Μαμά και κόρη τα λένε, τα βάζουν κάτω, αλλά δεν βγάζουν άκρη σχετικά με το βασανιστικό ερώτημα: Να γίνω μάνα στα 40;
_Πήγες στον γιατρό;
_ Ναι, μαμά, πήγα.
_Και βγήκαν τα αποτελέσματα;
_ Χθες έκανα το τεστ ΠΑΠ, σήμερα να βγουν; Τι είναι; Ιππόδρομος να κερδίζει ο Αστραχάν και να το μαθαίνεις επιτόπου;
_Σε εξέτασε από κοντά ο γιατρός;
_Όχι, το κάναμε μέσω skype.
_Τι είναι το skype; Υπέρηχος;
_Άσ’ το, μαμά. Ναι, με εξέτασε.
_Η μήτρα σου;
_Μπαρντόν;
_Ρωτάω αν είδε τη μήτρα σου. Πώς είναι;
_Πολύ καλά, σου στέλνει χαιρετισμούς. Πού το πας, μαμά;
_Πού να το πηγαίνω, κορίτσι μου; Ρωτάω από απλό ενδιαφέρον.
_Ενδιαφέρεσαι για τη μήτρα μου. Μάλιστα. Ε, λοιπόν, να σου πω τα νέα της: η μήτρα μου είναι λιγάκι γερασμένη είπε ο γιατρός.
_ Μια χαρά.
_Τι εννοείς μια χαρά, μαμά;
_Εννοώ ότι αυτό δεν θα μας πτοήσει.
_Να μας πτοήσει σχετικά με τι;
_Ξέρεις εσύ.
_Εγώ δεν ξέρω τίποτα. Λέγε, Σφίγγα.
_Θέλω να πω, παιδάκι μου, πως μπορείς ακόμα να κάνεις παιδί, ασχέτως με την ηλικία της μήτρας σου.
_Τη δική μου; Την υπολογίζεις τη δική μου ηλικία ή πιστεύεις πως το «Η σαραντάρα ίσον με δύο εικοσάρες» το έγραψε για μένα η Ρίτα Σακελαρίου;
_Δεν παίζει ρόλο η ηλικία. Η καρδιά μετράει.
_Δεν θα κυοφορήσω το παιδί στην καρδιά μου.
_Τς, τς, τς, τι λόγια είναι αυτά; Θα σε στείλω στον παππούλη να εξομολογηθείς.
_Μαμά, σε παρακαλώ. Το τι θα κάνω με τη μήτρα μου αφορά μόνο εμένα και τον άντρα μου. Όχι την ενορία.
_Τι να σου πω; Αφού δεν σκέφτεσαι καθόλου το μικρό. Να μην έχει ένα αδελφάκι. Να μεγαλώσει μόνο του; Χωρίς παρέα;
_Μαμά, σε λίγες μέρες κλείνω τα 41. Πιστεύεις, αλήθεια, ότι πρέπει να κάνω παιδί σε αυτήν την ηλικία;
_Φυσικά.
_Και αντί για μαμά του να είμαι η γιαγιά του; Να σου κλέψω και τη θέση; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.
_Όλα γίνονται, παιδάκι μου, αν το θέλουμε. Κι εσύ προφανώς δεν το θέλεις. Τι κόρη μεγάλωσα η γυναίκα, Θεέ μου, συγχώρα με.
_Μαμά, δεν είπα ποτέ ότι δεν θέλω δεύτερο παιδί. Απλώς νιώθω πολύ μεγάλη για να το κάνω.
_Μεγάλη είναι η Πελοπόννησος, εσύ ακόμα είσαι κοριτσάκι. Να δεις πώς θα σε ξανανιώσει αυτό. Σήκω λίγο να σε δω. Κάνε μια γύρα για τη μαμά, να σε χαρώ. Ορίστε, σαν παιδούλα είσαι. Ούτε τριάντα δεν φαίνεσαι.
_Να κλείσω ραντεβού με οφθαλμίατρο να σε δει;
_Μια χαρά βλέπω, εσύ δεν βλέπεις. Ότι έχεις ακόμα καιρό να κάνεις ένα μωράκι. Να το κρατήσω κι εγώ όσο με κρατάνε τα πόδια μου.
_Μαμά, εδώ δεν κρατάς το πρώτο, θα κρατήσεις το δεύτερο;
_Δεν έχει σημασία αυτό. Κάν’ το εσύ κι εδώ είμαστε.
-Όχι, μαμά, δεν είμαστε. Εγώ είμαι. Που είμαι 40 και μου ζητάς να κάνω παιδί. Να πάει είκοσι και εγώ να είμαι εξήντα. Να βγαίνω μαζί του έξω και να του λένε οι φίλοι του: «Μπράβο, ρε φίλε, καλά κρατιέται η γιαγιά σου». Να θέλω να του σταθώ και να πρέπει να πάρω πρώτα την πίεση για να δω αν αντέχω. Να χάσω τα καλύτερά του. Να βάζω τα γυαλιά μου για να δω τα μάτια του. Να φοβάμαι μην αρρωστήσω για να μην το κουράσω το παιδί.
_Εξήντα θα είσαι, όχι ογδόντα. Εγώ που είμαι εβδομήντα, έτσι κάνω;
_Χειρότερα.
_Ντροπή σου να μιλάς έτσι στη μάνα που σε γέννησε.
_Η μάνα που με γέννησε θα έπρεπε να δείχνει κατανόηση και να σέβεται τους φόβους και τις αναστολές μου.
_Άσ’ τα αυτά. Να πας να κάνεις ένα παιδί.
_Κάτσε να πάρω τον Γιώργο ένα τηλέφωνο να έρθει «τσακ μπαμπ» να με γονιμοποιήσει λες κι είμαι παπαρούνα στο βουνό.
_Μη μιλάς έτσι, δεν είναι σωστό.
_Δεν είναι σωστό να με πιέζεις, μαμά. Αν είναι να γίνει, θα γίνει. Έχω στρώσει πια τη ζωή μου, το πρόγραμμα, τη ρουτίνα μου. Ο μικρός μεγαλώνει, ο άντρας μου μεγαλώνει, εγώ μεγαλώνω. Έχω τη δουλειά μου, που με κρατάει και τόσες ώρες μακριά από το σπίτι. Προσπαθώ να τη μεγαλώσω, να επενδύσω τώρα για αργότερα. Ξέρεις πώς θα αλλάξει τα πράγματα ο ερχομός ενός μωρού;
_Άρα δεν φταίει η ηλικία.
_Καλά λέει ο μπαμπάς. Πάντα το πας όπου σε βολεύει.
_Μα, γιατί, λέω κάτι λάθος;
_Όχι, μαμά, απλώς χάνεις το δάσος.
_Ποιο δάσος;
_Το δάσος Χαϊδαρίου.
_Παιδάκι μου, τι λες; Αισθάνεσαι καλά;
_Αισθάνομαι περίφημα, μαμά.
_Ωραία, άντε να κάνεις ένα παιδάκι.
_…
Απαράδεκτο το κείμενο. Δηλ. μία γυναίκα στα 40 δεν πρέπει να κάνει παιδιά? Σίγουρα η κύηση σε αυτή την ηλικία έχει λίγο παραπάνω ρίσκο. Αλλά αν μία γυναίκα αργήσει να βρει το ταίρι της ή έχει κάποιο πρόβλημα υγείας , δεν πρέπει να κάνει παιδιά? Είστε πολύ ωραίο περιοδικό , με ενδιαφέροντα άρθρα και χιουμοριστικά κείμενα. Όμως θεωρώ ότι για θέματα ευαίσθητα όπως είναι η μητρότητα , το χιούμορ πρέπει να είναι προσεκτικό και να έχει όρια.
Νομίζω ότι δεν ήθελε να στεναχωρήσει κανέναν η Χριστίνα. Για τον καθένα από την πλευρά που το βιώνει είναι διαφορετικά. Μακάρι να μου στελνε ο Θεός ένα ακόμη παιδάκι κι ας είμαι 40. Σημασία έχει να είμαστε καλοί γονείς, να μεγαλώνουμε παιδιά με αγάπη,καλωσύνη και αξίες που θα μπορούν να σταθούν στα πόδια τους όταν δε θα είμαστε κοντά.
Καλημέρα σε όλους…
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Έτσι είναι. Αν όμως μία γυναίκα έχει περάσει τα 40 και λαχταρά ένα παιδάκι έχοντας ήδη τις αμφιβολίες και τους φόβους της, το να της πεις ότι θα ντρέπεται το παιδί της που είναι μεγάλη ή ότι θα το φορτώσει με προβλήματα δεν είναι και ότι καλύτερο.
Εγώ κορίτσια δεν ένιωσα καθόλου άσχημα από το κείμενο γιατί έτσι ακριβώς σκέφτομαι και γω! Και δε θεωρώ ότι το κείμενο είχε μπηχτές για τις 40άρες. Είμαι 38 χρονών, έκανα το γιο μου στα 31 μου και ναι δεν σκέφτομαι για δεύτερο και ένας από τους λόγους είναι η ηλικία!
Δεν είναι μπηχτή ότι θα την περνάνε για γιαγιά του? Ότι θα πρέπει να παίρνει πρώτα την πίεση? Ότι θα έχει το άγχος μην αρρωστήσει και τον επιβαρύνει? Λες και όταν γεννιόμαστε έχουμε μαζί μας και συμβόλαιο που μας εξασφαλίζει υγεία μέχρι μια ορισμένη ηλικία και μετά είναι σίγουρο ότι θα αρχίσουν τα προβλήματα. Κανένας μας δεν γνωρίζει ούτε πόσα χρόνια θα ζήσει, ούτε τι προβλήματα μπορεί να του εμφανιστούν και πότε.Βαρβάρα μου ούτε κι εγώ ένιωσα άσχημα για το κείμενο, για ποιόν λόγο άλλωστε, απλά κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και καλό είναι να μην βάζουμε ετικέτες. Έχω χάσει φίλη στα 27 από καρκίνο που άφησε μωρό παιδί, και το προηγούμενο καλοκαίρι αποχαιρέτησα την μεγάλη αδελφή της μητέρας μου στα 87 της, που στα 46 της έκανε το τέταρτό της παιδί, και να φανταστείς ότι πήγαιναν μαζί αγγλικά και έδωσαν ταυτόχρονα εξετάσεις για το LOWER. Και δεν νομίζω ότι αναφέρω σπάνια περιστατικά. Σεβαστό φυσικά στα 38 σου να αισθάνεσαι μεγάλη για δεύτερο παιδί, υπάρχουν όμως πολλές γυναίκες που δεν αισθάνονται έτσι. Και ως γνωστό, η θετική διάθεση και ψυχολογία, που πηγάζουν από την ευτυχία με την απόκτηση ενός παιδιού, είναι παράγοντες που συμβάλλουν στην μακροζωϊα και στην καλή υγεία. Αποδεδειγμένα. Άλλωστε η “σοφή φύση” μας δείχνει μέχρι πότε πρέπει να το κάνουμε αυτό, μετά μας σταματά. Και ας μην αγνοήσουμε, πόσα μπορεί να προσφέρει στο παιδί της μια μαμά πιο ώριμη, ισορροπημένη, με την πείρα που δίνουν τα χρόνια, μια πιο ποιοτική ανατροφή, κακά τα ψέμματα, δεν έχω τα ίδια μυαλά τώρα με τα είκοσί μου, ούτε την ίδια φιλοσοφία ζωής. Δεν εννοώ σε καμία περίπτωση ότι είναι προτιμότερο να τεκνοποιείς μετά τα σαράντα, φυσικά όχι, απλά παραθέτω μερικά επιχειρήματα “υπερ” που αντισταθμίζουν κάποια άλλα “κατά”
Συμφωνώ με την Μαρία. Έκανα τον γιό μου στα 40 και δεν το μετανιώνω. Ούτε τότε ένιωσα μεγάλη, ούτε τώρα.
Καλημέρα, ωραίο κειμενάκι. Εστιάζεται βέβαια στην σχέση μαμάς – κόρης και στην πίεση που της ασκεί για ένα ακόμα εγγονάκι, αλλά πετάει και τα καρφάκια του για τις γυναίκες που αποκτούν παιδί μετά τα 40. Μόνο που απέκτησα τον γιό μου στα 42, τώρα είναι 8,5 ετών κι εγώ 51, δεν μοιάζω καθόλου για γιαγιά του και ούτε υπολείπομαι σε ενέργεια από νεώτερες μαμάδες, κάθε άλλο. Τι να κάνουμε, δεν έρχονται σε όλες τα πράγματα ευνοικά για να αποκτήσουμε παιδί στα 20 ή στα 30, μην μας ρίχνετε στον Καιάδα κυρία Χριστίνα μας. Και να έχετε υπ΄υπ΄όψιν ότι είμαστε άνθρωποι, όχι αριθμοί, μετρούν πολύ περισσότερα πράγματα από την ηλικία (κατάσταση υγείας, φυσική κατάσταση, ψυχολογική κατάσταση, προσωπικότητα κ.α.). Και επι τη ευκαιρία για να είμαστε πιο ακριβείς, η μήτρα δεν γερνά στα 40, οι ωοθήκες βέβαια ναι.
Συμφωνώ απολύτως!