Η πρώτη δημοτικού αποτελεί ορόσημο τόσο στη ζωή του παιδιού μας όσο και στη ζωή μας ως γονείς: είναι η πρώτη φορά που η οργάνωση, η επιμονή, η υπομονή και η συνέπεια βαθμολογούνται. Είναι μια φάση όπου προστίθεται ένα στοιχείο αυτοπροσδιορισμού στο παιδί μας αλλά και σε εμάς ως γονείς του. Είναι στο χέρι μας να κάνουμε αυτήν την πρώτη πραγματικά σχολική εμπειρία θετική και μέσο δεσίματος και επικοινωνίας με το παιδί μας, έχοντας υπόψιν και κάνοντας τα εξής:
- Αποφασίζουμε τι θέλουμε να είναι το παιδί μας στο σχολείο:
Ως γονείς εμείς είμαστε η πυξίδα του παιδιού μας. Ο δάσκαλος είναι πολύ σημαντικός, αλλά πυξίδα πάντα θα παραμείνουμε εμείς. Γι’ αυτό πρέπει εμείς να αποφασίσουμε τι στόχο θα έχει στο σχολείο, ώστε εκείνο να έχει την συμπεριφορά και απόδοση που θέλουμε. Εάν θέλουμε να γίνει πρώτος μαθητής, εμείς πρέπει να καθοδηγήσουμε την ρουτίνα του στο σπίτι και να δώσουμε τις οδηγίες για την συμπεριφορά του στην τάξη. Το ίδιο και αν θέλουμε να είναι κοινωνικό, δημοφιλές, κλπ.
- Πρέπει πρώτα εμείς να μάθουμε το τοπίο:
Εφ’ όσον εμείς είμαστε η πυξίδα πρέπει εκ των προτέρων να έχουμε άποψη και εμπειρία για κάθε στοιχείο της καθημερινότητας του παιδιού μας στο σχολείο. Επισκεπτόμαστε τους σχολικούς χώρους, συναντούμε και συζητούμε με τον δάσκαλο για να μάθουμε την προσέγγιση, την μέθοδο και τους στόχους που θα θέσει στην τάξη. Βλέπουμε την ύλη και τα βιβλία που το παιδί μας θα χειρισθεί και θα χρησιμοποιήσει. Έτσι πετυχαίνουμε τα εξής:
- Μπορούμε να καθοδηγήσουμε σε σχέση με το συγκεκριμένο περιβάλλον και όχι γενικά.
- Όταν το παιδί μάς περιγράφει τις εμπειρίες και εντυπώσεις του, μπορούμε να εκτιμήσουμε πόσο αντικειμενικά μας μεταφέρει συγκεκριμένα πράγματα αλλά και να έχουμε ήδη εικόνα των πραγμάτων που περιγράφει για να το καθοδηγήσουμε.
- Οργανώνουμε εμείς το παιδί μας για το σχολείο:
Η ρουτίνα και οι κανόνες προσφέρουν ασφάλεια. Όταν το παιδί μας έχει ασφάλεια, η δυνατότητα του να απορροφήσει μάθηση μεγιστοποιείται. Συνεπώς ορίζουμε εμείς το πρόγραμμα του και φροντίζουμε να το τηρεί σωστά. Αρχικά αυτό ενδεχομένως να είναι δύσκολο. Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για διαφόρων ειδών διαμαρτυρίες και αντίσταση. Θυμόμαστε ότι ακόμα και αν σε αυτές τις στιγμές δείχνει θυμωμένο μαζί μας, επειδή επιμένουμε και το πειθαρχούμε, του μαθαίνουμε να μας εμπιστεύεται για να το καθοδηγήσουμε προς την επιτυχία. Αυτό πάντα του αρέσει. Όταν το σύστημα μελέτης, συνέπειας αλλά και αναψυχής τού γίνει δεύτερη φύση δεν θα χρειάζεται να είμαστε δίπλα του να ελέγχουμε ότι το τηρεί. Θα του έχουμε δώσει ένα ανεκτίμητο δώρο που θα του εξασφαλίσει την επιτυχία μέχρι και την ενήλικη ζωή του.
- Χαιρόμαστε την διαδικασία μαζί με το παιδί μας:
Το βασικότερο κίνητρο που δίνουμε στο παιδί μας καθώς εισέρχεται για πρώτη φορά στο σχολικό περιβάλλον είναι η θετική μας προσοχή, η επιβράβευση και το καμάρι. Δείχνουμε στο παιδί μας ότι επειδή πηγαίνει στο σχολείο και έχει τις πρώτες του ευθύνες και υποχρεώσεις ανεβαίνει το κύρος του στην οικογένεια. Όσο τηρεί τις υποχρεώσεις του το επιβραβεύουμε με την χαρά μας που γίνεται πλέον «μεγάλο παιδί». Καθώς ασχολούμαστε μαζί, ώστε να μάθει να μελετάει και να ετοιμάζεται πλήρως για την επόμενη ημέρα στο σχολείο, δείχνουμε πόσο χαιρόμαστε που κάνει την δουλειά του όπως εμείς κάνουμε την δική μας. Μετατρέπουμε δηλαδή το σχολείο σε μια θετική ενασχόληση επειδή έχει την προσοχή μας, την στήριξη μας και την καθοδήγησή μας πρακτικά στην καθημερινότητα.
Επενδύοντας δικό μας χρόνο και φροντίδα τώρα, δίνουμε στο παιδί μας τα μελλοντικά φτερά της αυτονομίας με τα οποία θα πετάξει στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού, του γυμνασίου-λυκείου αλλά και στην ενήλικη ζωή του.
H Τάνυα Γεριτσίδου είναι ειδική ψυχοπαιδαγωγός. Θα τη βρείτε εδώ.