείσω αυτόν τον κύκλο.

Με τη νέα δουλειά μου, το e-shop μου, ασχολούμαι περίπου ένα 5ωρο και όχι συνεχόμενα, κυρίως όταν κοιμάται ο μικρός, αν τύχει και γυρίσει ο Βασίλης νωρίς το απόγευμα και το βράδυ. Από την άλλη, ειδικά τώρα που είναι αρχή για τη δουλειά, έχουν υπάρξει και μέρες που πραγματικά δεν κάνω απολύτως τίποτα άλλο εκτός από το e-shop και ομολογώ ότι η επόμενη μέρα είναι πολύ πιο δύσκολη για όλους μας. Το πλεονέκτημα για μια επιχείρηση σαν τη δική μου είναι ότι μπορώ να δουλεύω ακόμη και την ώρα που το μωρό θηλάζει! Φτιάχνω το πρόγραμμά μου, το ωράριό μου μόνη μου. Δουλεύω από τον υπολογιστή, το τάμπλετ, το κινητό και παράλληλα μαγειρεύω, ας πούμε. Ετοιμάζω παραγγελίες μαζί με την κόρη μου και με βοηθάει στο πακετάρισμα. Επίσης δεν χρειάζεται να «χώσω» κανέναν να μου κρατήσει τα παιδιά για να δουλέψω, ούτε να βγάλω τα παιδιά από τη ρουτίνα τους.

Από την άλλη, θέλει λίγη προσοχή το να δουλεύεις από το σπίτι γιατί το γεγονός ότι δεν αλλάζεις καθόλου παραστάσεις είναι «επικίνδυνο» για την ψυχολογία. Επίσης, αν δουλεύεις από το σπίτι, μειώνονται πολύ οι συναναστροφές σου με ενήλικες κι αυτό, όσο να πεις, δεν τα βοηθάει τα νεύρα. Γενικά, είμαι πολύ τυχερή γιατί έχω μεγάλο support team. Πέρα από τον καλό μου, που είναι 100% on board, με πρώτους και καλύτερους τους γονείς μου, αλλά και με σούπερ κουνιάδο και συννυφάδα, η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν μένω ξεκρέμαστη και είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων για αυτό. Για την οικογένειά μου το μόνο που θέλω είναι να είμαστε όλοι υγιείς και αγαπημένοι. Επιπλέον, να μπορέσω να βοηθήσω τα παιδιά μου να χτίσουν μια γερή και ουσιαστική σχέση μεταξύ τους αλλά και μαζί μας που θα «αντέξει» στην εφηβεία τους και θα διαρκέσει για όλη τη ζωή μας.

Για τα προσωπικά μου projects, θα βάλω τα δυνατά μου ώστε η MarMaLena να έχει διάρκεια και μέλλον μιας και όταν κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα κάνεις την καλύτερη δουλειά του κόσμου. Παράλληλα, αν καταφέρω κάποια στιγμή στη ζωή μου να δουλέψω με παιδιά, θα έχω κατακτήσει την κορφή των ονείρων μου, μιας και το μεγαλύτερο λάθος μου ήταν που δεν έγινα νηπιαγωγός.