Άγγελος Καραγιωργόπουλος, χειρουργός ωτορινολαρυγγολόγος
Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις στις οποίες απαιτείται αφαίρεση των αμυγδαλών
Για να υποβληθεί ένα παιδί σε αμυγδαλεκτομή από τον χειρουργό ωτορινολαρυγγολόγο πρέπει να υπάρχουν συγκεκριμένες σοβαρές ενδείξεις. Η ηλικία κατά την οποία φαίνεται συνήθως εάν οι αμυγδαλές δημιουργούν πρόβλημα και πρέπει να αφαιρεθούν είναι μεταξύ δύο και πέντε ετών. Η επέμβαση π.χ. επιβάλλεται σε περίπτωση που υπάρχουν υπερτροφικές αμυγδαλές, οι οποίες όμως προκαλούν περαιτέρω προβλήματα στο παιδί. Το πιο σοβαρό εξ αυτών είναι η άπνοια κατά τη διάρκεια του ύπνου, όταν το παιδί ροχαλίζει έντονα και, κατά διαστήματα, διακόπτεται για μερικά δευτερόλεπτα και ο ρυθμός της αναπνοής του. Άλλη σοβαρή ένδειξη για την αφαίρεση των αμυγδαλών είναι η υποτροπιάζουσα αμυγδαλίτιδα. Ένα παιδί που εμφανίζει επτά αμυγδαλίτιδες τον (πρώτο) χρόνο, πέντε αμυγδαλίτιδες τον δεύτερο και τρεις με πέντε αμυγδαλίτιδες τον τρίτο χρόνο, οι οποίες χρειάζονται ειδική αγωγή με αντιβίωση για να υποχωρήσουν, συγκεντρώνει όλες τις απόλυτες ενδείξεις της αμυγδαλεκτομής. Επίσης, σε κάποιες (σπάνιες) περιπτώσεις η αμυγδαλεκτομή είναι αναγκαία εξαιτίας των αυξημένων επιπέδων στρεπτόκοκκου στον παιδικό οργανισμό όπως προκύπτει από επανειλημμένες ειδικές αιματολογικές εξετάσεις. Σε όλες τις περιπτώσεις, προϋπόθεση για την επέμβαση είναι το παιδί να είναι υγιές. Όταν λοιπόν αποφασιστεί πως πρέπει να αφαιρεθούν οι αμυγδαλές, ο ειδικός πρέπει πρώτα να περιμένει να υποχωρήσει το πρόβλημα με αντιβίωση. Με πυρετό ή πύον στις αμυγδαλές δεν γίνεται επέμβαση. Επίσης, δεν γίνεται ποτέ αφαίρεση στην περίπτωση που τα παιδιά έχουν ανωμαλίες στη διάπλαση του προσώπου τους, όπως, για παράδειγμα, ανεπάρκεια υπερώου.
Λάζαρος Λ. Δανιηλίδης, χειρουργός – ομοιοπαθητικός
Μόνο για πολύ σοβαρό λόγο οδηγούμε το παιδί στο χειρουργείο
Η ομοιοπαθητική αναγνωρίζει καταρχήν τη χειρουργική. Τίθεται όμως το ερώτημα: Πότε και πού (σε ποιες ασθένειες) πρέπει να εφαρμόζεται η χειρουργική επέμβαση; Είναι σημαντικό κάθε ιατρός να ξέρει τις θεραπευτικές δυνατότητες και του φαρμάκου και της χειρουργικής και να μπορεί να κρίνει σε ποιες περιπτώσεις πρέπει να δώσει φάρμακο ή να προχωρήσει στο χειρουργείο ή να κάνει και τα δύο, πάντα για το καλό του ασθενούς. Σε ό,τι αφορά τις αμυγδαλές, το ζήτημα περιπλέκεται στη χώρα μας. Οι υπερτροφικές αμυγδαλές στην παιδική ηλικία κατατάσσονται στις παθήσεις που οδηγούνται κατευθείαν στο χειρουργικό κρεβάτι. Κι αυτό ενώ υπάρχει περιθώριο θεραπείας με φάρμακα. Η ομοιοπαθητική θεωρεί ότι καθετί μέσα στο σώμα μας έχει λόγο ύπαρξης, τον οποίο πρέπει να σεβόμαστε. Ο οργανισμός μας λειτουργεί με τρόπο ολιστικό και συστημικό, δηλαδή το ένα σύστημα επηρεάζει το άλλο. Eάν λοιπόν επέμβουμε τοπικά σε ένα σύστημα ή σε ένα όργανο δεν μπορούμε να ξέρουμε εάν και ποιες επιπτώσεις θα έχει μακροπρόθεσμα αυτή η επέμβαση. Συνεπώς, η αφαίρεση των αμυγδαλών πρέπει να γίνεται μόνο όταν υπάρχουν πάρα πολύ σοβαροί λόγοι, π.χ. να έχουν εμφανιστεί επανειλημμένα μικροβιακές αμυγδαλίτιδες τέτοιας έντασης και έκτασης που να έχουν καταστρέψει τον υγιή ιστό και να τον έχουν καταστήσει πηγή λοιμώξεων στον οργανισμό».
