Από το αεροδρόμιο θα έρθει να μας πάρει ο Θείος -πώς το ’παθε και ξεκουνήθηκε;- και για φαγητό έχει λαζάνια – είναι κανονισμένο από την προηγούμενη εβδομάδα το μενού. Η γιαγιά κι ο παππούς θα περιμένουν στο σπίτι – τα μικρά τα έχει πάρει η θεία, θα είναι στη θάλασσα την ώρα που θα φτάσουμε και μετά από τόσο ξεσάλωμα στην παραλία θα κρατιούνται με το ζόρι ξύπνια. Τα δώρα των παιδιών να μην ξεχάσουμε! Άντε, καλό μας ταξίδι και καλό καλοκαίρι!
Στο εξοχικό φέτος το καλοκαίρι θα χωρέσουμε δώδεκα: επτά ενήλικες και πέντε παιδιά. Κανονικά θα χωρούσαμε δεκατέσσερις, αλλά η θεία Ν. είναι έγκυος, τέλη Ιουλίου γεννάει, οπότε ο θείος Σ. θα μείνει μαζί της στο Λονδίνο. Τι είπατε, αν το εξοχικό είναι το Μπάκιγχαμ; Όχι, όχι ακριβώς. Ένα ωραίο, άνετο διαμέρισμα είναι, με μια μεγάλη αυλή, λίγο υπερυψωμένη από το έδαφος. Γιατί, φυσικά, άμα κυνηγάς τα πιτσιρίκια ένα δίωρο το πρωί κι ένα δίωρο το απόγευμα στην παραλία λίγο πριν από το βραδινό φαγητό, την ώρα της χαλάρωσης, τι καλύτερο από το να ξανακυνηγάς τα πιτσιρίκια κάθε φορά που πλησιάζουν τις άκρες της ταράτσας;
Προς τα εκεί κατευθυνόμαστε λοιπόν για τις καλοκαιρινές διακοπές μας: στο εξοχικό της οικογένειας του καλού μου, στην παραθαλάσσια Γκαέτα, καμιά ώρα έξω από τη Νάπολι της Ιταλίας. Θα πετάξουμε στη Ρώμη κι από εκεί θα μας πάρει ο Θείος με το αυτοκίνητο. Κι ευτυχώς δηλαδή, γιατί κουβαλάμε μαζί μας το αντίστοιχο σε βάρος ενός μωρού ελέφαντα… Στην Γκαέτα τα καλοκαίρια μαζευόμαστε πολλοί! Κι από όλες τις γωνιές του κόσμου. Η θεία Τζ., ο άντρας της Μ. και τα παιδιά, ο Α. και η Ε., που μένουν στη Σιγκαπούρη. Ο θείος «Θείος» -έτσι τον φωνάζουν όλοι, κι εγώ, κι ο καλός μου τον έχει θείο πραγματικά, κι οι γείτονες ακόμα Θείο τον φωνάζουν!- που μένει στη Νάπολι κι έχει ως βασικό αξίωμα στη ζωή να μην εξυπηρετεί ποτέ κανέναν και για κανέναν λόγο, γιατί μόνο σε κακό μπορεί να του βγει. Ο θείος Σ. και η θεία Ν., που φέτος δεν θα έρθουν αλλά θα στείλουν στη θέση τους τα παιδιά τους, τον μικρό Α. και τον Τσ., που μαζί μπορούν να προκαλέσουν μεγαλύτερες καταστροφές από το τσουνάμι στην Ταϋλάνδη το 2009. Κι εμείς, οι τρεις μας δηλαδή, εγώ, ο καλός μου που δεν αγαπά καθόλου το «άραγμα» στην παραλία, κι από πέρυσι η μικρή μας Νικίτα που της αρέσει να τρέχει -χωρίς σταματημό-, να τσιμπάει -δυνατά, όχι για αστείο- και να ουρλιάζει – κατά προτίμηση όταν οι άλλοι μιλάνε. Τώρα εσείς δικαίως μπορεί να αναρωτιέστε αν σε κάποια από τις τετρακόσιες πενήντα οκτώ τσάντες και τσαντάκια που κουβαλάω θυμήθηκα να πακετάρω και ηρεμιστικά. Δυστυχώς, θηλάζω ακόμα τη Νικίτα, πράγμα που σημαίνει ότι οι φαρμακευτικές λύσεις δεν ενδείκνυνται για την περίσταση. Αλλιώς θα πρέπει να προσεγγίσω τη νιρβάνα…
Ιδού ο κατάλογος επιβίωσης:
-Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Γκαέτα…
…να εύχεσαι να είσαι σε καλή διάθεση! Το ξέρω, όλον τον χειμώνα ονειρευόσουν ένα διήμερο πάνω στη θάλασσα, έκλεινες τα μάτια κι έβλεπες μπροστά σου το γαλάζιο του Αιγαίου να χτυπάει στα βράχια, και φανταζόσουν πως περπατούσες στα στενά μονοπάτια με τα λευκά σπιτάκια των Κυκλάδων στο βάθος. Αντ’ αυτού θα κατηφορίζεις προς την -οργανωμένη- πλαζ της Γκαέτα με 2-3 σακούλες κουβαδάκια και υπενθύμιση στο κινητό σου να ανανεώνεις το αντηλιακό στα 4-5 πιτσιρίκια που θα σ’ ακολουθούν ανά μισή ώρα. Βαθιά ανάσα, η ζωή είναι ωραία και η θάλασσα είναι, ευτυχώς, γαλάζια παντού!
…να ξεχάσεις την ξεκούραση. Τα όνειρα που είχες να χουζουρεύεις στο κρεβάτι μέχρι το μεσημέρι και το βράδυ χαλαρά να απολαμβάνεις ένα κοκτέιλ με το αεράκι να σου χαϊδεύει τα μαλλιά, όχι, όχι φέτος. Δες το θετικά: οι οικογενειακές διακοπές στο εξοχικό είναι κάτι σαν bootcamp! Τη γυμναστική σου θα την κάνεις τρέχοντας γύρω-γύρω από το πρωί μέχρι το βράδυ!
…να οπλιστείς με υπομονή. Να θυμάσαι πως κάθε εξόρμηση -από την ημερήσια εκδρομή στα γειτονικά χωριά μέχρι την έξοδο στην πιτσαρία, που απέχει 10 λεπτά με το αυτοκίνητο, θα είναι υπερπαραγωγή. Όσο, μα όσο κι αν προσπαθήσεις να οργανωθείς είναι μαθηματικά βέβαιο πως κάποιοι θα παραπονιούνται γιατί κάποιοι άλλοι αργούν, τα πιτσιρίκια θα τσακωθούν για το ποιο θα πάει σε ποιο αυτοκίνητο κ.ο.κ. Αντιστάσου στον πειρασμό να κλέψεις ένα απ’ τα τσιγάρα του Θείου και να εξαφανιστείς στην πίσω αυλή μες στην οχλοβοή, τόσο κόπο έκανες να το κόψεις…
…αν είσαι σαν κι εμένα, και η εξ αγχιστείας οικογένειά σου μιλάει άλλη γλώσσα από τη δική σου, ήρθε η στιγμή να προσποιηθείς ότι δεν τους καταλαβαίνεις και πολύ καλά. Τη στιγμή εκείνη που σου μιλάνε όλοι μαζί, άλλοι φωνάζουν, άλλοι έχουν απορίες κι άλλοι θέλουν να σου διηγηθούν ιστορίες από τα παιδικά τους χρόνια, εσύ επανάλαβε αργά «συγγνώμη, δεν καταλαβαίνω». Τι κι αν έχεις πάρει και το διδακτορικό σου, που λέει ο λόγος, από το πανεπιστήμιο της Ρώμης, τα ιταλικά ποτέ δεν τα έμαθες, ένα μυστήριο πράγμα…
…να ξεχάσεις τις υγιεινές -λέμε τώρα- διατροφικές σου συνήθειες. Το ξέρω, είσαι απολύτως πεπεισμένη ότι η κινόα είναι ό,τι καλύτερο μπορείς να προσφέρεις στο παιδί σου και οι μελιτζάνες με την παρμεζάνα στον φούρνο δεν είναι απαραίτητο να τηγανιστούν προτού τις ψήσεις, αλλά σε αυτήν την κουζίνα δεν κάνεις κουμάντο εσύ, και το μενού το κανονίζει η γιαγιά. Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσεις τόσο περισσότερο θα αποφύγεις τις εντάσεις. Αλλιώς, την κινόα σου και σ’ άλλη παραλία…
…να μάθεις να παίρνεις χαρά από τα μικρά πράγματα. Για παράδειγμα, εκείνο το περιστατικό που θυμάσαι από πέρυσι, που ο –καθ’ όλα σοβαρός και αυστηρός- παππούς είχε μείνει μόνος του στην παραλία με τα μικρά, κι εκείνα αποφάσισαν να θάψουν τα γυαλιά του στην άμμο κι αυτός δεν έβλεπε ούτε τα γυαλιά να ξεθάψει ούτε τη λιλιπούτεια συμμορία να πιάσει, σ’ αυτά, τα μικρά και τα ασήμαντα μικροσυμβάντα κρύβεται η ευτυχία!
…να ξεχάσεις κι εκείνη την παροιμία που λέει πως «χίλιοι καλοί χωράνε». Στην πραγματικότητα, και στην καλύτερη περίπτωση, χίλιοι καλοί στριμώχνονται. Για να μη βρεθείς λοιπόν να κοιμάσαι στο σαλόνι, στους καναπέδες στιλ Λουδοβίκου 15ου, αγκαλιά με τη Νικίτα, βρες έναν τρόπο να διεκδικήσεις ένα δωμάτιο: μπορεί να χρειαστεί να ταξιδέψεις νωρίτερα, να δωροδοκήσεις, να παρακαλέσεις, ό,τι κι αν πρέπει να κάνεις κάν’ το! Η πολυτέλεια της κλειστής πόρτας είναι αξία ανεκτίμητη για τις διακοπές στο εξοχικό!
Όπου κι αν βρίσκεται η δική σου «Γκαέτα», πάντως, θυμήσου πως οι διακοπές στο εξοχικό είναι κατά κανόνα ευκαιρία να συγκατοικήσεις με συγγενείς που μπορεί να μη συναναστρέφεσαι συχνά. Κι όπως κάθε ευκαιρία συνύπαρξης με διαφορετικούς ανθρώπους έτσι και οι καλοκαιρινές διακοπές σου θα σε κάνουν πιο ανοιχτόμυαλο και πιο ανεκτικό άνθρωπο. Κι αν έρθουν στιγμές που νομίζεις πως οι μέρες δεν περνούν με τίποτα, θυμήσου πως η ζωή σπάνια μοιάζει περισσότερο με κωμωδία απ’ ό,τι όταν βρίσκεσαι ανάμεσα στους συγγενείς σου – όσο πιο πολλοί συγγενείς τόσο πιο κωμικές καταστάσεις. Κάτι γέλια που θα κάνεις όταν θα θυμάσαι τις διακοπές σου στο εξοχικό μήνες αφού γυρίσεις! Μόνο που τότε θα κοντοζυγώνει ο καιρός να ξαναεπισκεφθείς το εξοχικό…
