Η σκηνοθέτης, Project Manager ψυχαγωγικών εκπομπών και συγγραφέας Κέλλυ Αλχανάτη, εργαζόμενη μητέρα δυο κοριτσιών, μιλάει στο Τaλκ για το εικοσιτετράωρό της.

06.30: Το πρώτο «ντριν» του ξυπνητηριού ακούγεται. Σηκώνομαι, αν και δυσκολεύομαι λίγο να αφήσω το ζεστό μου πάπλωμα.  Ο χρόνος όμως τρέχει και δεν υπάρχει λεπτό για χάσιμο.

6.35: Βάζω στον φούρνο το κοτόπουλο που έχω μαρινάρει από το προηγούμενο βράδυ.  Απλή συνταγή, σπιτική.  Ο άντρας μου και τα κορίτσια την λατρεύουν!  Καθαρίζω με συνοπτικές διαδικασίες τις πατάτες και τις προσθέτω στο ταψί.  Το μεσημεριανό μας γεύμα είναι έτοιμο για ψήσιμο.

6.45: Ανοίγω όσο πιο αθόρυβα μπορώ την πόρτα του δωματίου της μεγάλης μου κόρης.  Είναι πλέον μια γοητευτική δεσποινίς και όμως όταν κοιμάται μοιάζει με μωρό… Ξενύχτησε χτες διαβάζοντας για ένα ωριαίο διαγώνισμα και δεν μου κάνει καρδιά να την ξυπνήσω.  Γλιστράω δίπλα της και της χαϊδεύω απαλά τα μαλλιά.  «Καλημέρα αγάπη μου» ψιθυρίζω και της δίνω ένα απαλό φιλί. «Τώρα, τώρα μαμά, σηκώνομαι» μου λέει.

6.50: Σειρά έχει η μικρή μου πριγκίπισσα, που την ξυπνάω μελωδικά.  «Καλημέρα όμορφη μου μέρα, λα λα, λα».  Χαμογελάει στον ύπνο της.  Λατρεύει την μουσική και τα τραγούδια ακόμα και στις 7 το πρωί.  «Νυστάζω» ψιθυρίζει και μου δίνει μια ζεστή αγκαλιά.

7.00: Όλα πλέον γίνονται με γρήγορους ρυθμούς. Το κολατσιό τους (σάντουιτς και φρούτο), έτοιμα και αυτά από το προηγούμενο βράδυ, μπαίνει στις τσάντες μαζί με μια λιχουδιά έκπληξη.  Παγούρι η μικρή, μπουκαλάκι με νερό η μεγάλη.   Οι τσάντες κλείνουν, το γάλα ανακατεύεται με το κακάο, ντύσιμο, πλύσιμο, προετοιμασία στο fast forward. Εκτός από το χτένισμα.  Αυτό παίρνει πάντα λίγο παραπάνω…

7.10: Στο τσακ το πρόλαβε το σχολικό της η ωραία δεσποινίς μου. Με χαιρετάει μέσα από το τζάμι, και ξεκινάει χαμογελαστή την μέρα της.  Η μικρή φεύγει λίγο αργότερα.  Αυτά τα 15’ είναι πολύτιμα. Συζητάμε για τα πάντα, μου περιγράφει περιστατικά της προηγούμενης μέρας, γελάει με το υπέροχο κουτσοδόντικο στόμα της  και η γλώσσα της πάει ροδάνι!  Από τον ύπνο στον ενθουσιασμό. Φτάνει και το δικό της σχολικό. Με αγκαλιάζει σφιχτά. «Σε αγαπώ μανούλα» μου φωνάζει δυνατά και ανεβαίνει τρέχοντας στο πούλμαν.

7.30: Οι μπαταρίες μου γέμισαν. Δεν χρειάζομαι τίποτα άλλο για να ξεκινήσω την μέρα μου χαρούμενα.  Μόνο αγάπη.  Μετά από ένα γρήγορο ντους, φτιάχνω τον καφέ μου, βάζω μέσα στην τσάντα μου το σημειωματάριο μου (απαραίτητο για τις ιδέες μου που μπορεί να έρθουν οποιαδήποτε στιγμή) και πηγαίνω στο στούντιο. Η σύσκεψη κρατάει μισή ώρα και μετά σειρά έχουν  οι τελευταίες πρόβες στο πλατό.

9.00: Η ζωντανή εκπομπή ξεκινάει και το κοντρόλ είναι γεμάτο ζωντάνια.  Άγχος, φωνές, γέλια, συζητήσεις.  Η τηλεόραση έχει την δική της μαγεία… Ο χρόνος τρέχει σαν νερό.  Η εκπομπή τελειώνει και αρχίζουν οι συναντήσεις για την ερχόμενη μέρα.  Ανταλλάσσουμε mail και απόψεις, υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να οργανώσουμε αλλά δεν ανησυχώ. Αγαπώ την δουλειά μου, με γεμίζει χαρά και μου βγάζει όλη μου την δημιουργικότητα.

16.00: Έχω ραντεβού με την υπεύθυνη έκδοσης του νέου μου παραμυθιού στις εκδόσεις Μίνωας. Είμαι ενθουσιασμένη με το νέο μου βιβλίο.  Νοιώθω τόσο όμορφα όταν γράφω για παιδιά… Γίνομαι κι εγώ παιδί ξανά!

17.30: Επιτέλους σπίτι! Νωρίς σήμερα, μιας και δεν έχω απογευματινά γυρίσματα ούτε κάποια παρουσίαση βιβλίου. Τα κορίτσια έχουν ήδη επιστρέψει και διαβάζουν στα δωμάτια τους. Μόλις ακούνε την πόρτα τρέχουν να με αγκαλιάσουν.  Νοιώθω υπέροχα.  Η κούραση και το άγχος εξαφανίζονται.  Οι αγκαλιές τους μου φτιάχνουν το κέφι.

18.00: Η μεγάλη έχει πολύ διάβασμα όμως θυσιάζει λίγο από τον χρόνο της για να μου πει τα νέα της, να κουβεντιάσουμε.  Η μικρή μας ακούει με προσοχή και καταγράφει στο πονηρό της μυαλουδάκι τι σκανταλιές θα κάνει όταν μεγαλώσει.  Κάπου εκεί ξεκινάει το γαργαλητό.  Άλλωστε το γέλιο είναι απαραίτητο σε όλους μας.

18.30: Η ώρα των απογευματινών έφτασε. Μπαλέτο η μικρή, ενόργανη η μεγάλη. Και η μαμά Pilates στο ενδιάμεσο. Γιατί πρέπει να προσέχουμε τον εαυτό μας.

20.30: Αυτή είναι η ομορφότερη ώρα. Η ώρα της οικογένειας. Ο άντρας μου έχει επιστρέψει και τα κορίτσια χοροπηδάνε πάνω του χαρούμενα. Καθόμαστε στον καναπέ και χαζεύουμε κάποια ταινία στη τηλεόραση εν μέσω τσιρίδων, γέλιων και περιγραφών της ημέρας που πέρασε.  Διακόπτουν η μια την άλλη και βιάζονται να πουν τις ιστορίες τους, για τις φίλες τους για τα ενδιαφέροντα τους.  Η μεγάλη φεύγει για λίγο.  Θέλει να μιλήσει facetime με μια φίλη της για κάτι που έγινε στο σχολείο.  Δεν της το αρνούμαι.  Τα social media έχουν μπει για τα καλά στην ζωή όλων μας.  Αρκεί να ξέρουμε να τα χρησιμοποιούμε.  «μην ανησυχείς μαμά» μου λέει γνωρίζοντας πως ετοιμάζομαι να της ξαναπώ για τους κινδύνους του διαδικτύου.  «Ολόκληρο βιβλίο έγραψες για αυτό» μου λέει χαμογελώντας.  Είναι αλήθεια πως το  «Πάτα Like Επιτέλους» έχει περίοπτη θέση στην καρδιά της.

22.00: Σήμερα το βραδινό άργησε λιγάκι αλλά αύριο είναι Σάββατο οπότε όλα καλά. Τα κορίτσια φόρεσαν τις πιτζάμες τους, ροζ η μικρή, γκρι η μεγάλη. Η ομελέτα είναι έτοιμη με όλα τα καλούδια μέσα. Τα κορίτσια την λατρεύουν και είναι η εύκολη λύση.  Η μικρή πίνει και γάλα.  Την χαλαρώνει, θα κοιμηθεί πιο εύκολα έτσι.

22.20: Η ωραία δεσποινίς μου απολαμβάνει την παρέα του μπαμπά της όσο εγώ πάω την μικρή μου πριγκίπισσα για ύπνο.  Της διαβάζω έναν από τους αγαπημένους τους μύθους του Αισώπου.  Τους κάνουν φέτος στην Ιστορία και τρελαίνεται να τους ακούει! Γουρλώνει τα εκφραστικά της μάτια κάθε φορά που της λέω μια ιστορία και ας την έχει ξανακούσει. Είναι σκέτη γλύκα.  Και το διάβασμα απαραίτητο.  Τι και αν στην μέση του βιβλίου έχει κοιμηθεί;

22.30: Ώρα ύπνου και για την μεγάλη μου κόρη. Έχει ενόργανη αύριο οπότε καλό είναι να μην ξενυχτήσει… Η τελευταία συζήτηση της ημέρας απαραίτητη.  Ξαπλώνουμε μαζί στο κρεβάτι της και συζητάμε.  Πάντα κάτι καινούριο έχει να μου πει.  Την ακούω με προσοχή.  Την φιλάω στοργικά και μου το ανταποδίδει.  Τώρα δεν έχει συμμαθητές μπροστά για να ντρέπεται.  Είναι οι στιγμές μας αυτές.  Και είναι μοναδικές.

23.00: Ώρα να απολαύσω κι εγώ λιγάκι την παρέα του άντρα του σπιτιού. Τζάκι, κόκκινο κρασί, κουβεντούλα και χουχούλιασμα. Σήμερα αποφασίσαμε να περάσουμε το βράδυ οι δυο μας. Είναι σημαντικό να φροντίζουμε την σχέση μας. Ρομαντζάδα λοιπόν. Αύριο θα δούμε τους φίλους μας.

00.30: Μια υπέροχη μέρα μόλις τελείωσε. Είναι ώρα για ύπνο. Τσεκάρω τα δωμάτια των παιδιών. Δεν μπορώ να αντισταθώ και τους δίνω ακόμα ένα φιλί προσέχοντας μην τις ξυπνήσω… Είναι υπέροχο να είσαι μαμά. Η μέρα μου είναι γεμάτη αγάπη, όμορφα συναισθήματα και πολύτιμες στιγμές.  Είμαι πλήρης.  Είμαι μαμά. Καληνύχτα!

Η Κέλλυ Αλχανάτη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Από μικρή, αντί για παιχνίδι, σκάρωνε παραμυθένιες παραστάσεις και σκηνοθετούσε φανταστικές ιστορίες με τις φίλες της. Σπούδασε Σκηνοθεσία, Κινηματογράφο και Τηλεόραση στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης. Η πτυχιακή της εργασία αφορούσε πιλότο παιδικής εκπομπής που στη συνέχεια εξελίχτηκε σε τηλεοπτική παραγωγή. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, έκανε τα πρώτα επαγγελματικά της βήματα στον χώρο των media, αρθρογραφώντας για σημαντικά περιοδικά ποικίλης ύλης. Για πολλά χρόνια εργάστηκε ως σκηνοθέτης διαφημιστικών spot και τηλεοπτικών εκπομπών. Σήμερα είναι μέλος της ομάδας ψυχαγωγικών εκπομπών μεγάλου ιδιωτικού καναλιού. Είναι παντρεμένη με τον Δημήτρη και έχει δύο κόρες, την Αριάδνη και τη Μελίνα. Τα βιβλία της Κέλλυς Μικρόπολη, Μικρόπολη: Μη βιάζεσαι… θα μεγαλώσεις!, Το παρεάκι των λουλουδιών, και Κάνε like επιτέλους κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Μίνωας και μπορείτε να τα βρείτε εδώ!