Άραγε υπάρχει κανείς, σε έναν άλλο χώρο και χρόνο, που φυλάει τα όνειρά μας; Μπορεί…Μπορεί σε μια χώρα πολύ μακρινή, πέρα από τα όρια του κόσμου που ξέρουμε, χαμένη στα βάθη του μυαλού και ξεχασμένη στην απεραντοσύνη της καρδιάς, χώρα που κανένας χάρτης δεν τη σημειώνει, να υπάρχουν… ονειροφύλακες.
Ήταν το 2004, όταν πρωτοεκδόθηκαν από τις Εκδόσεις Πατάκη οι «Ονειροφύλακες», το πρώτο βιβλίο της Αγγελικής Δαρλάση, που αμέσως ξεχώρισε, αφού τιμήθηκε με το Κρατικό βραβείο παιδικής λογοτεχνίας, αγαπήθηκε πολύ και συνεχίζει να γοητεύει μικρούς και μεγάλους αναγνώστες, έχοντας ξεπεράσει τα 12.000 αντίτυπα. Η συνέχειά του, «Οι ονειροφύλακες και ο φάρος των ονείρων» εκδόθηκε πέρυσι, ενώ ετοιμάζεται και τρίτη συνέχεια, πιθανότατα μέσα στο 2014, οπότε και θα συμπληρωθούν τα δέκα χρόνια από την πρώτη έκδοσή των Ονειροφυλάκων. Το Τaλκ μίλησε με τη συγγραφέα για το έργο της, που μας φέρνει αντιμέτωπους με τα προβλήματα και τις ανισότητες της καθημερινότητας, το ρατσισμό, την περιθωριοποίηση και το δικαίωμα στη διαφορετικότητα.
-Τι σε ενέπνευσε να γράψεις τα βιβλία για τους Ονειροφύλακες;
Και στα δύο βιβλία βασικός θεματικός άξονας είναι η διαφορετικότητα, το δικαίωμα να είσαι διαφορετικός και να ζεις, να πορεύεσαι με την διαφορετικότητά σου. Στο πρώτο βιβλίο βασική πηγή έμπνευσης ήταν οι μαθητές της μητέρας μου, παιδιά με ειδικές ανάγκες, παιδιά που είχαν αυτισμό ή σύνδρομο down. Όπως επίσης και δικοί μου μαθητές, μετανάστες από την Αλβανία, το Ιράκ, την Παλαιστίνη κι αυτοί με τη δική τους διαφορετικότητα. Για το δεύτερο βιβλίο αφορμή στάθηκε ένα σύνθημα που διάβασα στον τοίχο ενός σχολείου και με συγκλόνισε: «Τα όνειρά μας αργοπεθαίνουν». Και προέκυψε η ανάγκη μου να μιλήσω για έναν κόσμο όπου τα όνειρα κινδυνεύουν με αφανισμό και μάλιστα εξαιτίας αυτών που έχουν ταχθεί να τα προστατεύουν.
-Άρα ο κόσμος των Ονειροφυλάκων δεν διαφέρει από τον κόσμο που ζούμε;
Οι Ονειροφύλακες, αν κι έχουν έντονο το στοιχείο του φανταστικού, είναι ουσιαστικά μια αλληγορία για την καθημερινότητά μας, τα δικά μας κοινωνικά προβλήματα. Πρόκειται για ένα παράλληλο σύμπαν με τα θετικά και τα αρνητικά του, όπως κι ο κόσμος μας. Αν και μοιάζει με έναν ονειρεμένο τόπο, σταδιακά, όταν εισβάλει ο Φόβος, μεταμορφώνεται σε δυστοπία.
-Θα καταφέρουμε κάποτε να ζήσουμε σε ένα κόσμο όπου η διαφορετικότητα δεν θα θεωρείται παρείσακτη και θα εκλείψουν οι προκαταλήψεις;
Μόνο να προσπαθούμε και ν’ αγωνιζόμαστε γι’ αυτό μπορούμε. Είναι δύσκολο και μοιάζει ακατόρθωτο. Δεν έχει όμως σημασία. Δεν έχουμε εναλλακτική παρά το να το ονειρευτούμε και να το διεκδικήσουμε. Το οφείλουμε ο καθένας κατ’ αρχήν στον εαυτό του και στον συνάνθρωπό του. Στην τελική, ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός κι ατελής.
-Πώς μπορούν τα παιδιά να νικήσουν τους ονειροκτόνους εφιάλτες τους και τα όνειρά τους να παραμείνουν ζωντανά; Ποιοι μπορεί να είναι οι φάροι των ονείρων τους;
Τα παιδιά ζουν στο παρόν. Έχουν ανοιχτούς διαύλους με το όνειρο και την φαντασία. Είναι ένας τρόπος να ερμηνεύουν την πραγματικότητα. Δεν πρέπει να τους το στερούμε. Εμείς οι μεγάλοι έχουμε χρέος να είμαστε οι Ονειροφύλακές τους – είναι δικό μας καθήκον να ανάβουμε τους φάρους για να μην χαθούν τα όνειρά τους σε ύποπτα και δύσβατα μονοπάτια.
Info: Τα βιβλία της Αγγελικής Δαρλάση «Ονειροφύλακες» και «Οι ονειροφύλακες και ο φάρος των ονείρων» κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Πατάκη. (Συλλογή Περιστέρια, για παιδιά 9-15 ετών)
