Σας κλείνει πολύ συχνά το ματάκι, γκρινιάζει κάθε τόσο πως πονάει το κεφάλι του, «κολλάει» σχεδόν το μουτράκι του στην τηλεόραση ή σε οποιαδήποτε εικόνα του δείχνετε; Είναι η ώρα να επισκεφθείτε τον οφθαλμίατρο. Αλλά ακόμα και αν δεν παρατηρείτε κανένα πρόβλημα, πριν περάσει την πόρτα του παιδικού σταθμού, καλό είναι να ασχοληθείτε λίγο με τα μάτια του μόνο.
«Κάθε παιδί, έστω κι αν δεν έχει κανένα εμφανές οφθαλμολογικό πρόβλημα, πρέπει να εξετάζεται σε ηλικία τριών ετών», τονίζει στο Τaλκ η οφθαλμίατρος Ευτυχία Κουτσουμάρη. Νωρίτερα, εξηγεί, δεν συντρέχει λόγος εκτός κι αν: είναι πρόωρο, «φεύγουν» τα μάτια του (στραβισμός) ή υπάρχει βεβαρημένο κληρονομικό ιστορικό. Γύρω στα τρία του χρόνια μια εξέταση είναι απαραίτητη για διάφορους λόγους: Πρώτον γιατί το παιδί δεν αντιλαμβάνεται τη μη καλή ανάπτυξη της όρασής του, δεν ξέρει πώς είναι η φυσιολογική, άρα αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα δεν μπορεί να το πει. Δεύτερον διότι το μάτι του παιδιού έχει την ικανότητα να μπορεί να βλέπει «καλά» με λάθος τρόπο – με σπασμό των μυών του ματιού. Και τρίτον γιατί μπορεί το πρόβλημα να αφορά μόνο το ένα μάτι και το παιδί να βλέπει καλά με το άλλο, οπότε δεν γίνεται αντιληπτό το πρόβλημα ούτε από τους γονείς.
«Οι σωστές βάσεις για μια καλή όραση μπαίνουν σε μικρή ηλικία, δηλαδή μέχρι 6-7 ετών, και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος, αν δεν ασχοληθούμε εγκαίρως, τα μάτια του παιδιού να τεμπελιάσουν (αμβλυωπία). Στην περίπτωση δε του τεμπέλικου ματιού δεν υπάρχει θεραπεία», εξηγεί η κ. Κουτσουμάρη, «εάν οι γονείς παρατηρήσουν ότι τα μάτια του παιδιού ‘‘φεύγουν’’, ότι πηγαίνει πολύ κοντά στην τηλεόραση, δυσκολεύεται να βλέπει στον πίνακα, ανοιγοκλείνει συχνά τα μάτια του, αν κουράζεται όταν διαβάζει, αν δακρύζει ή τσιμπλιάζει συχνά, ή έχει πολύ μεγάλα μάτια πρέπει να απευθυνθούν στον οφθαλμίατρό τους».
Τα συνηθέστερα προβλήματα που διαγιγνώσκονται σε μικρά παιδιά είναι:
Η μυωπία: Συνήθως παρουσιάζεται μεταξύ πέντε και δεκαπέντε ετών. Είναι προκαθορισμένη γενετικά και δεν έχει σημασία το αν διαβάζει πολύ ή βλέπει πολλή τηλεόραση, ή αν ο φωτισμός δεν είναι καλός, ή αν δεν φοράει τα γυαλιά του. Το θέμα είναι πως δεν βλέπει καλά.
Η υπερμετρωπία: Εμφανίζεται από τη γέννηση και συνήθως μετά την ηλικία των οκτώ ετών μειώνεται βραδέως. Τα παιδιά κουράζονται εύκολα όταν κοιτούν κοντά, έχουν πονοκεφάλους και γι’ αυτό δεν θέλουν να διαβάζουν. Διαπιστώνεται με μια εξέταση η οποία γίνεται με σταγόνες (σκιασκοπία) που παραλύουν τους μυς του ματιού και μεγαλώνουν την κόρη.
Ο αστιγματισμός: Συνήθως εμφανίζεται από τη γέννηση. Κι εδώ τα παιδιά μισοκλείνουν τα βλέφαρα, παραπονούνται για πονοκέφαλο, κουράζονται εύκολα στο διάβασμα ή στον πίνακα και την τηλεόραση.
Ο στραβισμός: Συνήθως παρουσιάζεται από τη γέννηση ή τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής και πρέπει το παιδί να εξετασθεί άμεσα.
Η οφθαλμολογική εξέταση πρέπει να γίνεται μια φορά τον χρόνο εάν το παιδί δεν έχει καμία πάθηση και μία φορά το εξάμηνο, περίπου, εφόσον υπάρχει πρόβλημα.
