Κάθε χρόνο, το βράδυ της 31ης Οκτωβρίου γιορτάζεται το Halloween και κατά τη διάρκειά του συμβαίνουν παράξενα και «τρομακτικά» πράγματα. Φωτισμένες κολοκύθες, ανθρώπινοι σκελετοί, χαρούμενα φαντάσματα, μάγισσες καβάλα σε σκούπες κάνουν την εμφάνισή τους στους δρόμους των αμερικανικών (κυρίως) πόλεων. Παιδιά γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας και οι νοικοκύρηδες τους προσφέρουν κέικ η ζαχαρωτά για την ανάπαυση των ψυχών των νεκρών. Τα παιδιά φορούν τις τρομακτικές στολές τους και γυρνούν στη γειτονιά ζητώντας κεράσματα. Όταν η πόρτα ανοίξει, φωνάζουν «Trick or treat?» (φάρσα ή κέρασμα;) και… αλίμονο σε όποιον δεν έχει να τους δώσει σοκολάτες και καραμέλες! Οι μεγάλοι ντύνονται επίσης, διοργανώνουν πάρτι, σκαλίζουν κολοκύθες και βάζουν κεριά στο εσωτερικό τους και τις αφήνουν έξω από τα σπίτια τους. Μα, τι γιορτάζουν όμως;

Λέγεται πως οι ρίζες του Halloween, που θυμίζει καρναβάλι, ξεκινούν από τη γιορτή Samhain ή Samuin, η οποία γιορταζόταν αρχικά από τους Κέλτες στην Ιρλανδία και στη Βρετανία, και έπειτα έφτασε στην Αμερική από τους μετανάστες Ευρωπαίους, κάπου στα μέσα του 19ου αιώνα. Γιορτάζεται κυρίως στη Βόρειο Αμερική, στην Ιρλανδία, στην Αγγλία, όμως τα τελευταία χρόνια ο εορτασμός του έχει εξαπλωθεί σε πολλές χώρες – ακόμα στην Ελλάδα, που δεν έχει καμιά αγγλοσαξωνική παράδοση.{Με τους φανατικούς του, αλλά και τους… αντιφρονούντες που αναρωτιούνται “Γιορτάζατε Χάλοουιν και στο χωριό σας”}.

Ετυμολογικά, η λέξη Halloween προέρχεται από το All-hallow-even και δηλώνει την παραμονή (eve) της γιορτής των Αγίων Πάντων (All Hallows Day – All Saints Day), που γιορτάζεται την 1η Νοεμβρίου στις καθολικές χώρες. Πολλές μυστικιστικές παραδόσεις θεωρούν την ημέρα αυτή μία από τις ελάχιστες μέρες που μπορεί να επιτευχθεί επαφή με τον… κόσμο των πνευμάτων. Όπως λέγεται, άλλωστε αυτή τη μέρα η μαγεία… πιάνει! Πιστεύεται ακόμα ότι οι ψυχές των ανθρώπων που πέθαναν κατά τη διάρκεια του έτους ψάχνουν να μπουν σ’ ένα σώμα για να κερδίσουν την αθανασία. Οι ζωντανοί από την πλευρά τους, ντυμένοι με παράξενα κοστούμια και κάνοντας θόρυβο, προσπαθούν να φοβίσουν και να διώξουν τα πνεύματα. Έτσι, ο φόβος δύσκολα ξεχωρίζει από το γέλιο και ο τρόμος από το ξεφάντωμα. Το Χάλογουιν ως παραδοσιακή γιορτή έχει αρκετές ομοιότητες με τις παγανιστικές γιορτές που οργανώνονται και στις διάφορες πόλεις της Ελλάδας την περίοδο της Αποκριάς.

Αλλά, γιατί κολοκύθες; Το έθιμο της κολοκύθας έχει ρίζες από έναν παλιό Ιρλανδικό μύθο, αυτόν του τσιγκούνη και πειραχτήρι Τζακ. Σύμφωνα λοιπόν με τον μύθο ο Τζακ είχε καλέσει τον διάβολο να πιούνε ένα ποτό μαζί. Όμως ο Τζακ δεν ήθελε να πληρώσει για το ποτό του και έτσι έπεισε τον διάβολο να μεταμορφωθεί σε ένα νόμισμα ώστε να μπορέσουν να πληρώσουν για τα ποτά τους. Μεταμορφώθηκε λοιπόν ο διάβολος σε νόμισμα αλλά ο Τζακ αντί να πληρώσει τον έβαλε στην τσέπη του, δίπλα σε ένα σταυρό και έτσι ο διάβολος δεν μπορούσε να πάρει την κανονική του μορφή. Ύστερα από πολλά παρακάλια όμως, ο Τζακ αποφάσισε να τον ελευθερώσει αρκεί να του έδινε την υπόσχεση ότι ο διάβολος δεν επρόκειτο να τον ενοχλήσει για ένα χρόνο και ούτε θα διεκδικούσε την ψυχή του όταν πέθαινε.Έτσι πέρασε ο χρόνος και ο διάβολος ξαναεμφανίστητε την ώρα που ο Τζακ προσπαθούσε να κόψει ένα φρούτο από κάποιο δέντρο. Ζήτησε λοιπόν από τον διάβολο να ανέβει στο δέντρο και να του κόψει ένα φρούτο. Ο διάβολος ανέβηκε και ο Τζακ γρήγορα γρήγορα σκάλισε ένα σταυρό στον κορμό του δέντρου. Ο διάβολος λοιπόν ήταν παγιδευμένος. Δεν μπορούσε να κατέβει. Γι’ αυτό παρακάλεσε τον Τζακ να τον ελευθερώσει και του υποσχέθηκε ότι δεν θα τον ενοχλήσει για δέκα ολόκληρα χρόνια. Έτσι ο Τζακ τον ελευθέρωσε.Πέρασαν αρκετά χρόνια και ο Τζακ πέθανε. Πήγε στον παράδεισο όμως ο Θεός δεν τον δέχτηκε καθώς ο Τζακ ήταν έναν άνθρωπος μίζερος και κακός. Έτσι τον έστειλε στην κόλαση. Όμως ούτε ο διάβολος τον ήθελε και του θύμισε την υπόσχεση που του είχε δώσει παλιότερα. Είπε λοιπόν στον Τζακ να φύγει. Όμως ο Τζακ τον ρωτάει: «Πως θα φύγω; Έξω έχει σκοτεινιά». Και ο διάολος πήρε ένα αναμμένο κάρβουνο και του το έδωσε να πορευθεί μέσα στην νύχτα. Ο Τζακ τότε έβγαλε ένα ραπάνι (που πάντα κουβαλούσε μαζί του καθώς ένα από τα πιο αγαπημένα του φαγητά), το χάραξε και έβαλε μέσα το κάρβουνο. Από τότε περιπλανιέται στον κόσμο μην μπορώντας να βρει κάποιο μέρος να αναπαύσει την ψυχή του. Έτσι κάθε Χάλογουιν, οι Ιρλανδοί σκάλιζαν ραπάνια, πατάτες, κολοκύθες, βάζανε μέσα ένα κερί και τα τοποθετούσαν κοντά σε παράθυρα έτσι ώστε να κρατάνε μακριά τα κακά τα πνεύματα και κυρίως το πνεύμα του τσιγκούνη και πειραχτήρι Τζακ.

Αν είστε Χαλοουισκεπτικιστές ή Χαλοουινομάχοι, πριν βιαστείτε να μας ρωτήσετε αν το γιορτάζαμε και στο χωριό μας, σας λέμε πως όχι, ούτε το γιορτάζαμε, ούτε το γιορτάζουμε επίσημα στην Ελλάδα! Επειδή, όμως, η παγκοσμιοποίηση και οι νέες τεχνολογίες βοηθούν στην ταχύτατη διάδοση των εθίμων, σας λέμε λίγα λόγια για τον εορτασμό του, γιατί πιθανόν τα παιδιά σας θα σας ρωτήσουν! Άλλωστε το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο ή ο Κοκκινοφορεμένος Άγιος Βασίλης ξενόφερτοι δεν είναι; Ποιος ξέρει, ίσως κάποτε αφομοιώσουμε ως κοινωνία και το Χάλοουιν! Άλλωστε, είναι μια γιορτή! Σε ποιον δεν αρέσουν οι γιορτές;