Η συγγραφέας Λίνα Μουσιώνη μιλάει στο Τaλκ και μας συστήνει, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, τη Βικτώρια, την πρωταγωνίστρια του ομώνυμου βιβλίου της που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο.
«Η Βικτώρια είναι μια ηρωίδα που στριφογυρνούσε για χρόνια στο μυαλό μου. Παρακολουθούσα τα ντροπαλά και συνεσταλμένα παιδιά που μεγάλωναν με μια ταμπέλα που έγραφε, με ολοστρόγγυλα γράμματα, “καλό παιδί” κολλημένη στο μέτωπό τους. Ένα φορτίο βαρύ, που σπάνια επέτρεπαν στον εαυτό τους να ξεφορτωθεί. Προσπαθούσα να κατανοήσω πώς νιώθουν αυτά τα αθόρυβα πλάσματα που βρίσκονται εγκλωβισμένα σε ατέλειωτα “πρέπει”, στις προσδοκίες των γονιών τους, στα στερεότυπα της αποδεκτής κοινωνικής συμπεριφοράς.
Άρχισα να χτίζω τη Βικτώρια παρατηρώντας συμπεριφορές παιδιών από το οικογενειακό, φιλικό και επαγγελματικό περιβάλλον μου. Προσπάθησα να βρω το συνδετικό υλικό τους. Κάθε φορά αναγνώριζα το άγχος τους να ανταποκριθούν στο “ζητούμενο”, να κάνουν τα πάντα “όπως πρέπει”, να τηρήσουν τους κανόνες. Ένοιωθα την απογοήτευσή τους όταν έχαναν άδικα στα ομαδικά παιχνίδια, όταν τους έπαιρναν τη σειρά σε κάποια δραστηριότητα, όταν έκαναν ακόμη και ένα ασήμαντο λάθος. Ούτε ζαβολιές στα παιχνίδια, ούτε φωνές και διαμαρτυρίες, ούτε σκανταλιές. Ανησυχία για το λανθασμένο “ι” στην ορθογραφία, θρήνοι γιατί λέρωσε η μπλούζα με τέμπερα, αμηχανία όταν η κυρία “τάδε” τσιμπούσε ενοχλητικά το μαγουλάκι τους.
Πίσω όμως τη φροντίδα για “τελειότητα” και την τήρηση όλων των κανόνων, έβλεπα το βλέμμα τους να σπινθηρίζει και να περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να γίνει η σκανταλιά, η μικρή “επανάσταση”. Μια μέρα με ψεύτικο πονόκοιλο, ένα ατύχημα που δεν ήταν και τόσο ατύχημα, μια “κατά λάθος” βουτιά σε κάποιο νερόλακκο, μερικά γλυκάκια παραπάνω. Μακρύς ο κατάλογος.
Με την ιστορία της Βικτώριας προσπάθησα να δώσω “βήμα” στα παιδιά των ασφυκτικών ορίων, στα παιδιά που συνθλίβονται μέσα στα μυριάδες “πρέπει” και να κάνω τη φωνή τους δυνατή. Η ηρωίδα του βιβλίου σημειώνει μια θεαματική νίκη. Το δικαίωμα στο λάθος. Το δικαίωμα στις προσωπικές της επιλογές.
Με το βιβλίο στα χέρια μου, δοκίμασα τη θέση της Βικτώριας, αλλά δοκίμασα και εκείνη της μητέρας της. Ήταν αποκαλυπτικό! Ενώ μέχρι τότε πίστευα πως είχα περισσότερα κοινά με τη μικρή ηρωίδα, συνειδητοποίησα πως είχα ακόμη πιο πολλά με τη μητέρα της. Γιατί υπήρξαν στιγμές που μπέρδεψα τα δικά μου “θέλω” με τα “θέλω” των παιδιών μου. Νομίζω πως δεν είμαι η μόνη.
Η “Βικτώρια” γράφτηκε για να πει μια αλήθεια. Πως τα παιδιά έχουν δικαίωμα να είναι παιδιά. Όσο χρειάζονται όρια άλλο τόσο χρειάζονται και φτερά. Για να γίνουν ολοκληρωμένες προσωπικότητες και ευτυχισμένοι άνθρωποι. Για να μπορούν να βρουν αλλά και να υπερασπιστούν τον αληθινό εαυτό τους.
Με τον εικονογράφο της ιστορίας, τον Γιάννη Σκουλούδη, ετοιμάσαμε ένα παιχνίδι θάρρους και αλήθειας για να φτιάχνουν τα παιδιά το “αποτύπωμα της σκανταλιάς” τους. Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος που το συμπληρώνουν. Μπορείτε να δοκιμάσετε να παίξετε και εσείς μαζί του, τυπώνοντας το υλικό από την ιστοσελίδα των εκδόσεων Μεταίχμιο εδώ. Είναι πολύ απελευθερωτικό για μικρούς και… μεγάλους!»
Λίνα Μουσιώνη
Το βιβλίο της Λίνας Μουσιώνη «Βικτώρια» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο. Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για αυτό και να φτιάξετε το δικό σας μοναδικό αποτύπωμα σκανταλιάς αν συνδεθείτε σήμερα, 8 Μαρτίου, στις 17:00, στις σελίδες του Public στο Facebook και στο YouTube. Εκεί, η συγγραφέας και η ηρωίδα της, στο πλαίσιο της εκδήλωσης Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας & γιορτάζουμε με τα παιδιά, περιμένουν μικρούς και μεγάλους για να φτιάξουμε το δικό μας αποτύπωμα σκανταλιάς.
