Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο αρκετά παιδιά να αντιμετωπίζουν προβλήματα με το αναπνευστικό τους. Μια ίωση που συνήθως εξελίσσεται σε βρογχίτιδα – κάποιες φορές ακόμη και σε πνευμονία – μπορεί να τα στείλει στο νοσοκομείο με χαρακτηριστική άνεση. Εισπνεόμενα και παιδοπονευμονολόγοι γίνονται συχνά οι πιο πιστοί μας φίλοι τα πρώτα χρόνια του παιδικού σταθμού και μερικές φορές, εμείς οι γονείς, φτάνουμε σε απόγνωση στην προσπάθειά μας να περιορίσουμε τα περιστατικά.
Σε μια τέτοια προσπάθεια αναζητήσαμε πληροφορίες για την αναπνευστική φυσιοθεραπεία, μια σειρά τεχνικών και ασκήσεων που εφαρμόζονται από έμπειρους φυσιοθεραπευτές και επαγγελματίες υγείας με σκοπό να αποσυμφορηθούν οι πνεύμονες από τις εκκρίσεις, με απλά λόγια: να βγουν τα φλέματα. Η Έφη Δημουλά, παιδιατρική φυσιοθεραπεύτρια με μετεκπαίδευση και επαγγελματική εμπειρία στη Νέα Υόρκη, μας εξήγησε τα πάντα, υπογραμμίζοντας ότι στην πραγματικότητα οι τεχνικές αυτές βοηθούν στην ταχύτερη ανάρρωση.
Ταυτόχρονα μας έδειξε και μερικές ασκήσεις που γίνονται κυρίως με μια μπάλα πιλάτες (όπως βλέπετε και στη φωτογραφία) και βοηθούν τα παιδιά, αλλάζοντας τη στάση του σώματός τους να βγάζουν τα φλέματα. Μεγάλη σημασία έχει η με δύναμη εκπνοή, μας τόνισε. Και επειδή τα παιδιά συχνά δεν κατανοούν πώς να το κάνουν αυτό ή βαριούνται, μας έδειξε μερικές φωνητικές ασκήσεις που μπορούμε να κάνουμε για να δυναμώσουν οι αναπνευστικοί μυς. Παροτρύνουμε το παιδί να φωνάζει «Χο, Χο, Χο» (σαν τον Αγιο Βασίλη κάπως) ή «Χα, Χα, Χα», δυνατά και κοφτά ή να φυσάει φούσκες με σαπούνι. Σε μεγαλύτερα παιδιά μπορεί να κάνει καλό η εκμάθηση ενός πνευστού οργάνου, όπως η φλογέρα.
Τι είναι
Είναι τεχνικές που εφαρμόζονται από φυσιοθεραπευτές και επαγγελματίες υγείας με στόχο να βοηθήσουν ένα παιδί να βγάλει εκκρίσεις από τους πνεύμονες (φλέματα) και να επιταχυνθεί η διαδικασία της ανάρρωσης.
Ποια παιδιά τη χρειάζονται
Παιδιά τα οποία έχουν κινητικά ελλείμματα και είναι πιο αδύναμα σωματικά λόγω κάποιας πάθησης. Αυτά τα παιδιά, όταν κρυολογούν, τους είναι δύσκολο να βήχουν και να βγάζουν αποτελεσματικά τα φλέματα, οπότε οι φυσιοθεραπευτές γνωρίζουν κάποιες θέσεις για να κινητοποιήσουν τα φλέματα που υπάρχουν μέσα στους πνεύμονες. Αναπνευστική φυσιοθεραπεία όμως μπορεί να γίνει και στα μωρά, τα οποία δεν κινούνται έτσι κι αλλιώς από μόνα τους και ως εκ τούτου δεν μπορούν να βγάλουν τα φλέματα. Ουσιαστικά ο φυσιοθεραπευτής μαθαίνει στον γονιό κάποιες θέσεις, βοηθητικές για να ξεκολλήσουν και να βγουν τα φλέματα.
Ένα παιδί από 2-5 ετών που δεν έχει κινητικό πρόβλημα, αλλά έχει ευαισθησία με το αναπνευστικό του, έχει νόημα να κάνει αναπνευστική φυσιοθεραπεία;
Ένα παιδί που αλλάζει τις θέσεις του σώματός του από μόνο του, δεν χρειάζεται αναπνευστική φυσιοθεραπεία. Εκτός αν πρόκειται για κάποιο συμβάν γρίπης που έχει εξαντλήσει το παιδί το οποίο βρίσκεται συνέχεια στο κρεβάτι, με αποτέλεσμα να μην κινείται. Τότε, ναι, η φυσιοθεραπεία αυτού του είδους έχει κάποιο νόημα.
Η αναπνευστική φυσιοθεραπεία μπορεί να γίνει και από τους γονείς;
Ναι στις περισσότερες περιπτώσεις. Ωστόσο υπάρχουν ορισμένες παθήσεις, νευρομυϊκές που οι αναπνευστικοί μύες φθίνουν με τα χρόνια, οπότε αυτά τα παιδιά χρειάζονται τακτική αναπνευστική φυσιοθεραπεία μαζί με το κινητικό τους πρόγραμμα στο θεραπευτήριο, ακόμη κι όταν είναι υγιή. Για τα υπόλοιπα παιδιά οι παραπάνω φωνητικές ασκήσεις και οι στάσεις με την μπάλα είναι αρκετές.
Σε συνεργασία με την παιδιατρική φυσιοθεραπεύτρια Εφη Δημουλά
