Το όνομα της Κάρμεν Ρουγγέρη είναι εδώ και πολλά χρόνια συνυφασμένο με το παιδικό θέατρο. Κάθε χρονιά, παρουσιάσει τουλάχιστον δυο νέες παραγωγές και τα θέατρα γεμίζουν ασφυκτικά από μικρούς θεατρόφιλους. Το Τaλκ μίλησε μαζί της για τις φετινές της προτάσεις!
Φέτος, υπογράφετε τα κείμενα και την σκηνοθεσία του Κουρέα της Σεβίλλης. Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση. Γιατί επιλέξατε αυτό το έργο για να εισαγάγετε τα παιδιά στο μαγικό κόσμο της κλασικής μουσικής και της όπερας;
Ο Κουρέας της Σεβίλλης δεν είναι παραμύθι είναι όμως ένα έργο που έχει όλα τα υλικά μιας συνταγής για μια παραμυθένια παράσταση. Διάλεξα αυτό το έργο γιατί προσφέρεται απόλυτα για μια γνωριμία των παιδιών με την κλασική μουσική, που είναι απαραίτητη για το μουσικό τους αισθητήριο. Με άλλα λόγια, το έργο αυτό έχει μουσικά παιχνιδίσματα και τραγούδια που σίγουρα θα χαϊδέψουν τα αυτάκια των παιδιών.
Οι βασικές σας σπουδές είναι μουσικές. Επηρέασε αυτό την απόφασή σας να καταπιαστείτε με τον Κουρέα, ένα κατεξοχήν μουσικό έργο;
Έτσι είναι. Οι μουσικές μου σπουδές σίγουρα μου δίνουν τη σιγουριά αλλά και την καταλληλόλητα, πιστεύω, να καταπιάνομαι με αυτό το σύνθετο θεατρικό είδος, την όπερα, που εμπεριέχει όλες τις μορφές τέχνης, μουσική, χορό, τραγούδια, αλλά και θεατρικούς διαλόγους.
Ας μιλήσουμε λίγο και για την έτερη παράστασή σας, την Ιλιάδα. Μαθαίνουν τα παιδιά μυθολογία μέσα από το θέατρο; Τι σας έχει διδάξει η πείρα σας;
Τα παιδιά ενθουσιάζονται με την μυθολογία. Άλλωστε τα βιβλία της μυθολογίας πάντοτε μέσα στις αναγνωστικές επιλογές τους. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πόσο μαγεύονται, όταν βλέπουν τους αγαπημένους τους ήρωες να ζωντανεύουν. Η Οδύσσεια, που ανεβάσαμε πέρυσι, και η Ιλιάδα, η φετινή μας παραγωγή, είναι τα δύο έπη που διδάσκονται και στο σχολείο, είναι δυο αριστουργήματα που γνωρίζουν στα παιδιά τον Όμηρο, τον μεγαλύτερο ποιητή της αρχαιότητας. Και είμαστε πολύ υπερήφανοι, η ομάδα μου κι εγώ που καταπιανόμαστε με έργα που προφανώς θα βοηθήσουν τα παιδιά στο σχολείο, αλλά και που θα τους δώσουν ερεθίσματα ώστε να πάρουν το βιβλίο στο χέρι και να διαβάσουν περισσότερα.
Γιατί ασχολείστε σχεδόν αποκλειστικά με το παιδικό θέατρο; Και μάλιστα ανεβάζετε τουλάχιστον δυο παιδικές παραγωγές κάθε χρονιά…
Γιατί είναι το ωραιότερο, το δυσκολότερο και το σημαντικότερο είδος θεάτρου και είναι μεγάλη η ευχαρίστηση όταν τα καταφέρνεις. Η δε ανταμοιβή είναι άμεση γιατί παίρνεις επι τόπου τις αγκαλιές των μικρών θεατών. Φιλοδοξία μιας θεατρικής παραγωγής είναι τουλάχιστον να βγαίνουν τα έξοδα της. Παρά την οικονομική κρίση που ταλανίζει τη χώρα μας, έχοντας κερδίσει την εμπιστοσύνη του κοινού εδώ και 20 ολόκληρα χρόνια, είμαι σε θέση να ανεβάζω δυο θεατρικά έργα τον χρόνο στην Αθήνα, αλλά και μια παράσταση στη Θεσσαλονίκη. Κάθε έργο αντλεί το θέμα του από διαφορετικές πηγές: Μυθολογία, πεζογραφία, κλασικά παραμύθια! Και το σπουδαιότερο: Δεν είναι μεγάλη ικανοποίηση να δημιουργείς θέσεις εργασίας σε έναν κλάδο που μαστίζεται από την ανεργία στις μέρες μας; Τόσοι άνθρωποι ζουν από αυτές τις δουλείες. Μακάρι να μπορούσαμε, η ομάδα μου κι εγώ, να δημιουργήσουμε και άλλες παραστάσεις…
Αλήθεια, πόσες παιδικές παραστάσεις έχετε ανεβάσει μέχρι σήμερα; Ποια ήταν η πρώτη σας παιδική δουλειά;
Η πρώτη μου επαγγελματική παιδική παράσταση ήταν 23 χρόνια πριν, το 1993 στην κεντρική σκηνή του Εθνικού μας Θεάτρου. Και ήταν το έργο «Αντζελίνα, η Σταχτοπούτα». Μια παράσταση που από την πρώτη στιγμή γέμιζε το Θέατρο. Οι ουρές έφταναν μέχρι την Ομόνοια! Και να σκεφτείτε ότι ήμουν εντελώς άγνωστη τότε. Δυο χρόνια αργότερα δημιούργησα τις παιδικές σκηνές του Εθνικού Θεάτρου και της Λυρικής Σκηνής.
Πώς είναι η επαγγελματική συνεργασία με την κόρη σας, την Χριστίνα Κουλουμπή, που παίζει συν-σκηνοθετεί και δημιουργεί ιδιαίτερα σκηνικά και κουστούμια στις παραγωγές σας; Έχετε τις κλασικές κόντρες μητέρας-κόρης ή πορεύεστε μαζί αρμονικά;
Είναι μια υπέροχη και δημιουργική συνεργασία! Εύχομαι μάλιστα να συνεχίσει η Χριστίνα μου το έργο αυτό που μαζί δημιουργήσαμε, γιατί αναμφίβολα και τις γνώσεις έχει αλλά και το ταλέντο. Σε κάθε μας παράσταση, η Χριστίνα Κουλουμπή μάλλον έχει το μεγαλύτερο μερίδιο της επιτυχίας, γιατί γνωρίζετε καλά πως και το εικαστικό μέρος είναι πολύ σημαντικό σε μια παράσταση για παιδιά.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται υπερπληθώρα παιδικών θεαμάτων. Ποιος μπορεί να καθοδηγήσει τους γονείς και τους δασκάλους, ώστε να κάνουν τη σωστή επιλογή παραστάσεων;
Η ανεργία που μαστίζει τον κλάδο είναι η αιτία που κάνει τους ηθοποιούς να στρέφοντα στις παιδικές παραγωγές. Οι γονείς μπορούν και πρέπει να ενημερώνονται από τα μέσα ενημέρωσης, αλλά και από τους φίλους τους. Άλλωστε οι καλές παραστάσεις από στόμα σε στόμα μαθαίνονται! Οι δάσκαλοι νομίζω ότι έχουν και γνώσεις και επομένως και σωστό κριτήριο.
Πάντοτε οι παραστάσεις σας γίνονται βιβλία, που συνοδεύονται από CD! Επιδιώκετε με τον τρόπο αυτό να εμπεδώσουν καλύτερα τα παιδιά αυτό που είδαν στο θέατρο και να δώσετε μια συνέχεια στη δουλειά σας;
Αυτό μπορώ να σας πω ότι προέκυψε. Τα παιδιά και οι περισσότεροι γονείς ζητούν πάντα το βιβλίο με το CD. Γιατί τα παιδιά θέλουν να ζήσουν πολλές φορές, διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας, ακούγοντας και ξανακούγοντας μια παράσταση που τους άρεσε.
Κατά τη γνώμη σας, θέατρο και λογοτεχνία καταφέρνουν να καλύψουν τα κενά του εκπαιδευτικού μας συστήματος;
Προσπαθούμε. Βάζουν κι αυτά ένα πετραδάκι στην οικοδόμηση της καλλιέργειας ενός παιδιού.
Και τέλος, μια πιο προσωπική ερώτηση! Πώς λειτουργούσατε ως παιδί και πώς λειτουργήσατε και λειτουργείτε ακόμα ως μητέρα;
Σαν παιδί μου άρεσε να κάνω πολλά πράγματα. Ακόμα μου άρεσε να μαθαίνω. Βέβαια σε αυτό βοήθησε και ο πατέρας μου που ήταν καθηγητής. Για το θέμα «μητέρα» δεν ξέρω τι να απαντήσω… Είναι το δυσκολότερο πράγμα το να είσαι γονιός. Πάντως, προσπάθησα να είμαι μια σωστή μητέρα. Ίσως και να τα κατάφερα γιατί έχω δυο υπέροχα παιδιά!
