Ο Πιρουλίτο και η Ροζαλία είναι πουλιά που δε λαλούν. Όταν όμως ο Πιρουλίτο ένιωσε πόση δύναμη έχει η σιωπή, κατάλαβε ότι η ζωή είναι πάντα όμορφη, κι ας μην είχε ωραία φωνή. Μπορούσε να κάνει χίλια δυο άλλα πράγματα: να πετάει, να βρίσκει την τροφή του, να προστατεύει την αγαπημένη του, να παίζει και να χορεύει μαζί της. Μπορούσε, αγγίζοντάς την, να γίνει ευτυχισμένος…. Κι οι δυο τους μπορούσαν να φτιάξουν μια όμορφη φωλιά, για τα δικά τους σιωπηλά και ευτυχισμένα μικρά. Το Τaλκ μίλησε με τη συγγραφέα του βιβλίου Αθηνά Μπίνιου για την ιστορία της, τη διαφορετικότητα, τη λογοτεχνία, την αγάπη, το μέτρο… 

Με ποια αφορμή γράψατε το βιβλίο «Πιρουλίτο και Ροζαλία»; Το Πιρουλίτο και Ροζαλία, είναι ένα βιβλίο συναισθημάτων, ένα λυρικό παραμύθι. Ο λόγος που το έγραψα είχε κίνητρο τη χαρά που ένιωθα,  όταν έλεγα την ιστορία της μικρής Αναστασίας, στα παιδιά και τα εγγόνια μου. Οι μικροί μου ακροατές επέλεγαν ορισμένα γεγονότα που τους άρεσαν περισσότερο και μ’ έβαζαν να τα λέω και να τα ξαναλέω. Έπιασα λοιπόν και τα έγραψα. Στην παιδική φαντασία τα παραμύθια ασκούν τεράστια γοητεία και προσεγγίζουν τους κώδικας αξιών της ζωής με τρόπο ευχάριστο χωρίς διδακτισμό. Τέτοιες αξίες είναι η έγνοια για τη διαφορετικότητα, η αποδοχή, η άγρυπνη συμπαράσταση της οικογένειας, η ευγνωμοσύνη, η αγωνιστικότητα κ.α. Το παιδί που διαβάζει, παρέα με τον γονιό του έρχεται μπροστά σε διαφορετικούς ανθρώπους και πλάσματα, σε καινούριες νοοτροπίες, κάνει φίλους ή εχθρούς τους αντί ήρωες, αδελφώνεται, γνωρίζει τον κόσμο και μες από τον κόσμο γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό κάνει το συγκεκριμένο βιβλίο· μέσα από κάθε του σελίδα αναβλύζουν πηγαία συναισθήματα.

Πιστεύετε ότι τα σημερινά παιδιά αποδέχονται πιο εύκολα από τις προηγούμενες γενιές το διαφορετικό;  Ναι, το πιστεύω, γιατί τα ερεθίσματα που παίρνουν είναι πιο ανοιχτά σε όλα, από ότι παλαιότερα. Η παγκοσμιοποίηση που παρακολουθούν τα παιδιά, θέλοντας και μη στην τηλεόραση, τους φέρνει πιο κοντά σε κάθε είδους διαφορετικότητας. Όλο αυτό, η παιδική λογική το απορροφά εύκολα μέσα από εικόνες, τραγούδια, παιχνίδια, σχολείο, σχέσεις φιλίας και αθλητικές εκδηλώσεις.

Η λογοτεχνία μπορεί να εξοικειώσει τα παιδιά με τη διαφορετικότητα και να τα βοηθήσει είτε να ενταχθούν σε μία ομάδα είτε να αποδεχτούν το διαφορετικό; Αυτό κάνει  το «Πιρουλίτο». Με τη δύναμη της φαντασίας  του παραμυθιού και με την ελκυστική εικόνα δείχνει τη ζωή  διαφορετικών παιδιών. Στην περίπτωση αυτή είναι η κωφότητα, η αλαλία. Επομένως, από τη στιγμή που δέχεσαι μία μορφή διαφορετικού, γιατί να μην δεχτείς κάθε φύση διαφορετική από τον εαυτό σου; Η λογοτεχνία από την εποχή της Ομηρικής Ιλιάδας και Οδύσσειας, ταξιδεύει τον άνθρωπο σε κόσμους διαφορετικούς. Αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που κάνουν οι λογοτέχνες στον κόσμο. Και όλο αυτό το διαλέγεις, δεν σου το επιβάλει κανείς. Θέλεις; Αγκαλιάζεις ένα βιβλίο. Δεν θέλεις; Το πετάς και κάθεται στην άκρη αδιαμαρτύρητα.

Πώς μπορούμε να περάσουμε στα παιδιά το μήνυμα πως η πραγματική αγάπη μπορεί να τα βοηθήσει να ξεπεράσουν όποια προβλήματα έχουν; Τα παιδιά γεννιούνται από την κοιλιά και μεγαλώνουν στην αγκαλιά. Η αγάπη που θα δεχτούν από τον πατέρα και της μάνα, είναι ο πρώτο αλάνθαστο μήνυμα που θα τα στηρίξει στα μελλοντικά τους προβλήματα. Το παιχνίδι και το παραμύθι είναι τροφές πραγματικής αγάπης για την παιδική ψυχή. Ο αφηγηματικός λόγος, έχει σκοπό να καθησυχάζει το παιδί, να δίνει ελπίδα στις δυσκολίες του, να εξασφαλίζει την τελική ευτυχία. Να βιώνει το όνειρο, να κάνει την αγάπη πραγματικότητα.

Πώς θα διδάξουμε τα παιδιά μας να αρκούνται στα λίγα και καλά και να είναι ευτυχισμένα με όσα έχουν; Ο μόνος τρόπος είναι το παράδειγμά μας. Παράλληλα με την κουβεντούλα μαζί τους, με τη στενή επαφή περνούν οι σκέψεις και οι αρχές μας στα παιδιά. Συγκοινωνούντα δοχεία είναι η οικογένεια.

Το βιβλίο της Αθηνάς Μπίνιου “Πιρουλίτο και Ροζαλία” κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη, σε εικονογράφηση της Έφης Λαδά.