Φανταστήκατε ποτέ μια πόλη όπου όλα είναι μικροσκοπικά; Τα αυτοκίνητα, τα σπίτια, τα μαγαζιά, τα λουλούδια ακόμα και οι άνθρωποι; Ε λοιπόν, αυτή η καταπληκτική πόλη υπάρχει! Και τη λένε Μικρόπολη. Η Κέλλυ Αλχανάτη, συγγραφέας του ομώνυμου βιβλίου, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μίνωας, σε εικονογράφηση Γιώργου Πετρίδη, απαντά στις ερωτήσεις του Τaλκ.

Πώς εμπνευστήκατε την ιστορία της Μικρόπολης; Κρυφακούγοντας την κόρη μου καθώς έπαιζε κατάλαβα ότι έφτιαχνε μια πόλη όπου όλοι ήταν μικροί-η ιστορία αυτή μου τράβηξε το ενδιαφέρον. Και αφού την παρατήρησα μερικές φορές να επαναλαμβάνει το παιγνίδι αυτό της ζήτησα να μου το ζωγραφίσει . Οι κόρες μου είναι η έμπνευση μου και κρατώ συνέχεια στοιχεία από τον τρόπο που βλέπουν τον κόσμο.  Είναι θαυμάσιο το πόσο διαφορετικά βλέπει τον κόσμο ένα παιδί.

Το παραμύθι σας είναι σε μεγάλο βαθμό διδακτικό. Ποιος ήταν ο στόχος σας όταν γράφατε την ιστορία; Δεν έκανα τίποτα παραπάνω από να αποτυπώσω τον τρόπο που επικοινωνούμε εγώ και ο σύζυγος μου ως γονείς στα παιδιά μας. Χρησιμοποιούμε πολύ συχνά μεταφορές και φαντασία για να περάσουμε ένα απλό μήνυμα ζωής, μία αξία ή την σημαντικότητα των ανθρώπινων σχέσεων. Είναι η  πιο αγνή αλλά και η πιο  αποτελεσματική προσέγγιση κατά την άποψη μου.  Αυτό συμβαίνει και στη Μικρόπολη: η ζεστασιά των γονιών, η ασφάλεια του σπιτιού, η αλληλεγγύη, η φιλία κα ι η εκτίμηση περνάνε ως μηνύματα με τον πιο προσιτό και απλοϊκό τρόπο.

Γιατί επιλέξατε να σώζει την Λούλα μια χελώνα; Στην πραγματικότητα οι χελώνες είναι μικρά πλάσματα – τόσο μικρά που χωράνε στην παλάμη του ενός χεριού μας.  Στην Μικρόπολη όμως όλα ανατρέπονται!  Η χελώνα είναι η μοναδική μεγάλη κάτοικος  η οποία εκτός από καλή φίλη είναι πολύ δυνατή! Είναι η ηρωίδα που βγάζει την Λούλα από την δύσκολη θέση. Γιατί η αγάπη και η φιλία είναι έντονα συναισθήματα ανεξαρτήτως μεγέθους! Διάλεξα την χελώνα, που συνήθως είναι κλεισμένη στο καβούκι της, να παίξει ένα ρόλο άκρως αντίθετο – εξωστρεφή και δημοφιλή!

Θα ήταν όμορφο να μεγαλώναμε τα παιδιά μας σε μια ουτοπική Μικρόπολη. Όμως στην πράξη αυτό είναι δύσκολο.  Πως μπορούμε να τα προετοιμάσουμε για τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουν; Στις μικρές ηλικίες πρέπει να δίνουμε βάση στις απλές αξίες της ζωής. Τα παραμύθια αποτελούν ένα εξαιρετικό τρόπο μετάδοσης των απλών αξιών.  Τα παιδιά ταυτίζονται με τα ακούσματα και τις εικόνες – ζουν έντονα συναισθήματα αλλά πάντα με ανώδυνο τρόπο. Ακούν φοβερές και περίεργες ιστορίες αλλά πάντα με καλό τέλος. Κινδυνεύουν αλλά σώζονται,  το καλό νικά πάντα το κακό, μπορούν να ζήσουν ακόμη και ένα θαύμα -την ζωή σε εξωπραγματική διάσταση!  Όταν γυρίσουν και την τελευταία σελίδα, η ιστορία  μένει πια μέσα στο μυαλό τους και την ξανασκέφτονται συχνά. Πρέπει να συζητάμε με τα παιδιά μας  και να  χρησιμοποιούμε  τα παραδείγματα των ιστοριών για να περάσουμε  τα  μηνύματα που πρέπει.   Μπορείτε να φανταστείτε ιδανικότερο τρόπο για τις παιδικές ηλικίες;

Οι μεγάλες πόλεις είναι όντως τρομακτικές και προβληματικές για να μεγαλώσουν σε αυτές παιδιά.  Υπάρχει τρόπος να τις ομορφύνουμε; Η κάθε οικογένεια πρέπει να βάλει ως σκοπό της να φτιάξει μία Μικρόπολη στο χώρο που ζει καθημερινά: σπίτι, αυλή, πεζοδρόμιο, κοινότητα.  Φαντάζεστε πόσο όμορφο αποτέλεσμα θα έδιναν χιλιάδες Μικροπόλεις η μία δίπλα στην άλλη; Χρώματα, αρώματα, λουλούδια, αγκαλιές και γέλια σε υπερθετικό βαθμό!

Πως μπορούμε να εμφυσήσουμε στα παιδιά αξίες όπως η εμπιστοσύνη, φιλία, εκτίμηση και αλληλεγγύη ; Αρκούν άραγε τα παραμύθια; Τα παιδιά  πολλές φορές ταυτίζονται με τους ήρωες τους.  Παίρνουν παραδείγματα από αυτούς.  Μικροί ήρωες – αυτοί των παραμυθιών και μεγάλοι – οι γονείς, τα αδέλφια, οι δάσκαλοι οι συγγενείς.  Τα παραμύθια είναι ένα μέσο αλλά δεν αρκεί – εμείς οι γονείς αποτελούμε τα πιο σημαντικά πρότυπα συμπεριφορών για τα παιδιά μας.  Και δεν πρέπει να το ξεχνάμε ούτε στιγμή!

Ετοιμάζετε κάτι καινούριο; Μια συνέχεια της Μικρόπολης ίσως; Η Μικρόπολη είναι μόλις έξι μηνών και έχει αγαπηθεί και αγκαλιαστεί από τον κόσμο από τα πρώτα της βήματα.  Αυτό μου έδωσε μεγάλη χαρά μια και η συγγραφή είναι για εμένα μια ιδιαίτερα ευχάριστη και δημιουργική απασχόληση.  Έχω στο μυαλό μου πολλές ακόμα ιστορίες που εξελίσσονται στην μαγική Μικρόπολη αλλά και έξω από αυτήν και ανυπομονώ να τις δω να ξεδιπλώνονται  μέσα στις σελίδες ενός ακόμα παραμυθιού που ελπίζω να αγαπήσουν και πάλι οι μικροί μου φίλοι…

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Η μικρή Λούλα ζει με τους γονείς της στη Μικρόπολη, σε μια πόλη όπου όλα είναι μικροσκοπικά: τα αυτοκίνητα, τα σπίτια, τα μαγαζιά, τα λουλούδια ακόμα και οι άνθρωποι. Ο μοναδικός κάτοικος της Μικρόπολης που δεν είναι μικροσκοπικός είναι η Λώνα, μια χελώνα που βρέθηκε τυχαία σε αυτή την πόλη και έγινε η καλύτερη φίλη της Λούλας. Αν και η Μικρόπολη είναι το ιδανικό μέρος για να μεγαλώσουν τα παιδιά, μακριά από όλους τους κινδύνους της μεγαλούπολης, η Λούλα ήθελε να φύγει και να γνωρίσει μια μεγάλη πόλη, με ψηλά κτίρια, τεράστιους δρόμους και ανθρώπους ψηλούς. Τι κι αν η φίλη της η Λώνα την απέτρεπε και της εξηγούσε πόσο άσχημη και τρομακτική είναι μια τέτοια πόλη, η Λούλα δεν άκουγε κανέναν: είχε βαρεθεί τη ζωή της στη Μικρόπολη και τον μικρόκοσμό της.
Μια μέρα λοιπόν ξύπνησε νωρίς νωρίς και αποφάσισε να το σκάσει και να γνωρίσει τον μεγάλο κόσμο! Περπατούσε πολλές ώρες όταν είδε μπροστά της μια πόλη εντυπωσιακή όπου όλα ήταν τόσο μεγάλα που έμοιαζαν ψεύτικα… Πριν προλάβει να χορτάσει το θέαμα που έβλεπε μπροστά της, ένας τεράστιος σκύλος επιχείρησε να την κάνει μια χαψιά νομίζοντας ότι είναι παιχνίδι! 
Η Λούλα τρόμαξε και άρχισε να τρέχει τόσο πανικόβλητη που κρύφτηκε μέσα ένα τεράστιο παπούτσι. Όταν ο σκύλος βαρέθηκε και έφυγε δυσαρεστημένος, η Λούλα βγήκε από το παπούτσι και κοίταξε τριγύρω της: όλα ήταν τεράστια και άσχημα. Αγέλαστοι ιδιοκτήτες, ένα τσιμεντένιο νοσοκομείο, ένα ψηλό και βρόμικο σχολείο, το πεζοδρόμιο γεμάτο σκουπίδια. Η Λούλα έβαλε τα κλάματα, δεν το είχε φανταστεί έτσι. Πέρασε μπροστά από ένα μεγάλο πάρκο με σκουριασμένες κούνιες και στραβωμένες τραμπάλες. Ζήλεψε τα παιδάκια που έπαιζαν ανέμελα και απολάμβαναν τα χάδια των γονιών τους. 
Πόσο της είχαν λείψει οι δικοί της άνθρωποι και η ζωή της στη Μικρόπολη! Έπρεπε να βρει έναν τρόπο να γυρίσει πίσω. Πώς όμως; Κι ενώ σκεφτόταν να αναζητήσει ένα ασφαλές μέρος για να μείνει το βράδυ, ένα χοντρό ποντίκι έτρεξε καταπάνω της. Η Λούλα νόμιζε πως θα την έκανε μια χαψιά, όταν εμφανίστηκε σαν από θαύμα μπροστά της η χελώνα Λώνα και με μια αστραπιαία κίνησε την πήρε στο καβούκι της. 
Η σοφή χελώνα ακολούθησε κρυφά την ανυπάκουη φίλη της στη μεγαλούπολη και ήταν έτοιμη να τη σώσει και να τη γυρίσει πίσω στην ασφάλεια της Μικρόπολης. Όταν η Λούλα επέστρεψε στη Μικρόπολη, ντρεπόταν τους γονείς της που τους παράκουσε, ζήτησε συγγνώμη από όλους και κατάλαβε ότι δεν πρέπει να παρακούει τους μεγαλύτερούς της και πως μόνο όταν κάτι μας λείπει το εκτιμάμε πραγματικά. 

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα: 

Η Κέλλυ Αλχανάτη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Από μικρή, αντί για παιχνίδι, σκάρωνε παραμυθένιες παραστάσεις και σκηνοθετούσε φανταστικές ιστορίες με τις φίλες της. Σπούδασε Σκηνοθεσία, Κινηματογράφο και Τηλεόραση στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης. Η πτυχιακή της εργασία αφορούσε πιλότο παιδικής εκπομπής που στη συνέχεια εξελίχτηκε σε τηλεοπτική παραγωγή. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, έκανε τα πρώτα επαγγελματικά της βήματα στον χώρο των media, αρθρογραφώντας για σημαντικά περιοδικά ποικίλης ύλης. Για πολλά χρόνια εργάστηκε ως σκηνοθέτης διαφημιστικών spot και τηλεοπτικών εκπομπών. Σήμερα είναι μέλος της ομάδας ψυχαγωγικών εκπομπών μεγάλου ιδιωτικού καναλιού. Είναι παντρεμένη με τον Δημήτρη και έχει δύο κόρες, την Αριάδνη και τη Μελίνα.