Ταξίδι στη Φινλανδία με παιδιά! Φέτος τα Χριστούγεννα ανεβαίνουμε ψηλά, όσο πιο κοντά στον Αρκτικό Κύκλο μπορούμε. Με βάση το Ελσίνκι θα εκδράμουμε ‒πού αλλού;‒ στο χωριό του Άγιου Βασίλη, στο Ροβανιέμι στη μακρινή Λαπωνία, όπου τάρανδοι σέρνουν έλκηθρα, ξωτικά κατασκευάζουν ξύλινα παιχνίδια κι ένας παχουλός κοκκινοντυμένος παππούς βρίσκεται παντού! Όσοι πιστοί δεν προλαβαίνετε να προγραμματίσετε μία επίσκεψη για φέτος, στείλτε μας τα γράμματά σας και θα φροντίσουμε να μεταβιβάσουμε τις επιθυμίες σας.  

Φινλανδία με παιδιά, λοιπόν! Προσγειωνόμαστε στο αεροδρόμιο Βάντα του Ελσίνκι και, παρ’ όλη τη βαθιά ιδεολογική μου αφοσίωση στην ιδέα τού να ταξιδεύει κανείς light, κουβαλάμε ο καθένας από μία τεράστια βαλίτσα και μοιάζουμε με παραφουσκωμένους χιονάνθρωπους από τα στρώματα ρούχων που φοράμε. Πρώτη φορά εξετάζω σοβαρά την πιθανότητα ο Άγιος Βασίλης να μην είναι στην πραγματικότητα τόσο παχουλός, αλλά να φουσκώνει από τα πολλά ρούχα που φοράει το ένα πάνω από το άλλο προκειμένου να αντέχει τους μείον 10 βαθμούς Κελσίου της Φινλανδίας τον χειμώνα. Η καλύτερη κίνηση για να ξεχάσεις το κρύο είναι να μη στέκεσαι καθόλου! Ξεκινάμε, λοιπόν, να ανακαλύψουμε τη λευκή πόλη του Βορρά.

Το Ελσίνκι είναι η πρωτεύουσα της Φινλανδίας. Η πόλη ιδρύθηκε στα 1550, αλλά άρχισε να ακμάζει στις αρχές του 19ου αιώνα. Με το πέρασμα των χρόνων μετατράπηκε σε πολιτιστικό αστικό κέντρο του Βορρά, τίτλο που υπερασπίζεται με επιχειρήματα και επιτυχία μέχρι σήμερα. Οι Φινλανδοί κάτοικοι του Ελσίνκι αγαπούν το ντιζάιν και η ανώτερη αισθητική τους είναι εμφανής σε ολόκληρη την πόλη, από την αρτ νουβό αρχιτεκτονική μέχρι τα μεταμοντέρνα κτήρια. Η καρδιά της πόλης εξακολουθεί να χτυπά γύρω από το παλιό λιμάνι, όπου βρίσκονται αραγμένα παγοθραυστικά και υπερμεγέθη φέριμποτ όλες τις εποχές του χρόνου. Το Ελσίνκι είναι χτισμένο σε μία λωρίδα στεριάς που εισβάλλει κυριολεκτικά στη Βαλτική θάλασσα. Μέρος της γοητείας του οφείλεται ακριβώς σε αυτήν τη γεωγραφική του ιδιαιτερότητα: ένα φυσικό λιμάνι, κυκλωμένο από τόσο πολλά μικρά νησάκια, δίνει την εντύπωση περισσότερο μιας ήρεμης λίμνης παρά μιας θάλασσας. Ο Βορράς είναι ούτως ή άλλως τόπος μαγικός, όπου η πραγματικότητα μπερδεύεται με τα παιχνίδια που μας παίζει το φως και ο καιρός. Τα καλοκαίρια υπάρχει μια διάχυτη αίσθηση γαλήνης, αποτέλεσμα της ημέρας που κρατά περίπου 19 ώρες και απλώνει στην πόλη ένα φως χαραυγής, ενώ τους χειμώνες η ομίχλη και το χιόνι σκεπάζουν την πόλη από άκρη σε άκρη σαν διάφανο πέπλο. Γι’ αυτό μάλλον στο Ελσίνκι οποιοσδήποτε μύθος κι αν βρεθεί μπροστά σου σε όποια γωνία στρίψεις θα σου φανεί πιθανός. Και πού να κινηθούμε και πιο βόρεια…

Βόλτες στην πόλη

Αρχίζουμε τη βόλτα μας από τον Καθεδρικό Ναό της πόλης. Ξεκίνησε να χτίζεται το 1830 και ολοκληρώθηκε το 1852. Πρόκειται για ένα μεγαλόπρεπο νεοκλασικό κτήριο, εντυπωσιακό τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό του. Μέχρι και το 1917, οπότε και η Φινλανδία ανεξαρτητοποιήθηκε από τη μητέρα Ρωσία, ο καθεδρικός του Ελσίνκι ονομαζόταν Ναός του Αγίου Νικολάου, προς τιμήν του τσάρου Νικόλαου. Εκτός από αξιοθέατο που συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των επισκεπτών της πόλης, ο ναός λειτουργεί κανονικότατα ως τόπος θρησκευτική λατρείας. Μέρες που είναι, αν σκοπεύετε να ανάψετε ένα κεράκι για το θείο βρέφος κάντε το με πάσα μεγαλοπρέπεια στον Καθεδρικό του Ελσίνκι.

Ο Καθεδρικός Ναός του Ελσίνκι είναι ένα από τα βασικά κτήρια που κυκλώνουν την Πλατεία της Γερουσίας, το έτερο σημαντικότερο τουριστικό αξιοθέατο της πόλης. Η Πλατεία της Γερουσίας κυκλώνεται από τρία υπέροχα κτήρια, το Παλάτι, που σήμερα λειτουργεί ως έδρα του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης, το Πανεπιστήμιο και τον Καθεδρικό Ναό. Και τα τρία αυτά κτήρια φέρουν τη σφραγίδα του μεγαλοφυούς αρχιτέκτονα Καρλ Λούντβικ Ένγκελ, που έδωσε από νωρίς το στίγμα ανώτερης αισθητικής του Ελσίνκι. Στη σκιά όλου αυτού του αρχιτεκτονικού μεγαλείου, μην ξεχάσετε να βγάλετε και μία σέλφι στο κέντρο της πλατείας. Αν δε είστε τυχεροί, θα πετύχετε και κάποιο από τα πάμπολλα πολιτιστικά δρώμενα που φιλοξενούνται στην πλατεία στο κέντρο της πόλης.

Και επειδή δεν νοείται χριστουγεννιάτικη βόλτα χωρίς ψώνια, μην ξεχάσετε να αφιερώσετε πολλές ‒ή και περισσότερες ακόμα!‒ ώρες στο εμπορικό κέντρο του Κάμπι. Ένα εντυπωσιακότατο σύμπλεγμα κτηρίων, καταστημάτων, σταθμών λεωφορείων και μετρό, το εμπορικό κέντρο αποδεικνύει περίτρανα ότι το αισθητικό μεγαλείο των Φινλανδών δεν σταμάτησε στον Ένγκελ. Μόνο προσοχή, για τη διευκόλυνσή σας και για να αποφύγετε μικρά εγκεφαλικά επεισόδια, καλύτερα πιαστείτε χέρι-χέρι οικογενειακώς! Εκτός του ότι είναι αχανές, η περίοδος των Χριστουγέννων σίγουρα αντενδείκνυται για όποιον δεν αγαπά την πολυκοσμία.

Πάνε χρόνια, το ξέρω, από τότε που ο μόνος τρόπος μετακίνησης ήταν το τρένο. Ωστόσο, άσχετα με το αν θα το χρησιμοποιήσετε ή όχι, ο σιδηροδρομικός σταθμός του Ελσίνκι θα σας μεταφέρει σ’ εκείνη την εποχή του απόλυτου ρομαντισμού που ο κόσμος διέσχιζε την Ευρώπη με το τρένο και στα τζάμια των βαγονιών, ανάμεσα στα τοπία της γηραιάς ηπείρου αντικατοπτρίζονταν ειδύλλια και δράματα. Ο σταθμός πρωτολειτούργησε το 1860 και πήρε τη σημερινή μορφή του το 1919, όταν τον επανασχεδιασμό του ανέλαβε ο αρχιτέκτονας Εϊλίλ Σααρίνεν. Εκτός από ταξίδι στον χρόνο, είναι και ένας σημαντικότατος κόμβος, που ενώνει λεωφορεία, μετρό και σιδηρόδρομο, εξυπηρετώντας μεγάλο αριθμό ατόμων καθημερινά.

Aγαπημένε μου Άγιε Βασίλη…

Χαλάλι το ταξίδι στον παγωμένο Βορρά, χαλάλι το περπάτημα στα χιόνια, χαλάλι και τα 14 πουλόβερ-μπλουζάκια-ζακετάκια-μπουφάν που φοράω για να ξεμυτίσω! Χαλάλι όλα! Το χωριό του Αγίου Βασίλη, μόλις 8 χλμ. έξω από το Ροβανιέμι, είναι η απόλυτη απόδειξη ότι υπάρχει μαγεία στoν κόσμο κι ότι τα Χριστούγεννα είναι η καλύτερη εποχή για να την ανακαλύψουμε. Μικροί και μεγάλοι! Από τις πάμπολλες δραστηριότητες που μπορείτε να κάνετε ‒σαφάρι στο χιόνι, βόλτα στον αρκτικό κύκλο‒ μην ξεχάσετε να περάσετε μια βόλτα κι από το γραφείο του Αγίου Βασίλη. Αν δεν καταφέρει να σας δει, λόγω φόρτου εργασίας (όπως και να το κάνουμε, έχει το πιο εποχικό επάγγελμα στην ιστορία όλων των επαγγελμάτων!), μην πτοηθείτε: περάστε μία βόλτα από το Ταχυδρομείο του Αγίου Βασίλη. Τα γράμματα-παραγγελίες δώρων των απανταχού της γης παιδιών κάθε ηλικίας φτάνουν σε αυτό το ταχυδρομείο από το 1856! Σήμερα στα περίπου 12.000 γράμματα που φτάνουν στο ταχυδρομείο του Αγίου Βασίλη κάθε χρόνο απαντούν εθελοντές ‒με συγχωρείτε, ξωτικά ήθελα να πω‒ σε επτά διαφορετικές γλώσσες. Πολύγλωσσα ξωτικά δηλαδή! Με άλλα λόγια, ελπίζω να ήσασταν καλά παιδιά τη χρονιά που πέρασε!