Μια πρωινή δημιουργική αναλαμπή. Που έγινε ένα ενθουσιώδες τηλεφώνημα και μια ακόμη πιο ενθουσιώδης συνάντηση. Ένα όνομα, το πρώτο που σου έρχεται στο μυαλό. Και πολλοί όμορφοι τρόποι να το δεις γραμμένο. Αλλά ένας να νομίζεις πως του ταιριάζει περισσότερο. Ατελείωτες κουβέντες με εμπνευσμένους ανθρώπους. Σημειώσεις σε χαρτιά και τετράδια. Πολλά «καταπληκτική ιδέα, προχώρα» και περισσότερα «μην το κάνεις, κρίση έχουμε».

Και μετά. Μια ομάδα, ένα παλιό γραφείο χωρίς θέρμανση, με γατιά στις σκάλες και ζωγραφισμένους τοίχους. Μια καφετιέρα σε 24ωρη λειτουργία. Πολλά πακέτα τσιγάρα, αμέτρητες σοκολάτες, ψίχουλα από κουλούρια Θεσσαλονίκης και καυτερά πατατάκια.

Ενθουσιασμός και συγκίνηση. Λάθη. Καβγάδες. Πολλοί. Αγκαλιές. Περισσότερες. Νευρικά γελάκια. Πολλά ραντεβού. Φωνές και πανηγυρισμοί. Συγγνώμες και «σ’ τα ’λεγα». Δικαίωση και απογοήτευση. Αποχωρισμοί. Καινούργιοι άνθρωποι. Καινούργια σχέδια. Μετακόμιση. Αρώματα: ένα καινούργιο σπίτι που μυρίζει Crème brûlée και φρεσκοψημένα shoux (για κακή μας τύχη). Και Τaλκ. Χρώματα: Μια μπλε μοκέτα που την πατάμε ξυπόλυτοι. Κόκκινο κραγιόν, μαύρα και κόκκινα τατουάζ, καστανά ράστα, μπλε και ροζ ανταύγειες, πολύχρωμα κοκάλινα γυαλιά, πράσινα μάτια, ξεθωριασμένες κοτσίδες. Γεύσεις: ξαναζεσταμένες φακές, γιαούρτια και carrot cake, πίτες του κυρίου Χρήστου. Ιστορίες και εικόνες. Μελάνι και χαρτί.

Βάσω

Γιούλα

Γιώργο

Έφη

Ζωή

Μο

Πελιώ

Στέφανε

Τάνια

Χρήστο,

χάρη σε εσάς υπάρχουν φορές που μετράω τα χρόνια που περνούν με τεύχη, όχι με μήνες. Είναι 34. Να τα εκατοστίσουμε.

Χρόνια πολλά, Τaλκ.