Ο γιος μας γεννήθηκε  τον Μάιο του 2009.

Οι καλοκαιρινές διακοπές ήταν κάτι που ανυπομονούσα να κάνουμε μαζί, έτσι τον Ιούνιο πήραμε το πλοίο της γραμμής για Αίγινα όπου μας φιλοξένησε η φίλη μου και νονά του γιου μας.Όταν εκείνος κοιμόταν ευχαριστημένος εγώ έκανα μία βουτιά η μιλούσαμε με τη φίλη μου. Στην παρέα κι η μαμά μου, η περήφανη γιαγιά Βάσω με τα “οχυρωματικά έργα” της από μαξιλάρια για να μην πέσει το μωρό από το κρεβάτι… Και την απορία της για τους ”μαραθώνιους θηλασμού”, όταν το μωρό δεν ηρεμούσε παρά μόνο στο βυζί. Συναισθήματα: Αγάπη και περηφάνια.

Γι’ αυτό και συνεχίσαμε. Τον Αύγουστο Σίφνο, στη άλλη γιαγιά. Εκεί εγώ ερωτευμένη με το μωρό μου κι η γιαγιά με το δικό της “μωρό”. Ή τουλάχιστον έτσι το έβλεπα εγώ…Δύσκολη φάση. Συναίσθημα: Θέλω να γυρίσω εκεί που είμαστε οι τρεις μας.

Και γυρίσαμε και πέρασε το φθινόπωρο και άρχισαν οι κρέμες και οι σούπες και πέρασε ο χειμώνας κι ήρθε πάλι το καλοκαίρι κι εγώ πάλι ανυπόμονη για διακοπές.

Ιούνης στη Σίφνο! Στη μαγική Φασολού, ο γιος μας κι εγώ! Σε δωμάτιο μαγικό. Ψηλά, με αέρα,θέα την Παναγιά Χρυσοπηγή, ξαπλώστρα ξύλινη στην αυλή και φούξια βουκαμβίλιες. Ο γιος μας μόλις είχε κάνει τα πρώτα του βήματα, φορούσε πάνα, είχε μια πράσινη πιπίλα κι ένα μαλακό σκυλάκι… Εγώ είχα το ασημί μου FIAT, ήμουν εξοπλισμένη με ελαφρύ καρότσι, καρεκλάκι αυτοκινήτου και cd με τα τραγούδια της Λιλιπούπολης και τις χρυσές επιτυχίες του ’80 τύπου ”Φιλαράκι” που έπαιζαν κάθε απόγευμα στη διαδρομή προς την Απολλωνία και τη γιαγιά Μαρία.

Καθίσαμε πολύ στη Φασολού μας. Το μεσημέρι ήταν η ώρα μου. Βιβλιαράκι και ξεκούραση. Τις άλλες ώρες αγκαλιά, μαγείρεμα, μπάνιο, αρμυρίκια… Στο λιμάνι υποδεχτήκαμε αγαπημένους. Τον μπαμπά του, την μαμά μου, τον παππού, τον Μίλτο και τη Σοφία κι όταν τέλειωσε ο Αύγουστος γυρίσαμε όλοι μαζί με το αργό καράβι ευτυχισμένοι.

Φέτος θα πάμε το πρώτο μας camping. Aλλά αυτή είναι μια ιστορία για άλλη φορά!

Η Δάφνη Καμμένου είναι ηθοποιός.