Μια μαμά μου απηύθυνε την εξής ερώτηση: “Είναι καλό για τα παιδιά το πρώιμο στόλισμα. Να μπαίνουμε, δηλαδή, στη διαδικασία να στολίζουμε πολύ πιο πριν και να παρατείνουμε τις χριστουγεννιάτικες γιορτές; Είναι καλός όλος αυτός ο πυρετός των Χριστουγέννων; Πώς θα πρέπει να ανταποκρινόμαστε στην επιθυμία των παιδιών να στολίζουμε πολύ πιο νωρίς;”.
Της απάντησα πως θα το σκεφτώ και έφυγα μέσα σε μια παραζάλη σκέψεων και αναμνήσεων… H κόρη μου είναι ακόμα μικρή για να μου ζητήσει να στολίσουμε δέντρο, ουσιαστικά, φέτος θα το βιώσει όλο αυτό το στήσιμο του χριστουγεννιάτικου σκηνικού! Εγώ από την μεριά μου άρχισα να αναπολώ στιγμές, ήχους, χρώματα και αρώματα! Θυμήθηκα πόσο ευτυχισμένη αισθανόμουν όταν έβλεπα εκείνη την μεγάλη φθαρμένη κούτα να κατεβαίνει από το πατάρι και με πόσο ενθουσιασμό έβγαινε από εκεί μέσα ένα καταπράσινο δέντρο, ταλαιπωρημένο αλλά με φιλότιμο! Και παραδίπλα η κούτα με τα λαμπάκια και τις χριστουγεννιάτικες μπάλες! Η μουσική αυστηρά xριστουγεννιάτικη και εμείς να ισιώνουμε τα στραβωμένα κλαδάκια…
Σε όλη την περιγραφή σημασία έχει να μείνουμε στο ΕΜΕΙΣ! Ποιοι εμείς; Όλη η οικογένεια! συσπειρωμένοι γύρω από αυτό το δέντρο… Μικροί και μεγάλοι! Συνήθως, αυτή η μοναδική και γεμάτη δημιουργικότητα στιγμή λάμβανε χώρα στο σαλόνι του σπιτιού μας, είκοσι με δεκαπέντε περίπου μέρες πριν τα Χριστούγεννα! Και το κοινό μας δημιούργημα δέσποζε εκεί σαν σύμβολο της συλλογικότητας, της συνεργασίας και της αγάπης μας! Καθώς περνούσαν οι μέρες, και κυρίως μετά του Άι Γιαννιού, με έπιανε ένας κόμπος στο στομάχι γιατί δεν θα αργούσε να έρθει η μέρα που το φωτεινό σύμβολο της οικογένειας και της γιορτής της αγάπης θα έπρεπε να αποχωριστεί τα πολύχρωμα στολίδια και τα φωτάκια για να καταχωνιαστεί, για άλλη μια φορά, στο χάρτινο κουτί στο πατάρι!
Όπως το βλέπω εγώ, η προετοιμασία και το στόλισμα του σπιτιού για να υποδεχτούμε τις γιορτές, είναι μια από τις πιο τρυφερές στιγμές, κυρίως αν γίνεται από όλα τα μέλη της οικογένειας!
Σκεφτόμενη την ερώτηση σε σχέση με το πόσο καλό είναι να στολίζουμε πιο νωρίς και να ξεστολίζουμε πιο αργά θα πω πως όλα είναι σημαντικό να έχουν μια αρχή και ένα τέλος, όχι γιατί θα πρέπει να βάλουμε έναν κανόνα και να υποταχθούμε σε αυτόν, αλλά γιατί όλα στη ζωή έχουν μια αρχή και ένα τέλος! Μπορούμε μαζί με τα παιδιά μας να κυκλώσουμε στο ημερολόγιο τη μέρα που θα στολίσουμε και να δεσμευτούμε πως θα το κάνουμε όλοι μαζί, το ίδιο και για την «αποκαθήλωση»… είναι πάρα πολύ σημαντικό όπως μπήκαμε στη διαδικασία να στολίσουμε μαζί έτσι, μαζί και να ξεστολίσουμε και να μοιραστούμε το πένθος που φέρει μέσα του το κλείσιμο αυτής της γιορτινής περιόδου!
Καλό επίσης θα είναι να θυμόμαστε το λόγο που στολίζουμε, τι είναι τα Χριστούγεννα και πότε τα γιορτάζουμε, όπως επίσης τι γίνεται την Πρωτοχρονιά; Μπορούμε κάθε βράδυ, λίγο πριν πέσουμε για ύπνο, να καθόμαστε όλοι μαζί στο σαλόνι, μπροστά από το δέντρο με το φως από τα λαμπάκια και να λέμε ιστορίες χριστουγεννιάτικες… μπορούμε επίσης να κοιμηθούμε και όλοι μαζί στρωματσάδα κανένα σαββατοκύριακο κατασκηνώνοντας κάτω από το μαγικό δέντρο… στο σαλόνι!
Το στόλισμα του δέντρου και γενικά του σπιτιού, με χριστουγεννιάτικα παιχνιδάκια και σύμβολα, ακόμα και πολλές μέρες πριν από τα Χριστούγεννα, θα έλεγα, λοιπόν, πως είναι μια ιεροτελεστία που δίνει νόημα στην ζωή μας… Ξυπνά αισθήσεις και μνήμες γεμάτες θαλπωρή και συντροφικότητα! Όσο για τα παιδιά μας, αποτελεί ένα από τα πιο μαγικά ταξίδια στην φαντασία, και αν γίνει όπως πρέπει, σε ένα χρονικό πλαίσιο που θα έχουμε αποφασίσει όλοι μαζί και αν συμμετέχουν από την αρχή ως το τέλος, τα ευαισθητοποιεί σε μια συμβολική διαδικασία του κύκλου της ζωής! (υπάρχουν πολλές τέτοιες συμβολικές διαδρομές αλλά αυτό ίσως θα είχε νόημα να το δούμε σε άλλο άρθρο!)
«Ο πυρετός των Χριστουγέννων» λοιπόν, κάθε άλλο παρά επικίνδυνος είναι… Αντίθετα γαργαλά τις μνήμες, τις αισθήσεις και την φαντασία μας! Καλά Χριστούγεννα, γεμάτα με φαντασία μικρού παιδιού!
Η κ. Σουζάνα Παπαφάγου είναι κλινική ψυχολόγος-οικογενειακή ψυχοθεραπεύτρια.
