Ισοδύναμο με τον εθισμό στα ναρκωτικά και στο αλκοόλ χαρακτηρίζουν οι ειδικοί τον εθισμό στον ηλεκτρονικό τζόγο. Και αρχίζει πολύ νωρίς: όχι σε καζίνο και λέσχες, αλλά σε γεμάτα, ακόμα, με παιδικά παιχνίδια δωμάτια, μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή. «Ο εθισμός στον τζόγο χαρακτηρίζεται και ως ‘‘κρυμμένη ασθένεια’’ αφού δεν υπάρχουν εμφανή εξωτερικά σημάδια ή συμπτώματα όπως αυτά που συναντάμε στους εθισμένους στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά. Λέγεται και καταναγκαστικός τζόγος και είναι ένα είδος συμπεριφορικού εθισμού, όπου το άτομο δεν μπορεί να σταματήσει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά, καθώς αυτή τον κάνει να αισθάνεται καλά», εξηγεί στο Τaλκ η Νάνσυ Ψημενάτου, σύμβουλος ψυχικής υγείας και συνεργάτης του Κέντρου Έρευνας Ανθρώπινων Συμπεριφορών. Και δεν έχει μεγάλη σχέση με το πόσο συχνά επισκέπτεται το παιδί ιστοσελίδες τέτοιου περιεχομένου. «Ένας μύθος που σχετίζεται με τον τζόγο είναι ότι κάποιος πρέπει να παίζει κάθε μέρα για να θεωρηθεί πως υπάρχει θέμα εθισμού», διευκρινίζει η κυρία Ψημενάτου. «Η πραγματικότητα είναι ότι κάποιος που είναι εθισμένος στον τζόγο μπορεί να παίζει συχνά ή όχι. Ο εθισμός είναι πρόβλημα όταν φέρνει προβλήματα ανεξάρτητα από τη συχνότητα, και θα πρέπει να θεωρηθεί ισοδύναμος με τον εθισμό στα ναρκωτικά και στο αλκοόλ».

Οι αριθμοί που σοκάρουν

Τα αποτελέσματα πρόσφατων ερευνών της Μονάδας Εφηβικής Υγείας της Β΄ Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών σε παιδιά 14-16 χρόνων, σε μαθητές δηλαδή γυμνασίου και λυκείου, έδειξαν πως, όπως και η πορνογραφία, έτσι και ο τζόγος εισβάλλει στη ζωή των εφήβων μέσα από τον κόσμο του Διαδικτύου. Μάλιστα, όπως επισημαίνεται στην έρευνα, το 6% των παιδιών ηλικίας 14-16 ετών που φοιτούν σε σχολεία της Αττικής δηλώνει πως παίζει στο Διαδίκτυο διάφορα τυχερά παιχνίδια και στοιχήματα ακόμη και παιχνίδια ηλεκτρονικών καζίνων.
Μια άλλη έρευνα, αυτή του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου, έδειξε ότι το 15,1% των παιδιών ηλικίας 14 έως 16 χρόνων τζογάρουν συστηματικά στο Διαδίκτυο ενώ το 6,8% έχει καθημερινή ενασχόληση με τυχερά παιχνίδια. Σε αντίστοιχη έρευνα στην Κύπρο, το ποσοστό ανέρχεται στο 34,8%!
Άλλα στοιχεία που προέρχονται από έρευνα που διεξήγαγε το Eλληνικό Kέντρο Διαπολιτισμικής Ψυχιατρικής και Περίθαλψης, με δείγμα ενήλικους και ανήλικους που είναι εθισμένοι στον τζόγο και αναζήτησαν ψυχολογική στήριξη, δείχνουν πως το 20% των ερωτηθέντων είχε εθιστεί στον τζόγο πριν από την ενηλικίωσή του, γεγονός που κατεβάζει τον μέσο όρο ηλικίας των παθολογικών τζογαδόρων στα 25 χρόνια από 40 που ήταν μέχρι πριν από μία δεκαετία. Από την ίδια έρευνα προκύπτει πως τα παιδιά ανακαλύπτουν τον τζόγο από την ηλικία των 12-13 ετών και ξοδεύουν, μία ή δύο φορές την εβδομάδα, σημαντικά ποσά τα οποία φτάνουν μέχρι και το 1/3 των χρημάτων που παίρνουν από τους γονείς τους.

Προσοχή στα σημάδια

• Αν υποψιάζεστε ότι το παιδί σας είναι εθισμένο στον τζόγο πρέπει να ενημερωθείτε άμεσα για το πώς θα διαχειριστείτε μια τέτοια κατάσταση. Ίσως πιστεύετε ότι «θα περάσει» με τον καιρό και ότι «θα συνέλθει» ή ότι «είναι μία φάση», αλλά καλό είναι να γνωρίζετε ότι κάποιος που είναι εθισμένος στον τζόγο δεν είναι «αδύναμος» χαρακτήρας, αλλά νοσεί. Γι’ αυτό επιβάλλεται να κινητοποιηθείτε άμεσα:
• Αν το παιδί σας πουλά προσωπικά αντικείμενα.
• Δανείζεται συχνά χρήματα και δεν μπορεί να δώσει σαφείς εξηγήσεις για το πού τα ξόδεψε.
• Βρίσκεται ξαφνικά με πολλά χρήματα ή ακριβά ρούχα, κινητά, pc χωρίς να μπορεί να δώσεις σαφείς εξηγήσεις για το πού τα βρήκε.
• Έχει εγκαταλείψει δραστηριότητες που κάποτε αγαπούσε (μαθήματα, φίλους, χόμπι κ.ο.κ.).
• Παραμελεί την προσωπική υγιεινή του.
• Παρατηρείτε συχνές αλλαγές στη συμπεριφορά και τα συναισθήματά του (επιθετικότητα ή και απόσυρση, άγχος, κατάθλιψη).
• Δείτε ξαφνικά και αδικαιολόγητα να φουσκώνουν οι πιστωτικές σας κάρτες.
• Ανακαλύπτετε μικροκλοπές και πολλά ψέματα.
• Παρατηρείτε αύξηση των ωρών που περνά στον υπολογιστή.  Παρατηρείτε συχνές επισκέψεις σε internet café.
• Αυξάνονται οι αδικαιολόγητες απουσίες στο σχολείο.

Μην αγνοήσετε σημάδια τα οποία δείχνουν την απόγνωση του παιδιού που έχει εμπλακεί με τον τζόγο. Είναι πολύ σημαντικό να αναζητηθεί άμεσα βοήθεια διότι ποτέ δεν ξέρετε πού μπορεί να οδηγήσει αυτή η απόγνωση

Τι ΠΡΕΠΕΙ να κάνετε

• Μην απομονώνεστε.  Άγχος, ντροπή, θυμός, ενοχή είναι μόνο λίγα από τα συναισθήματα ενός ατόμου που ζει με έναν παθολογικό παίκτη, ειδικότερα όταν αυτός είναι έφηβος. Αυτά τα συναισθήματα μπορεί να οδηγήσουν σε απομόνωση και κατάθλιψη. Όμως αυτό που χρειάζεστε σε αυτήν τη φάση της ζωής σας είναι υποστήριξη και βοήθεια. Ανθρώπους που να μπορούν να σας κατανοήσουν χωρίς κριτική.
• Αναζητήστε βοήθεια το συντομότερο δυνατόν.
• Αναγνωρίστε ότι το πρόβλημα είναι η ασθένεια και όχι το παιδί σας.
• Παραμείνετε ψύχραιμοι όταν μιλάτε στο παιδί για τον τζόγο και τις συνέπειες που έχει.
• Συνειδητοποιήστε πως δεν βοηθούν οι αστυνομικού τύπου απαγορεύσεις, καθώς το Διαδίκτυο είναι παντού.

 Τι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να κάνετε

• Κηρύγματα.
• Να απειλείτε ότι «την επόμενη φορά θα…» εκτός και αν είστε όντως έτοιμοι
• να πραγματοποιήσετε αυτά που λέτε.
• Να περιμένετε γρήγορα αποτελέσματα
• από τη θεραπεία που έχει ξεκινήσει.
• Να καλύπτετε τις πράξεις του και τις συνέπειές τους.