Η οικονομική κρίση δεν θα μπορούσε ν’ αφήσει ανεπηρέαστη τη λειτουργία κοινωφελών ιδρυμάτων, φορέων, ενώσεων που δραστηριοποιούνται γύρω από τα παιδιά. Οι δωρεές, για ευνόητους λόγους, έχουν συρρικνωθεί και η φορολογία που επέβαλε το κράτος προς τα ιδρύματα αυτά τους κατάφερε ένα πρόσθετο πλήγμα, το οποίο επιδεινώνεται με τη μη φοροαπαλλαγή, πλέον, του δωρητή. Την ίδια στιγμή τα αιτήματα για βοήθεια έχουν αγγίξει αύξηση της τάξεως ακόμα και 150% σε σχέση με το 2010, τα περισσότερα εκ των οποίων προέρχονται από Έλληνες πολίτες.

Μητέρες μονογονεϊκών οικογενειών που έχασαν τη δουλειά τους και έμειναν άστεγες, οικογένειες που τις έπληξε η ανεργία με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ανταποκριθούν στα βασικά, άνθρωποι που βλέπουν τα επιδόματα να συρρικνώνονται απελπιστικά στρέφονται για βοήθεια στα ιδρύματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι μια άπορη μητέρα, χωρίς περιουσιακά στοιχεία, η οποία δεν φιλοξενείται σε σπίτι οικείου ή συγγενικού της προσώπου, δικαιούται επίδομα παιδικής προστασίας 88 ευρώ το δίμηνο! Κι εκεί που το κοινωνικό κράτος φαίνεται να έχει γυρίσει για τα καλά την πλάτη στις πιο ευαίσθητες και ευπαθείς ομάδες, ο απλός κόσμος εξακολουθεί να ενισχύει «από το υστέρημά του» το έργο φορέων πρόνοιας και στήριξης.

SOS
«Το μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα, η φτώχεια της χώρας, έχει εγκατασταθεί στην Αθήνα. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο υπάρχει αύξηση των αιτημάτων φιλοξενίας ή υποστήριξης της τάξης του 150% σε σχέση με το 2010. Από αυτά τα αιτήματα το 87% είναι ελληνικές οικογένειες. Ζητάνε ή να πάρουμε για λίγο τα παιδιά ή να τους στηρίξουμε για να μη διαλυθούν. Οι 80 οικογένειες που υποστηρίζαμε το 2010 σήμερα είναι 250», λέει στο Τaλκ ο κ. Γιώργος Πρωτόπαπας, πρόεδρος Δ.Σ. στα Παιδικά Χωριά SOS, και δεν κρύβει την ανησυχία του για το μέλλον: «Εδώ και 30 χρόνια λειτουργούμε χωρίς κρατική επιχορήγηση. Αυτήν τη στιγμή έχουμε δεχτεί πλήγμα από τη μείωση των δωρεών. Το 2010 συγκεντρώθηκε το ποσό των 3 εκατ. ευρώ ετησίως. Πέρυσι η μείωση έφτασε τα 2.580.000 και είχαμε 10% λιγότερους δωρητές. Σ’ αυτήν τη μείωση πρέπει να υπολογίσετε τους φόρους που επέβαλε η κυβέρνηση στα κοινωφελή ιδρύματα. Φέτος πληρώσαμε 165.000 ευρώ. Η ελληνική κυβέρνηση είναι η μόνη σε παγκόσμιο επίπεδο που επιβάλλει φόρο – ακόμα και  στην Ουγκάντα τα κοινωφελή δεν φορολογούνται. Κι ενώ έχει καταργήσει τη φορολογική έκπτωση για τη δωρεά στα κοινωφελή, τη διατήρησε στους πολιτιστικούς φορείς, όπως το Μέγαρο Μουσικής, για παράδειγμα. Αυτό είναι έγκλημα, και από το υπουργείο Οικονομικών δεν μας έχουν απαντήσει γιατί υπάρχει αυτός ο διαχωρισμός. Είναι πάντως εντυπωσιακό ότι ο μέσος Έλληνας συνεχίζει να υποστηρίζει τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, με λιγότερα χρήματα ίσως, αλλά με πραγματική διάθεση».
Σήμερα ζουν στις οικογένειες των Παιδικών Χωριών SOS 230 παιδιά. Παράλληλα υποστηρίζονται άλλα 400 και αξίζει να σημειωθεί ότι από την 1η Ιουνίου θα λειτουργήσουν τρία σπίτια άμεσης ανάγκης, δύο στη Βάρη κι ένα στη Θεσσαλονίκη, όπου θα φιλοξενούνται παιδιά για ορισμένο διάστημα.

Προστασία
Παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζει και το Χατζηκυριάκειο Ίδρυμα Παιδικής Προστασίας που λειτουργεί στον Πειραιά από το 1903. «Είμαστε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου και λειτουργούμε χωρίς κρατική επιχορήγηση. Έχουμε μάθει να ζούμε με τις δικές μας δυνάμεις. Εκτός από τη μείωση των δωρεών, έχουμε υποστεί βαρύτατη και άδικη φορολογία. Επιπλέον οι δωρητές έχουν αντικίνητρα για τα φιλανθρωπικά ιδρύματα αφού κόπηκε η φοροαπαλλαγή, αλλά διατηρείται για τους δωρητές πολιτιστικών φορέων. Επίσης το Χατζηκυριάκειο καταβάλλει φόρο ακίνητης περιουσίας καθώς έχει κληροδοτήματα» λέει στο Τaλκ και η κ. Νότα Μπούμπαλου, διευθύντρια επικοινωνίας και εκδηλώσεων. Κι ενώ το κτίριο του Χατζηκυριάκειου είναι ένα από τα 5-6 διατηρητέα στον Πειραιά, από το 1999 τα παιδιά φιλοξενούνται σε λυόμενα καθώς δεν έχουν αποκατασταθεί οι σοβαρότατες ζημιές από τον σεισμό! Το Ίδρυμα υποστηρίζει 105 κορίτσια, εκ των οποίων τα 78 φιλοξενούνται στον χώρο του, ενώ τα υπόλοιπα είναι φοιτήτριες με αυτόνομη διαβίωση. «Η διοίκηση ήταν προετοιμασμένη για την κρίση. Με κύριο μέλημα να μη μειωθούν οι παροχές προς τα παιδιά, έχουμε επενδύσει πολύ στις δωρεές σε είδος –μας παρέχουν τη θέρμανση για παράδειγμα–, στον  εθελοντισμό, που είναι μεγάλο δώρο, και στη συμπαράσταση του κόσμου που είναι συγκινητική». «Υπάρχει αύξηση των αιτημάτων βοήθειας της τάξεως του 15% με 20%», συνεχίζει η κ. Μπούμπαλου. «Θεωρούμε ότι αν δεν συντρέχουν άλλοι λόγοι παρά μόνον οικονομικοί –όπως συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις– το παιδί δεν πρέπει να φεύγει από την οικογένειά του και έτσι βοηθάμε μέσω του Κέντρου Οικογένειας και Παιδιού. Επιπλέον επιστρέφουν τα μεγάλα μας παιδιά, 30 – 35 ετών, και μας ζητούν βοήθεια γιατί έμειναν χωρίς δουλειά. Μιλάμε για δεκάδες περιπτώσεις και το πρόβλημα είναι ότι πολύ δύσκολα βρίσκεται πλέον εργασία», καταλήγει η κ. Μπούμπαλου.

Φίλοι του παιδιού

Παρόμοια είναι η κατάσταση και στο Φιλανθρωπικό Σωματείο “Οι Φίλοι του Παιδιού” που δραστηριοποιείται 25 χρόνια βοηθώντας παιδιά 0-18 ετών με προβλήματα υγείας, άγαμες μητέρες και άπορες οικογένειες. Παρέχει κυρίως φάρμακα, τρόφιμα, ρουχισμό, καταβάλλει ενοίκια, λογαριασμούς (κυρίως ΔΕΗ), δίδακτρα φροντιστηρίων. Παράλληλα λειτουργεί παιδικό σταθμό στο Μεταξουργείο για τα παιδιά από 2- 5 ετών, υποστηρίζει ψυχαγωγικές εκδηλώσεις κ.ά. «Δεν έχουμε καμία κρατική επιχορήγηση, στηριζόμαστε αποκλειστικά στις δωρεές. Το 2011 βοηθήσαμε 450 παιδιά από 245 οικογένειες», μας λέει η κοινωνική λειτουργός και υπεύθυνη φιλανθρωπικού τομέα του σωματείου, κ. Χρυσούλα Διαμαντοπούλου, και σημειώνει ότι υπάρχει αλματώδης αύξηση των αιτημάτων για βοήθεια. «Όλο το 2010 μας παρέπεμψαν 111 καινούργια περιστατικά, 130 το 2011 και το πρώτο δίμηνο του 2012 έχουμε 75 νέα περιστατικά, γεγονός που μας κάνει να πιστεύουμε ότι θα είναι πολύ περισσότερα όσο προχωράει ο χρόνος». Τι συμβαίνει; Πολλοί εργαζόμενοι που έχασαν τη δουλειά τους το 2010 και αφού ολοκληρώθηκε και το ταμείο ανεργίας για έναν χρόνο, μένουν χωρίς πόρους αφού δεν έχουν δουλειά. «Είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας που δεν είχαν πρόβλημα μέχρι τώρα, εργάζονταν κανονικά και ξαφνικά έμειναν στο κενό. Μας ζητούν τα τρία βασικά: ενοίκιο, ρεύμα, φαγητό» λέει  η κ. Διαμαντοπούλου. Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και οι δηλώσεις του κ. Γιώργου Παπαδάκη, μέλους του Δ.Σ. του Σωματείου «Οι φίλοι του Παιδιού» και προέδρου στο Χατζηπατέρειο Κέντρο, που βοηθάει παιδιά με προβλήματα και αναπηρία. «Έχουμε υποστεί πολλαπλώς χτυπήματα κρίσης αλλά και νοοτροπίας που εκπορεύεται από το μνημόνιο. Άλλο είναι να νομοθετείς από το γραφείο σου και να μην έρχεσαι σε επαφή με την πραγματικότητα, κι άλλο να νιώθεις την αγωνία των ανθρώπων. Τα ποσά μειώνονται διαρκώς, οι απαιτήσεις αυξάνονται και το μόνο παρήγορο είναι η συγκινητική βοήθεια του κόσμου». Η Ένωση «Μαζί για το Παιδί» προσφέρει μια ομπρέλα δέκα κοινωφελών φορέων που υποστηρίζουν περισσότερα από 10.000 παιδιά στην Ελλάδα.

Όσοι επιθυμούν να βοηθήσουν μπορούν να έρθουν σε επαφή με:

Παιδικά Χωριά SOS: 210-3313661

Χατζηκυριάκειο Ίδρυμα Παιδικής Προστασίας: 210-4515387
Σωματείο Οι Φίλοι του Παιδιού: 210-7293404
Χατζηπατέρειο: 210-2825622

Μαζί για το Παιδί: 210-7482690