Κυριακή πρωί. Καιρός υπέροχος. Το πρόγραμμα, λοιπόν, λέει βόλτα στην Πάρνηθα και πιο συγκεκριμένα στη Λίμνη Μπελέτσι. Ετοιμάζουμε τραπεζομάντηλο, χαρτοπετσέτες, το καλαθάκι του πικνίκ, κεφτεδάκια, πίτες, αγγουροντομάτες, χυμό και καφέ, γεμίζουμε τα παγούρια μας νερό, βάζουμε αντηλιακό και καπέλα και… φεύγουμε για τον ιδανικότερο ανοιξιάτικο ημερήσιο προορισμό για μια οικογένεια, που απέχει μόλις 35 χιλιόμετρα από την Αθήνα!

Η ιστορία

Καθ’ οδόν, διαβάζουμε πληροφορίες για τον προορισμό μας! Η λίμνη Μπελέτσι  βρίσκεται σε υψόμετρο 600 μέτρων περίπου, στις ανατολικές πλαγιές τις Πάρνηθας, στην περιοχή Ιπποκράτειος Πολιτεία της κοινότητας Αφιδνών, νοτιοδυτικά της κορυφής Μπελέτσι, από την οποία και πήρε το όνομά της. Είναι τεχνητή και δημιουργήθηκε στη δεκαετία του ’70, λόγω των έργων που λάμβαναν χώρα τότε στην περιοχή (Συγκεκριμένα, κτιζόταν μια ολόκληρη… πολιτεία, η Ιπποκράτειος, πάνω στο βουνό. Τα συμπεράσματα, δικά σας).  Μάλιστα, συνεπεία της κατασκευής  της, άλλαξε η χάραξη του δρόμου που συνέδεε τον Αγ. Μερκούριο με τα Κιούρκα (Αρχαίες Αφίδνες). Όλα ξεκίνησαν… κατά λάθος! Ένα τεχνητό φράγμα συγκράτησε τα νερά μιας πηγής που βρίσκεται βορειότερα με αποτέλεσμα το σχηματισμό της λίμνης, σε σχήμα κιθάρας. Έχει μέγιστη διάμετρο 150 μέτρα περίπου και μέγιστο βάθος 5 μέτρα, ενώ το συνολικό της εμβαδόν είναι πάνω από 5.000 τ.μ. Αποτελεί σημαντικό υδροβιότοπο της περιοχής καθώς εκεί συναντιούνται αποδημητικά πουλιά, αλλά και ψάρια, κυρίως κυπρίνοι και χέλια.

Η διαδρομή

Από τη γέφυρα της Βαρυμπόμπης, στρίβουμε προς Βαρυμπόμπη και αρχίζουμε την ανάβασή μας στην Πάρνηθα! Τα παιδιά είναι ενθουσιασμένα! Κάθε τόσο σταματάμε το αυτοκίνητο για να χαζέψουμε το δάσος! Πεύκα, βελανιδιές, πλατάνια! Μόλις μισή ώρα από το κέντρο της Αθήνας, κι όμως βρισκόμαστε μέσα στην εξοχή! Την ομορφιά της φύσης δεν την έχουν καταστρέψει οι (συνήθως) κακόγουστες, πολυτελείς βίλες που ξεπροβάλλουν κάθε τόσο μέσα από τα δέντρα. Τα παιδιά απορούν! Στα δάση, λέει, έχει ξύλινες καλύβες και όχι άσχημα σπίτια περίπου σαν πολυκατοικίες. Άραγε, γιατί εδώ δεν ισχύει ό,τι έχουν μάθει στα παραμύθια τους;  Μεγάλη κουβέντα ανοίγουν. Τι να τους απαντήσει κανείς; Ευτυχώς, το ξεχνούν σύντομα μαγεμένα από το πράσινο, που, τουλάχιστον ακόμα, επικρατεί. Η πιο συχνή ερώτηση τους, πάντως, είναι αν τριγύρω έχει λύκους. Αφού τα πείθουμε ότι δεν κινδυνεύουν, ακολουθούμε το δασικό δρόμο και τις ταμπέλες προς Ιπποκράτειο Πολιτεία και Αγία Τριάδα, μέσα από τον Εθνικό Δρυμό. Μετά το Κατσιμίδι, στρίβουμε αριστερά στην οδό Αγίας Τριάδας, μέχρι που φτάνουμε σε ένα πλάτωμα, όπου συναντάμε τη μικρή ομώνυμη εκκλησία με τις βελανιδιές και την υπέροχη θέα. Μετά από λίγο, στρίβουμε πάλι αριστερά στην οδό Κίρκης! Και φτάνουμε στον προορισμό μας!

Η λίμνη

Το φυσικό τοπίο γύρω από τη λίμνη είναι πανέμορφο! Οικογένειες, ζευγάρια, παρέες και μοναχικοί περιπατητές, ήρεμοι και χαλαροί, απολαμβάνουν την ηλιόλουστη ημέρα, χαλαρώνοντας! Παίζουν, τρέχουν, γυμνάζονται, συζητούν ή διαβάζουν. Γύρω από τη λίμνη υπάρχουν παγκάκια για να καθίσει κανείς να στοχαστεί και να χαζέψει τη θέα, καθώς και ξύλινα γεφυράκια, σαν ψεύτικα. Τα παιδιά διασκεδάζουν στην παιδική χαρά και προπονούνται στο γήπεδο μπάσκετ. Πριν καλά καλά προλάβουμε να κλοτσήσουμε κι εμείς τη μπάλα μας,  καταφτάνουν 4 ιδιαίτερα καλόβολα σκυλιά-μόνιμοι κάτοικοι της λίμνης, που, καίτοι χορτάτα, καλοβλέπουν τα σακίδιά μας, καθώς σίγουρα κρύβουν λιχουδιές! Αφού παίξουμε και κάνουμε κούνια, αράζουμε σε ένα παγκάκι δίπλα στην όχθη. Η Μπελέτσι φιλοξενεί πάπιες, αγριόπαπιες, χήνες και έναν πανέμορφο λευκό κύκνο!  Έχουμε φέρει ψωμάκι ειδικά για αυτά! Τα παιδιά περνούν πολλή ώρα ταΐζοντάς τα! Μέσα στη λίμνη υπάρχει και ένα σπιτάκι για τους φτερωτούς κατοίκους της, η «Κιβωτός Ταξιάρχης».

Η βόλτα

Στη συνέχεια, ξεκινάμε την εξερεύνηση και ξεμουδιάζουμε περπατώντας στα τεχνητά δρομάκια που έχουν φτιαχτεί περιμετρικά της λίμνης. Προσπαθούμε να μη μας απογοητεύσουν (πολύ) κάτι άκυρα κτίσματα που ξεφυτρώνουν πού και πού μέσα από το πράσινο. Είναι βέβαια ειρωνικό να τα βλέπεις να υψώνονται βίλες στο βουνό, σχεδόν δίπλα στην ταμπέλα που αναφέρει ότι ο χώρος αποτελεί προστατευόμενο υδροβιότοπο και ότι δεν επιτρέπεται η οποιαδήποτε ανθρώπινη παρέμβαση. Το προσπερνάμε. Η βλάστηση του δάσους αποτελείται από πεύκα, βελανιδιές, μεγάλα πουρνάρια, πλατάνια, αγριοκορομηλιές, κουμαριές, μυρτιές, σπάρτα και αγριολούλουδα, ανεμώνες, κυκλάμινα, κρίνα, αγριομενεξέδες… Στην πορεία, φτιάχνουμε μπουκέτα, πετάμε πετραδάκια σε μικρούς λασπόλακους που έχουν σχηματιστεί από τις βροχές των προηγούμενων ημερών, παρατηρούμε έντομα και πουλιά, ενώ καταπόδας μας ακολουθεί και ένα από τα προαναφερθέντα σκυλιά, που (και καλά) πεινάει!

Το φαγητό

Μ’ αυτά και μ’ αυτά πεινάμε κι εμείς! Στρώνουμε κάτω κουβέρτα, στη μέση τραπεζομάντηλο και αδειάζουμε τα καλούδια μας από τα σακίδιά μας! Ακόμα και τα πιο απλά φαγητά έχουν άλλη γεύση στη φύση. Χίλιες φορές έτσι, παρά σε ταβέρνα! Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν βρίσκουμε ξύλινα τραπεζάκια και έτσι τη βγάζουμε par terre! Καλύτερα και από παγκάκια, που προτίμησαν άλλοι συνεκδρομείς για το φαγητό τους. Φυσικά, δεν ξεχνάμε να μαζέψουμε τα σκουπίδια μας σε μια σακούλα και να τα πετάξουμε στον κάδο φεύγοντας. Σημειώνουμε ότι δεν υπάρχει καντίνα ή περίπτερο στην ευρύτερη περιοχή, παρά μόνο στα Κιούρκα, γύρω στα 2-3 χιλιόμετρα μακριά. (Για όσους προτιμούν την «ασφάλεια» μιας ταβέρνας, εντοπίσαμε μερικές κοντινές στη διαδρομή προς και από τη λίμνη, φυσικά γεμάτες! )

Τα ζώα

Μετά το φαγητό, ξαναπερπατάμε λίγο για να χωνέψουμε και για να «μαζέψουμε» λίγη φύση ακόμα! Ό, τι περίσσεψε καταναλώθηκε άμεσα από τα σκυλιά, που τώρα μας συνοδεύουν (κορόιδα είναι;) μέχρι την απέναντι μεριά της λίμνης. Εκεί υπάρχει ένας περιφραγμένος χώρος στο οποίο, όπως πληροφορούμαστε, φιλοξενούνταν μέχρι πρόσφατα ελάφια. Τώρα είναι άδειος. Η απογοήτευση των παιδιών είναι έκδηλη. Περίμεναν ότι θα συναντήσουν τα συμπαθέστατα τετράποδα. Μας δίνεται, όμως, η ευκαιρία να τους μιλήσουμε για το πόσο σημαντικό είναι να ζουν τα ζώα ελεύθερα στη φύση και όχι σε κλουβιά.  Πάντως, απ’ ό,τι διαβάζουμε, το οροπέδιο Αγίας Τριάδας-Κατσιμιδίου αποτελεί βιότοπο των ελαφιών της Πάρνηθας, ιδιαίτερα την άνοιξη, οπότε αν είμαστε τυχεροί μπορεί και να τα συναντήσουμε σε επόμενη εξόρμησή μας. Τα παιδιά ξεχνούν αμέσως… τον πόνο τους, ψάχνοντας τα βατράχια που ακούν, αλλά και χάρη σε μια χελώνα που κάνει νωχελικά τη βόλτα της στην όχθη της λίμνης. Οι δε φτερωτοί κάτοικοι της περιοχής είτε λιάζονται είτε κολυμπούν προς το μέρος μας «ζητιανεύοντας» κι άλλη τροφή. Το κλου της ημέρας, ένα σκυλί που βουτάει στα νερά για να φάει το κουλούρι που προορίζεται, φυσικά, για τις πάπιες!

Η επιστροφή

Μετά από 4 γεμάτες ώρες στη Λίμνη Μπελέτσι φτάνει η ώρα της επιστροφής στην πόλη. Επιλέγουμε, αυτή τη φορά, τον εναλλακτικό δρόμο, που ναι μεν δεν είναι τόσο εντυπωσιακός, είναι όμως πιο σύντομος και χωρίς στροφές και σαφώς ενδείκνυται για κουρασμένα νήπια! Κατηφορίζουμε προς τις Αφίδνες, περνάμε μέσα από το χωριό και ακολουθώντας τις πινακίδες, βγαίνουμε στην Εθνική Οδό Αθηνών-Λαμίας, λίγο πριν από τα (προσφάτως παράλογα αυξημένα) διόδια. Απόλυτα χαλαρωμένοι, μοιραζόμαστε μαζί σας το συμπέρασμα που βγάλαμε από τη βόλτα μας στη λίμνη: Στο ομορφότερο βουνό της Αττικής βρίσκεται ένας μυστικός Παράδεισος που αξίζει να εξερευνήσετε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ξαναπάμε σύντομα!

Tip: Σημειώνουμε ότι από το δρόμο που επιστρέψαμε μπορείτε φυσικά και να πάτε στη Λίμνη Μπελέτσι. Από Αθήνα, μετά τα διόδια Αφιδνών, βγαίνετε στην πρώτη έξοδο και ακολουθείτε τις ταμπέλες για Ιπποκράτειο Πολιτεία. Στη συνέχεια ακολουθείτε το δρόμο για το εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας, μόνο που στον ομώνυμο δρόμο στρίβετε αριστερά και αμέσως δεξιά στην οδό Κίρκης. Θα φτάσετε σίγουρα γρηγορότερα, αλλά δεν θα απολαύσετε την ομορφιά του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας.