Η Τζώρτζια (Κεφαλά), η φωνή των Μπλε, «μεταφράζει» τα νοήματα των τραγουδιών τους με θεατρική εκφραστικότητα αλλά χωρίς καθόλου ερμηνευτικές ακρότητες. Εδώ και 17 χρόνια έχει αγαπηθεί ως ερμηνεύτρια από πολύ κόσμο, ακροβατώντας σε ποπ-ροκ, μπλουζ, φανκ και τζαζ ήχους, καταφέρνοντας να κάνει τη διαφορά έναντι της γκλαμουράτης δισκογραφίας της μιας σεζόν. Είναι που σιχαίνεται τον εντυπωσιασμό και πατά γερά στη γη, γνωρίζοντας καλά τον εαυτό της. Αυτό και το μεγάλο της στοίχημα ως μητέρας δύο παιδιών, 7 και 3 ετών: να δώσει στους γιους της εκείνα τα εφόδια που θα τους επιτρέψουν να ζήσουν το «παραμύθι» της ζωής τους, χωρίς αυταπάτες, παρασυρμένοι από γοητευτικούς «σωτήρες», όπως η ίδια λέει στο Talk.

Τα παιδιά σου έχουν παρακολουθήσει συναυλίες ή πρόβες των Μπλε;
Τους έχω φέρει σε επαφή με το τραγούδι, αλλά όχι με τον κόσμο της showbiz. Δεν βιάζομαι να τους δώσω να καταλάβουν τι ακριβώς κάνω. Δεν έχουν έρθει ποτέ σε συναυλία μου. Δεν νομίζω ότι θα ήταν και η… καλύτερη εμπειρία για ένα παιδάκι να παρακολουθήσει μια συναυλία της μητέρας του με πάρα πολύ κόσμο και δυνατή μουσική. Θα τρόμαζε. Δεν θέλω να φορτώσω τα παιδιά μου με όλον αυτόν τον μύθο της διασημότητας. Δεν θέλω να νομίζουν ότι η μητέρα τους είναι κάτι ιδιαίτερο και ότι χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης από πολύ άγνωστο κόσμο. Τα παιδιά των καλλιτεχνών και γνωστών προσώπων φέρουν ως βάρος τη διασημότητα των γονιών τους και κάποια στιγμή θέλουν να τους ξεπεράσουν, νιώθοντας υπερβολικό άγχος.
Πώς θα αντιδρούσες αν αποφάσιζαν να ασχοληθούν και εκείνοι επαγγελματικά με τη μουσική;
Θα με έβρισκαν απολύτως σύμφωνη. Εξάλλου δεν υπάρχουν επαγγέλματα περισσότερο ή λιγότερο ασφαλή. Πάντα πίστευα ότι η έννοια της μονιμότητας και σταθερότητας στην εργασία δεν έχει να κάνει με το είδος της δουλειάς, αλλά με το κατά πόσο αγαπάς και αφοσιώνεσαι στο επάγγελμά σου. Ακόμα και στο Δημόσιο πλέον δεν υπάρχει μονιμότητα.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος για το παρόν και το μέλλον των παιδιών σου; Ο μεγαλύτερος φόβος για τα παιδιά μου δεν έχει να κάνει με την κοινωνικοπολιτική κατάσταση της χώρας.
Η ανησυχία μου έχει να κάνει με το εάν θα καταφέρουν να μάθουν να κρίνουν σωστά τι είναι ωφέλιμο για τους ίδιους, να μην παρασύρονται από φουσκωμένα λόγια και «σωτήρες». Δεν με νοιάζει εάν θα γίνουν ρεαλιστές ή αιθεροβάμονες. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να φτιάξουν οι ίδιοι το δικό τους «παραμύθι» στο οποίο θα θελήσουν να πρωταγωνιστούν στην καθημερινότητά τους και όχι στο «παραμύθι» που θα επινοήσει για εκείνους ένας άλλος… πονηρός ή «έξυπνος». Υπάρχουν τόσοι καιροσκόποι και εκμεταλλευτές της ψυχής και τους σώματος… Νομίζω ότι τελικά η μεγαλύτερη προίκα για ένα παιδί είναι να μπορεί να καταλάβει τι έχει νόημα για το ίδιο και τι όχι.
Βρίσκεις συνδρομή στη λογοτεχνία για να τους περάσεις ορισμένα μηνύματα;
Σαφώς και διαβάζουμε παραμύθια. Επιλέγουμε κυρίως Ευγένιο Τριβιζά, Αίσωπο και ελληνική μυθολογία, πηγαίνουμε και σε θεατρικές παραστάσεις. Ωστόσο νομίζω ότι το καλύτερο που μπορεί να κάνει ένας γονιός για το παιδί του είναι του δίνει χώρο ώστε το παιδί να ζει δίπλα του και να αποκτά καθημερινές εμπειρίες στην πραγματική ζωή. Ακόμα και να πας μαζί με το παιδί να πληρώσεις τον λογαριασμό της ΔΕΗ στην τράπεζα, εξηγώντας του με ειλικρίνεια τι ακριβώς κάνεις εκείνη την ώρα. Είναι σημαντικό να κατανοούν τα παιδιά από μικρή ηλικία ποιες είναι οι κινήσεις που κάνει ένας άνθρωπος για να τα φέρει βόλτα στη ζωή του. Η υπερπροστατευτικότητα κάνει καλό μόνο στη βρεφική ηλικία.
Με ποιον τρόπο έχεις φέρει τη μουσική στην καθημερινότητα των παιδιών σου;
Ο μεγάλος μου γιος μαθαίνει αρμόνιο και ο μικρός παίζει με διάφορα οργανάκια που είναι πεταμένα δεξιά και αριστερά μέσα στο σπίτι. Καλό είναι να μη βάλουμε ένα μικρό παιδί να μάθει κλασικό όργανο, όπως πιάνο ή κλασική κιθάρα. Η μουσική στο μυαλό των παιδιών είναι συνυφασμένη με το παιχνίδι και εάν χαλάσει αυτή η αίσθηση απομακρύνονται από τη μουσική. Ο καλύτερος τρόπος για να αγαπήσει ένα παιδί ένα όργανο είναι να το έχει συνεχώς μέσα στο σπίτι του, ώστε αρχικά να το γρατσουνά όποτε και όπως θέλει. Ο αυτοσχεδιασμός είναι το Α και το Ω για να αγαπήσει το παίξιμο ενός οργάνου. Μέσα στα ωδεία και στο μαθησιακό στρίμωγμα τα παιδιά νιώθουν αποστειρωμένα.
Ποιος είναι ο ήχος της μουσικής που ακούγεται περισσότερο στο σπίτι σας;
Τα πάντα, από δημοτικά μέχρι ροκ, από χιπ χοπ μέχρι ψυχεδέλεια και βυζαντινή μουσική. Ο μεγάλος μου γιος είχε κολλήσει από τα 3 μέχρι τα 6 του χρόνια με τον Παύλο Παυλίδη και τον Κερτ Κομπέιν των Nirvana. Έχει μάθει να τραγουδά τους στίχους στα αγγλικά, χωρίς να ξέρει τη γλώσσα. Και ακόμα με ρωτάει πού είναι τώρα ο Κερτ, του εξηγώ ότι δεν ζει πια και προσπαθεί να καταλάβει γιατί δεν ζει…
Έχεις εξηγήσει τι σημαίνει θάνατος;
Έχουμε φροντίσει να καταλάβουμε την έννοια του θανάτου μέσα από ζωάκια που είχαμε κατά καιρούς και μας… άφησαν. Έτσι συνειδητοποιήσαμε την ιδέα του θανάτου και φυσικά πενθήσαμε. Έτσι είναι καλύτερα, νομίζω… Εάν είσαι εξοικειωμένος με τον θάνατο, τότε είσαι εξοικειωμένος και με τη ζωή. Εάν αποφεύγεις τον θάνατο, τότε αποφεύγεις και τη ζωή.