Μήλον της Έριδος η ομοιοπαθητική και στους κύκλους των γονιών, με φανατικούς υποστηρικτές αλλά και φανατικούς επικριτές. Κάποιοι την αγαπούν και κάποιοι άλλοι αγαπούν να τη μισούν.
Τι εννοούμε όμως όταν λέμε ομοιοπαθητική;
Ομοιοπαθητική είναι η επιστήμη η οποία στοχεύει στην ενίσχυση της άμυνας του ανθρώπινου οργανισμού με φυσικές μεθόδους. Στη θεραπευτική αυτήν μέθοδο σημασία έχει η ατομικότητα. Ακολουθώντας τις ίδιες διαγνωστικές μεθόδους με την κλασική ιατρική, η ομοιοπαθητική αξιολογεί την προσωπικότητα, τις συνήθειες και τις προτιμήσεις κάθε ασθενούς πριν του προτείνει την αυστηρά εξατομικευμένη θεραπεία. Ο ασθενής αντιμετωπίζεται ως ένα αδιάσπαστο σύνολο σώματος, πνεύματος και ψυχής, το οποίο πρέπει να βρίσκεται σε αρμονική ισορροπία. Σκοπός είναι η τόνωση την ίδιας της σύνθεσης του σώματος προκειμένου να ισορροπήσει το σύστημα από μέσα. Η ομοιοπαθητική είναι βασισμένη στη θεωρία των ομοειδών, την οποία είχε διατυπώσει ο Ιπποκράτης, και την εξέλιξε στα τέλη του 18ου αιώνα ο Γερμανός γιατρός Κρίστιαν Φρίντριχ Σάμουελ Χάνεμαν. Ο Χάνεμαν είχε διαπιστώσει πως οι πρακτικές της καθιερωμένης ιατρικής της εποχής του δεν είχαν αποτελέσματα ή ακόμα οδηγούσαν σε επιδείνωση της υγείας των ασθενών και για αυτόν τον λόγο στράφηκε στη θεμελίωση μίας νέας θεωρίας. Σύμφωνα με αυτήν, η ίδια ουσία που θα μπορούσε να προκαλέσει μια αντίδραση σε ένα υγιές άτομο, θα μπορούσε επίσης να είναι μια θεραπεία για κάποιον που πάσχει από παρόμοια συμπτώματα.
Η υγεία με άλλο μάτι
Έρευνες έχουν δείξει ότι οι Έλληνες τα τελευταία χρόνια καταναλώνουν σαν καραμέλες τα αντιβιοτικά, τα οποία προμηθεύονται από τα φαρμακεία –χωρίς ιατρική συνταγή– είτε γιατί έχουν κάνει οι ίδιοι τη διάγνωση, είτε γιατί θέλουν να τα έχουν για ώρα ανάγκης… Γονείς δίνουν στα παιδιά αντιβίωση με τον πρώτο βήχα ή συνάχι. Αποτέλεσμα; Όταν πραγματικά χρειαστεί ο οργανισμός αντιβίωση να μην είναι πλέον χρήσιμη, καθώς τα μικρόβια έχουν γίνει πιο ανθεκτικά. Αντιλαμβανόμενη η ευρωπαϊκή κοινότητα την επικίνδυνη αυτοδιαχείριση υγείας, καθιέρωσε τη 18η Νοεμβρίου ως ευρωπαϊκή ημέρα ευαισθητοποίησης για την ορθολογική χρήση των αντιβιοτικών! Παρατηρείται, ότι τον τελευταίο καιρό ολοένα και περισσότεροι γονείς προσπαθούν να βρουν εναλλακτικούς τρόπους, προκειμένου να θωρακίσουν την υγεία των παιδιών τους, δοκιμάζοντας νέες πρακτικές. Έτσι στρέφονται στη φύση και στους κανόνες της. Σύμφωνα με τον κύριο Σπύρο Χριστόπουλο, παιδίατρο-ομοιοπαθητικό, «η ομοιοπαθητική έχει τη δυνατότητα να ενισχύσει την άμυνα του οργανισμού του παιδιού, θωρακίζοντάς το σταδιακά με φυσικές μεθόδους, γεγονός ιδιαίτερα σημαντικό όταν έχουμε να κάνουμε με βρέφη και μικρά παιδιά. Εφαρμόζεται άφοβα σε όλες τις ηλικίες, στα νεογνά, στα βρέφη, αλλά και στην ενδομήτρια ζωή. Δεν έχει παρενέργειες και δεν προκαλεί εθισμό». Σύμφωνα με τους ομοιοπαθητικούς γιατρούς, η μέθοδος αυτή μπορεί να βοηθήσει νεογνά και βρέφη στα πρώτα τους προβλήματα, όπως κολικοί, έκζεμα, διάρροιες κ.λπ. Γενικότερα, όπως αναφέρει η Ελληνική Εταιρεία Ομοιοπαθητικής Ιατρικής, «η ομοιοπαθητική αντιμετωπίζει οξείες και χρόνιες νόσους, καλύπτοντας ένα ευρύτατο φάσμα της ανθρώπινης παθολογίας».
Η συνταγή του γιατρού
Ο ομοιοπαθητικός παιδίατρος θα εξετάσει το παιδί με τον ίδιο τρόπο που το κάνει και ο κλασικός. Θα το ακροαστεί, θα ελέγξει μύτη, μάτια, αυτιά, λαιμό, κοιλίτσα, γεννητικά όργανα και όλα όσα χρειάζεται για να σχηματίσει μια πρώτη εικόνα. Επιπρόσθετα, θα ζητήσει ιστορικό από τη γέννηση του παιδιού, θα ρωτήσει για το ψυχολογικό προφίλ και θα θελήσει να ενημερωθεί για τις διατροφικές συνήθειες αλλά και για το οικογενειακό περιβάλλον. Τα φάρμακα συνήθως που προτείνει είναι είτε σε μορφή κάψουλας, είτε σφαιρίδια ή globules (πολύ μικρά σφαιρίδια). Μπορεί να χορηγηθούν και για μία μόνο ημέρα, καθώς «τα φάρμακα χορηγούνται άπαξ με σκοπό να προκαλέσουν το σώμα να αντιδράσει εκ των έσω, άμεσα και χωρίς υποτροπές», εξηγεί ο Σπύρος Χριστόπουλος. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι και οι κλασικοί παιδίατροι πλέον δεν χορηγούν αφειδώς αντιβιοτικά, προτού βεβαιωθούν ότι η χορήγησή τους είναι απολύτως αναγκαία. Όπως υποστηρίζουν, τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα δρουν πιο γρήγορα και χωρίς παρενέργειες, καθιστώντας την επανάληψη χορήγησης περιττή, ενώ στις περιπτώσεις που χρειαστεί, μπορούν να συνδυαστούν με φάρμακα της κλασικής ιατρικής. Αποφεύγεται, όμως, να χορηγούνται παράλληλα με αντιβιοτικά και κορτιζόνη, καθώς αποδυναμώνεται η δράση τους. Σε ό,τι αφορά το κόστος, έχει υπολογιστεί, ότι ανά μήνα για έναν ασθενή μέσης υγείας είναι περίπου 20 ευρώ. Η τιμή τους αλλάζει σύμφωνα με την ποσότητα, την ισχύ (δυναμοποίηση) και τη μορφή (capsules, pills, ή άλλη).
Εμβόλια, τι δύσκολο πράγμα!
Από τις βασικές διαφορές ανάμεσα στην κλασική και την ομοιοπαθητική ιατρική είναι η φιλοσοφία γύρω από τα εμβόλια. Η ομοιοπαθητική δεν είναι ασύμβατη με τους καθιερωμένους εμβολιασμούς, ωστόσο διατυπώνει ενστάσεις. Σε κάθε παιδικό βιβλιάριο υγείας υπάρχει το χρονοδιάγραμμα εμβολίων του παιδιού, από την Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών από όπου έχει δημιουργηθεί το σχετικό πρόγραμμα. Εκεί υπάρχει το ημερολόγιο εμβολιασμών όπου σημειώνονται τα είδη των εμβολίων αλλά και οι δόσεις. Το πρόγραμμα εμβολιασμών ξεκινάει από τη γέννηση του μωρού και φθάνει μέχρι τις ηλικίες 7-18 για τα παιδιά που δεν εμβολιάστηκαν στη συνιστώμενη από το Εθνικό Πρόγραμμα ηλικία. Η άποψη των ομοιοπαθητικών ιατρών είναι ξεκάθαρη, τα εμβόλια, όπως αυτά της ηπατίτιδας, τετάνου, κοκίτη, ανεμοβλογιάς, κρίνονται επίφοβα λόγω παρενεργειών. Όπως επισημαίνει ο Σπύρος Χριστόπουλος, «η απόφαση αν ένα παιδί που κάνει ομοιοπαθητική θα εμβολιαστεί ή όχι ανήκει στον γονέα». Όμως, σε κάθε περίπτωση, οι γονείς θα πρέπει να ενημερώσουν έγκαιρα το σχολείο για την απόφασή τους.
Fight Club !
Η ομοιοπαθητική έχει είτε ένθερμους θαυμαστές είτε φανατικούς πολέμιους. Οι συζητήσεις στα blogs και οι αναρτήσεις γύρω από το θέμα κάνουν τη διαδικτυακή ατμόσφαιρα να μυρίζει μπαρούτ-e! Σε χώρες, όπως η Αγγλία, μπορούμε να συναντήσουμε μέχρι και διαδηλώσεις έξω από τον Βρετανικό Ιατρικό Σύλλογο υπέρ της ομοιοπαθητικής αλλά και συνέδρια με ομιλίες κατά της μεθόδου. Οι επικριτές της κάνουν λόγο για placebo αποτελέσματα από μία μη πραγματική ιατρική, χαρακτηρίζοντάς την ψευδοεπιστήμη. Για σκεπτικισμό κάνουν λόγο οι υποστηρικτές της, λέγοντας ότι η κλασική ιατρική είναι ιατρικός φονταμενταλισμός. Το χιούμορ είναι αυτό που μάλλον κάνει τη διαφορά σε κάθε διαφωνία, καθώς υπάρχουν ακόμα και ανέκδοτα για την ομοιοπαθητική, κάποια καυστικά, και κάποια άλλα πετυχημένα! Κλασική ή ομοιοπαθητική ιατρική, στην όποια απόφαση και εάν καταλήξουμε, ο παρονομαστής είναι ο ίδιος: το καλό της υγείας μας και της υγείας του παιδιού μας. Η πρόσβαση σε πληροφορίες και δεδομένα, και κατ’ επέκταση στη γνώση, για οτιδήποτε καινούργιο προκύπτει σε τομείς που αφορούν της ζωή μας μόνο ως πολύτιμο εργαλείο μπορεί να αποτιμηθεί. Υγεία να υπάρχει και όλα τα άλλα βρίσκονται, λέει ο σοφός λαός μας!
