Σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα από τη Δανία, οι μαθητές εμφανίζουν καλύτερες σχολικές επιδόσεις στα μαθηματικά όταν τα μαθαίνουν εν κινήσει, εμπλέκοντας δηλαδή ολόκληρο το σώμα τους στη μαθησιακή διαδικασία.
Πιο συγκεκριμένα, ερευνητές από τος Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Jacob Wienecke, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό νευροεπιστήμης “Frontiers of Human Neuroscience”, πειραματίστηκαν για έξι εβδομάδες με τρεις ομάδες 165 μαθητών δημοτικού, στους οποίους εφάρμοσαν διάφορες μεθόδους εκμάθησης των μαθηματικών.
Στη μία ομάδα χρησιμοποιήθηκε μία τεχνική που ενέπλεκε όλο το σώμα των μαθητών. Τα θρανία τραβιούνταν στην άκρη και η διδασκαλία γινόταν μόνο στο πάτωμα ή ελεύθερα στο χώρο, με τους μαθητές να προσπαθούν να λύσουν προβλήματα σχηματίζοντας σχήματα ή αριθμούς είτε με το δικό τους σώμα, είτε χρησιμοποιώντας ο ένας το σώμα του άλλου, όταν έπρεπε να κάνουν προσθαφαιρέσεις.
Η δεύτερη ομάδα έκανε καθιστικό μάθημα, αλλά χρησιμοποιούσε τουβλάκια LEGO για να λύσει αριθμητικά ή γεωμετρικά προβλήματα, ενώ η τρίτη ομάδα των μαθητών έκανε το γνωστό σε όλους μας και μάλλον βαρετό μάθημα καθισμένη σε θρανία, χρησιμοποιώντας μολύβι, χαρτί, χάρακες κλπ.
Μετά έξι εβδομάδες, διαπιστώθηκε ότι τελικά τις καλύτερες επιδόσεις στα διαγωνίσματα είχαν οι μαθητές της πρώτης ομάδας, που είχαν μάθει με χρησιμοποιώντας το σώμα τους. Μάλιστα, η απόδοσή τους στα μαθηματικά εμφάνιζε βελτίωση περίπου κατά 8% σε σχέση με την αρχή της έρευνας και ήταν διπλάσια σε σχέση με τη δεύτερη ομάδα, που χρησιμοποίησε τα τουβλάκια LEGO. Όπως θα φαντάζεστε, η τρίτη και πιο συμβατική ομάδα εμφάνιζε την μικρότερη βελτίωση.
Προσοχή όμως: Η βελτίωση δεν ήταν αισθητή εξίσου σε όλα τα παιδιά. Εκείνα που ωφελήθηκαν περισσότερο από τη σωματική μέθοδο, ήταν όσα είχαν απόδοση στα μαθηματικά πάνω από τον μέσο όρο εκ των προτέρων. Αντίθετα, τα παιδιά που εξαρχής δεν τα κατάφερναν στα μαθηματικά δεν εμφάνισαν κάποια αξιόλογη βελτίωση με καμία από τις δύο εναλλακτικές μεθόδους, ούτε δηλαδή από τη χρήση LEGO ούτε με τις κινητικές δραστηριότητες.
Όπως δήλωσε ο Βίνεκε, το παραπάνω πόρισμα θα πρέπει να ληφθεί υπόψη σε μία εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, καθώς δείχνει ότι οι εναλλακτικές τεχνικές διδασκαλίας μπορεί ακόμη και να διευρύνουν τις ανισότητες μέσα στην τάξη, ωφελώντας δυσανάλογα αυτούς που ήδη έχουν καλύτερους βαθμούς. Πρακτικά, σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτό σημαίνει ότι στην εκπαίδευση χρειάζονται εξατομικευμένες στρατηγικές μάθησης, κάτι το οποίο δεν είναι καθόλου εύκολο να γίνει πράξη.
Πάντως, μιας και η έρευνα που εξετάζουμε είναι δανέζικη, αξίζει να σημειώσουμε ότι από το 2014, η σκανδιναβική χώρα έχει προωθήσει μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που όντως δίνει μεγαλύτερη έμφαση στη σωματική δραστηριότητα τόσο στην πρωτοβάθμια, όσο και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Φυσικά, η μεγαλύτερη ενεργοποίηση του σώματος δεν αφορά μόνο τη γυμναστική και τα αθλήματα στο σχολείο, αλλά γενικότερους πειραματισμούς, έτσι ώστε το σώμα των μαθητών να εμπλέκεται περισσότερο σε όλα τα μαθήματα.
Δείτε αναλυτικά την έρευνα εδώ.
