Από το φετινό Open Day των Εκπαιδευτηρίων «Ο Πλάτων» μου έμεινε – κυρίως – μια εικόνα στο μυαλό, η οποία θεωρώ ότι είναι και η πιο αντιπροσωπευτική. Ο πατέρας κάποιου μαθητή ή μαθήτριας, να παρουσιάζει με ενθουσιασμό στους συμμαθητές του παιδιού του αυτό που με κόπο και αγάπη προετοίμασε, αγκαλιά με την πιο μικρή κόρη του.
Να μια πραγματικά «ανοιχτή» εκδήλωση, να μια «ανοιχτή» πρόσκληση προς τις οικογένειες των μαθητών από τα μέλη της άλλης μεγάλης οικογένειας, αυτής του σχολείου. Ένα σχολείο που στις 10 Απριλίου έβαλε τα καλά του, για να υποδεχτεί γονείς και παιδιά να συζητήσουν για το περιβάλλον. Εκεί αποφάσισαν οι άνθρωποι των Εκπαιδευτηρίων «Ο Πλάτων» να αφιερώσουν το open day, γι αυτό και το ονόμασαν Παιδιά της Γης. Της Γης μας. Της Γης τους.
Η Γη τους λοιπόν, η Γη τους και ό,τι εκείνη περιέχει, και ό,τι την περιβάλλει, είναι όμορφη. Κάθε γωνιά του όμορφου σχολείου ήταν γεμάτη πρωτότυπες δημιουργίες των μαθητών. Αυτοσχέδια διαστημόπλοια, χειροποίητα ηλιακά συστήματα, δορυφόροι, πληροφορίες για το νερό, εργασίες για τα ζώα υπό εξαφάνιση, παρουσιάσεις για τη χλωρίδα και προτάσεις για βιώσιμη διατροφή γέμιζαν τοίχους, πόρτες και θρανία. Τα χάζευα για ώρες, με θαυμασμό και φανταζόμουν τη χαρά των παιδιών όταν τα ετοίμαζαν και την αγωνία τους να τα δουν οι γονείς τους.
Φανταζόμουν και το τρακ των γονιών στην πρώτη τους «επίσημη» παρουσίαση μπροστά στα παιδιά τους και τους συμμαθητές τους. Το τρακ αυτό μου επιβεβαίωσε και η Χριστίνα, η μαμά του Βασίλη, μαθητή στην Α’ Δημοτικού. Σε εκείνον και στους φίλους του μίλησε για τα ζώα υπό εξαφάνιση και με τρεμάμενη φωνή μου είπε μετά ότι τέτοια αγωνία δεν είχε ούτε στις παρουσιάσεις ως εργαζόμενη (χρόνια, πολλά χρόνια) σε διαφημιστικές.
Για την ιστορία λοιπόν, παιδιά, γονείς και δάσκαλοι έδωσαν το «παρών» στο φετινό Open Day του Πλάτωνα, μαζί με 8 περιβαλλοντικές οργανώσεις. Την ίδια μέρα πραγματοποιήθηκε στο σχολείο το TEDx Platon School, κατά τη διάρκεια του οποίου μαθητές από όλες τις βαθμίδες αλλά και γονείς, καθώς και εκπρόσωποι περιβαλλοντικών οργανώσεων, μας προβλημάτισαν μιλώντας για την κλιματική αλλαγή και τον τρόπο και τον βαθμό που εκείνη θα συνεχίσει να επηρεάζει τη Γη.
Φεύγοντας την Κυριακή εκείνη από τα Εκπαιδευτήρια «Ο Πλάτων», ένιωσα λίγο πιο αισιόδοξη. Άφησα πίσω μου ένα σχολείο τόσο ζωντανό, τόσο χαμογελαστό, τόσο οικογενειακό και συνάμα «πανανθρώπινο», που για λίγο ένιωσα ότι το μέλλον όλων μας είναι σε καλά χέρια.
