ΗΛΙΑΣ ΚΑΡΕΛΛΑΣ: ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ - Τaλκ

Με αφορμή τη νέα του παράσταση «Το μόνο ταξίδι της ζωής του», το Τaλκ συνομίλησε με τον ταλαντούχο σκιοπάιχτη και σκηνοθέτη Ηλία Καρελλά.

Μετά από κλασικά παραμύθια και τον Ερωτόκριτο του Βιντσέντζου Κορνάρου, περνάτε σε κάτι διαφορετικό και ακόμα πιο πρωτοποριακό, στο “Μόνον της ζωής του ταξείδιον” του Γεωργίου Βιζυηνού; Με ποιο κριτήριο επιλέξατε το συγκεκριμένο έργο;

Μετά την επιτυχία του Ερωτόκριτου και τη θερμή ανταπόκριση από κοινό και κριτικούς, έψαχνα ένα κείμενο που να «δένει» αρμονικά με την ταυτότητα του θιάσου μου. Ένα κείμενο, επίσης, το οποίο να μπορώ να υπηρετήσω με τα μέσα που χρησιμοποιώ στις παραστάσεις μου. Έτσι, αναζητώντας μέσα στον πλούτο της ελληνικής λογοτεχνίας, την προσοχή μου τράβηξε αυτό το διήγημα- παραμύθι, όπως μου αρέσει να το αποκαλώ, του Βιζυηνού. Πρόκειται για ένα αριστουργηματικό έργο ως προς τη γλώσσα, τη γραφή, ως προς τον τρόπο που πλέκεται το παραμύθι με την πραγματικότητα μα, πάνω από όλα, ως προς την αποκάλυψη της παιδικής ψυχής. Και παρόλο που δεν συγκαταλέγεται στη λογοτεχνία για παιδιά, προσφέρεται απόλυτα για θεατρική διασκευή για παιδιά: είναι μια περιπέτεια γεμάτη δράση, χιούμορ, τρυφερότητα και συγκίνηση, με πρωταγωνιστή ένα παιδί και τα παραμύθια, τα οποία στη δική μας θεατρική εκδοχή ζωντανεύουν επί σκηνής!

Πώς το διασκευάσατε; Δεν είναι δύσκολη η κατανόηση του κειμένου του Βιζυηνού από τα παιδιά;

Κατά της διάρκεια της έρευνας που κάναμε πριν από τη διασκευή, διαπιστώσαμε ότι το διήγημα απασχολεί επίμονα την εκπαιδευτική κοινότητα. Οι μαθητές το μελετούν τόσο στην τρίτη τάξη του δημοτικού αλλά και αργότερα, στο γυμνάσιο και στο λύκειο. Πολλές, επίσης, είναι οι απόπειρες δραματοποίησής του από σχολικές θεατρικές ομάδες. Στο θέατρο για παιδιά, παρουσιάζεται, όμως, για πρώτη φορά. Η διασκευή μάς απασχόλησε πολύ καιρό, αφού μελετήσαμε ολόκληρη τη ζωή και το έργο του Βιζυηνού, προκειμένου να αποδοθεί το πνεύμα του, αλλά και για να είναι απόλυτα κατανοητό από τους μικρούς θεατές.

Τι θα δούμε, λοιπόν, επί σκηνής;

Η παράσταση πλημμυρίζει από το άρωμα και τα ακούσματα της Κωνσταντινούπολης και της Ανατολικής Θράκης. Γινόμαστε, επίσης, συμμέτοχοι στις περιπέτειες του μικρού Γιωργή, που έχει πάει να μαθητεύσει σε ραφτάδικο στην Πόλη. Εκεί ονειρεύεται να ζήσει τις ιστορίες που έχει ακούσει από τον παππού του: ιστορίες με βασιλοπούλες που αγαπούν μικρά ραφτόπουλα, τον τόπο που ο Ήλιος ψήνει το ψωμί, την ιστορία με τη γοργόνα την αδελφή του Μέγα Αλέξανδρου κ.α. Αλλά και την συνάντηση του μικρού Γιωργή, στο τόπο του, τη Βιζύη με τον παππού. Ο αποχωρισμός του Γιωργή από τον παππού, τέλος, ήταν ένα ζήτημα που μας απασχόλησε πολύ.

Πώς είναι η συνεργασία σας με τον Κώστα Αρζόγλου; Πώς τον… πείσατε να ασχοληθεί ξανά με το παιδικό θέατρο; Συνεργάζεστε και πάλι με την Αρετή Κετιμέ. Ποιος ο ρόλος της στην παράσταση;

Συναντηθήκαμε με τον κύριο Κώστα Αρζόγλου σε ένα νέο θεατρικό χώρο που ετοιμάζει στην πλατεία Κοραή. Είχα στο μυαλό μου πως θα ήταν το ιδανικό πρόσωπο για να ερμηνεύσει το ρόλο του παππού στο αριστουργηματικό διήγημα του Βιζυηνού. Μετά από πολλές ώρες συζήτησης και ανταλλαγής απόψεων, ανακαλύψαμε μια κοινή οπτική πάνω στο τι σημαίνει θέατρο για παιδιά σήμερα. Απ’ τις πρώτες μας κιόλας συναντήσεις, κατάλαβα τον τρόπο με τον οποίο θα αντιμετώπιζε το ρόλο και την παράσταση. Μου τόνισε κάτι στο οποίο συμφωνούμε απόλυτα: τα παιδιά είναι οι πιο απαιτητικοί θεατές ενώ παράλληλα μου αποκάλυψε την συμμετοχή του στην αρχή της καριέρας του στην παιδική σκηνή της Ξένιας Καλογεροπούλου. Η συνεργασία μας ήταν τόσο σπουδαία όσο και το αποτέλεσμα επί σκηνής. Με την Αρετή Κετιμέ δουλέψαμε μαζί για πρώτη φορά στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και μετά την παρουσία της ως μουσικού-ερμηνεύτριας στον περσινό Ερωτόκριτο, φέτος, εκτός από το μελωδικό ταξίδι που μας χαρίζει στην παράσταση παρέα με αξιόλογους μουσικούς, μεταμορφώνεται, για τις ανάγκες του παραμυθιού, στη Χρυσόμαλλη Νεράιδα που πάντα προστατεύει το μικρό Γιωργή, έχοντας έτσι τον πρώτο της θεατρικό ρόλο.

Πρωταγωνιστούν και πάλι ο Νικόλας Φραγκιουδάκης και η Ζαχαρούλα Κληματσάκη, αλλά και τα υπόλοιπα μέλη του θιάσου σας είναι σταθερά. Βοηθούν οι σταθεροί συνεργάτες σε ένα καλύτερο θεατρικό αποτέλεσμα;

Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει να πειραματίζομαι με το καινούριο και το διαφορετικό, κάνοντας νέες συνεργασίες με διαφορετικούς και ετερόκλητους μεταξύ τους καλλιτέχνες. Όμως, πιστεύω πολύ στην έννοια της ομάδας και μου αρέσει να εργάζομαι στο θέατρο με ανθρώπους που πλέον έχουμε αναπτύξει έναν κοινό κώδικα. Φέτος, ένας σπουδαίος συνεργάτης, ο Νικόλας Φραγκιουδάκης, μεταμορφώνεται στη σκηνή στον μικρό Γιωργή, σε ένα ρόλο απαιτητικό για τον οποίο δούλεψε εντατικά χαρίζοντας σε μένα και στο κοινό ένα υπέροχο αποτέλεσμα. Η Ζαχαρούλα Κληματσάκη αποτελεί μέλος του θιάσου τόσο για την υποκριτική της δεινότητα όσο και για το ταλέντο της στο τραγούδι, μιας και παράλληλα με το θέατρο, είναι μια νέα ανερχόμενη τραγουδίστρια. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω χρόνια συνεργάτες μου πίσω από τα φώτα της σκηνής, όπως την εικαστικό Αγγελική Μπόζου και την ομάδα της Playroom, που τα τελευταία χρόνια δίνουν μια διαφορετική αισθητική πνοή στις παραστάσεις μου.

Δηλώνετε καταρχάς σκιοπαίχτης, αλλά ποτέ δεν περιορίζεστε στο θέατρο σκιών. Όμως το εντάσσετε σε κάθε παράστασή σας. Πώς το χρησιμοποιείτε φέτος και με ποια άλλα θεατρικά μέσα το συνδυάζετε;

Δραστηριοποιούμαι στο θέατρο σκιών από το 1995 ως σκιοπαίκτης παρουσιάζοντας παραστάσεις Καραγκιόζη σε σχολεία της Αττικής και της περιφέρειας, συμμετέχοντας σε τοπικά και διεθνή φεστιβάλ αλλά και δημιουργώντας πρωτοποριακά project πάνω στο λαϊκό αυτό είδος θεάτρου. Από την αρχή της πορείας μου, με ενδιέφερε η εξέλιξη του συγκεκριμένου είδους και αναζητούσα νέες φόρμες. Πάντα με γοήτευε η δύναμη της σκιάς και το αποτέλεσμα που μπορεί να έχει σε μεγάλες παραγωγές μιας θεατρικής σκηνής, σε μεγάλη δηλαδή κλίμακα. Έτσι στις παραστάσεις μου, εκτός από την παρουσία του ηθοποιού, συνυπάρχουν αρμονικά και άλλα είδη όπως είναι η μάσκα, η κούκλα, η ζωντανή παραδοσιακή μουσική. Όλα τα είδη, όμως, εξυπηρετούν συγκεκριμένο δραματουργικό σκοπό. Για παράδειγμα, φέτος, το θέατρο σκιών μας μεταφέρει στον κόσμο του παραμυθιού και του ονείρου με τρόπο που κανένα άλλο είδος θεάτρου δεν θα μπορούσε να κάνει καλύτερα.

Τι μουσικές θα ακούσουν μικροί και μεγάλοι κατά τη διάρκεια της παράστασης;

Στην παράσταση ακούγονται γνωστές και αγαπημένες παραδοσιακές μελωδίες και τραγούδια από την Μικρά Ασία με έμφαση την Κωνσταντινούπολη αλλά και τη Θράκη. Η επιλογή των τραγουδιών και της μουσικής μας απασχόλησε πολύ καιρό και έγινε κατόπιν μεγάλης έρευνας. Επίσης, θα ακούσουμε και πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις, οι οποίες όμως, πατάνε σε παραδοσιακές μελωδίες. Για παράδειγμα το “Tearsonthetree”, μια υπέροχη σύνθεση που μας χαρίζουν οι Dorόs και η οποία ακούγεται και στο teaser της παράστασης καθώς και το τραγούδι «Ήλιε μου» της Αρετής Κετιμέ σε μουσική Ανδρέα Κατσιγιάννη και ποίηση Παπαδιαμάντη.

Έχετε ήδη σχέδια για του χρόνου ή είναι ακόμα νωρίς;

Στα άμεσα σχέδιά μου είναι η δημιουργία της νέας χριστουγεννιάτικης παράστασης στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, όπου εμφανίζομαι για τρίτη συνεχή χρονιά, που θα ξεκινήσει στις 19 Δεκεμβρίου, ενώ παράλληλα ήδη συζητάμε παραστάσεις για ενήλικο κοινό.