Με αφορμή το νέο της βιβλίο Μια ζαχαρένια συνταγή, το Τaλκ μίλησε με τη νεαρή συγγραφέα του Φωτεινή Κωνσταντοπούλου. Ας δούμε τι μας είπε!
- Τι ήταν αυτό που σε έκανε να πιάσεις το χαρτί και το μολύβι και να αρχίσεις να γράφεις; Το κάνω χρόνια. Νομίζω ότι εκείνη την πρώτη φορά την έχω ξεχάσει πότε ακριβώς ήταν και τι στάθηκε αιτία και αφορμή της. Αυτό που σίγουρα θυμάμαι έντονα είναι ότι κάθε φορά αισθάνομαι να ταξιδεύω όταν ξεκινάω μια ιστορία και να ολοκληρώνομαι όταν η ιστορία τελειώνει.
- Πότε και πώς γνωριστήκατε με τον Ρένο το Ζαχαρένιο; Το περασμένο καλοκαίρι έγινε η γνωριμία μας. Άκουσε τις σκέψεις μου και την επιθυμία μου για έναν κόσμο, στον οποίο το μπλε της θάλασσας δεν θα καθόριζε την τύχη τόσων παιδιών με τον τρόπο που συμβαίνει σήμερα. Τότε μου ψιθύρισε ότι υπάρχει «Μια Ζαχαρένια Συνταγή» που όλα μπορεί να τα αλλάξει και τα χρώματα να πάρουν και πάλι τον ρόλο τους. Μου την ψιθύρισε. Την έγραψα. Και το διαπίστωσα. Αυτή η Συνταγή μπορεί να τα κάνει όλα φωτεινά.
- Ποιο ήταν το αγαπημένο σου παιδικό παραμύθι όταν ήσουν μικρή; Η Σταχτοπούτα. Έχει κάτι από κρυφή ελπίδα, υπομονή και στο τέλος δικαίωση.
- Αστυνομικός και συγγραφέας. Γίνεται; Όλα γίνονται αρκεί να βάζεις αγάπη. Αρκεί να μην ξεχνάς τον άνθρωπο που υπάρχει μέσα σου, ανεξάρτητα από όποια ιδιότητα, επάγγελμα, δεξιοτεχνία ασκείς.
- Γιατί επιλέξατε να διαθέσετε τα έσοδα του βιβλίου στην καμπάνια Back2School; Ήταν κάτι που δεν σκέφτηκα πολύ. Ένα μικρό κορίτσι που φιλοξενείται σε προσφυγικό καταυλισμό στον Λίβανο ήταν η αιτία. Την άκουσα να λέει πόσο πολύ ήθελε να γίνει γιατρός για να βοηθήσει όλα τα παιδιά που δεν έχουν χρήματα. Θυμήθηκα εμένα και τα όνειρά μου, όταν ήμουν παιδί. Αναλογίστηκα το βάθος των λόγων της. Ένα παιδί που πάλεψε με τον πόλεμο, επιβίωσε και σκέφτεται τα άλλα παιδιά. Εγώ έζησα σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Εκείνο όχι. Ποια η διαφορά; Παιδιά και τα δύο. Όνειρα παιδικά που έχουν το ίδιο δικαίωμα να πραγματοποιηθούν. Δεν είχα άλλη επιλογή από το να συμβάλλω για να πραγματοποιηθεί το όνειρό της και τα όνειρα και άλλων παιδιών, σαν και της Aya.
- Τι είναι για εσένα η μόρφωση; Το εφαλτήριο για σκέψεις, όνειρα, ορθή κρίση, αγώνες και στο τέλος η αιτία για μεγάλες αλλαγές.
- Στην Ελλάδα της κρίσης, μπορεί τελικά κάποιος να προσφέρει στο διπλανό του; Όλοι έχουμε από κάτι διαφορετικό, από κάτι που μας περισσεύει, το οποίο έχουμε τη δυνατότητα να προσφέρουμε. Αν είναι λίγο ή πολύ δεν έχει σημασία. Η αλληλεγγύη δεν κρύβει ποσότητα. Κρύβει αγάπη. Και αυτό που σίγουρα θα έπρεπε να έχουμε και να προσφέρουμε σε αφθονία είναι η αγάπη μας και το χαμόγελό μας. Είναι πολλές εκείνες οι φορές που οι άνθρωποι αυτό ακριβώς έχουν ανάγκη.
- Ετοιμάζεις κάτι καινούριο με τον Ρένο; Υπάρχουν πολλές σκέψεις που γεννήθηκαν, καθώς ο Ρένος ο Ζαχαρένιος ταξιδεύει και βρίσκει τη θέση του σε παιδικές βιβλιοθήκες και χαμόγελα. Είμαι σίγουρη ότι θα έρθει πάλι και θα μου ψιθυρίσει τι θα ήθελε και πώς. Δεν έχω επιλογές πολλές με αυτόν τον ζαχαροπλάστη. Θα το κάνω.
- Τι θέλεις να ευχηθείς για το 2016; Να γίνει ο κόσμος γεμάτος ονειρεμένες, ζαχαρένιες στιγμές, πασπαλισμένες με μπόλικες δόσεις αγάπης και αλληλεγγύης.
Το παιδικό βιβλίο της Φωτεινής Κωνσταντοπούλου με τίτλο «Μια ζαχαρένια συνταγή», σε εικονογράφηση Σάντρας Ελευθερίου, υπό την αιγίδα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και με την υποστήριξη της ΕΡΤ, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις IANOS.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που σκοπό έχει να καλλιεργήσει την αγάπη και την αλληλεγγύη, ενώ όλα τα έσοδα από τις πωλήσεις του, θα διατεθούν για τη στήριξη της παγκόσμιας εκστρατείας Back2School της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, η οποία στηρίζει την πρόσβαση στην εκπαίδευση των παιδιών-προσφύγων σε όλο τον κόσμο. Με παράλληλες δράσεις, υποστηρίζει την παρούσα έκδοση ο Δήμος Πειραιά.
Λίγα λόγια για το βιβλίο: Ο Ρένος ο Ζαχαρένιος, ένας ζαχαροπλάστης, διαφορετικός απ’ αυτούς που ξέρουμε, ζει στα …σύννεφα και φτιάχνει λιχουδιές για τους ήρωες των παραμυθιών. Αγαπάει όμως πολύ και τους ανθρώπους, γι’ αυτό αποφασίζει να φτιάξει μια ζαχαρένια συνταγή μόνο για κείνους. Μέχρι το βράδυ όλα πρέπει να είναι έτοιμα. Θα προλάβει όμως; Μια ιστορία για τη δύναμη της αγάπης και της αλληλεγγύης.
Η Φωτεινή Κωνσταντοπούλου ζει και εργάζεται σε μια πόλη που λέγεται Αθήνα. Είναι αστυνομικός και στον ελεύθερο χρόνο της αναλαμβάνει να βοηθάει τους ήρωες των ιστοριών της να φέρουν εις πέρας πότε τις ζαχαρένιες και πότε τις αλμυρές αποστολές τους. Αυτό το κάνει από μικρή. Δεν ξέρω, μεταξύ μας, αν μετά από τόσα χρόνια καταφέρνει να μαγειρεύει νόστιμες ιστορίες, αλλά προσπαθεί, και η προσπάθεια είναι αυτό που μετράει. Αυτό μου είπαν κάποτε ότι έχει σημασία. Όταν ρωτήσαμε τον Ρένο για τη Φωτεινή, μας είπε: “Η βοήθειά της ήταν πολύτιμη, κι έτσι μαζί με την ομάδα έκτακτων αναγκών καταφέραμε και ολοκληρώσαμε με επιτυχία αυτή την αποστολή αγάπης”.
