Όταν δυο άνθρωποι θέλουν να γίνουν γονείς, κάνουν το πιο όμορφο και φυσιολογικό πράγμα: έρωτα! Και το παιδί τους αποτελεί κυριολεκτικά το αποτέλεσμα της σωματικής ένωσής τους και της αγάπης τους. Τι γίνεται, όμως, όταν ένα ζευγάρι δεν καταφέρνει να συλλάβει φυσιολογικά και προχωρά σε εξωσωματική γονιμοποίηση; Πώς διαμορφώνεται η σεξουαλικότητα των δύο συντρόφων, όταν πρέπει να ακολουθούν ιατρικές οδηγίες; Το Τaλκ μίλησε με ανθρώπους που έχουν συλλάβει ή έχουν προσπαθήσει να συλλάβουν παιδί in vitro για την ερωτική τους ζωή.

Η Βίκυ εξηγεί ότι καθώς δεν έμενε έγκυος, το σεξ με τον Γιώργο έγινε μηχανικό και ταυτίστηκε με την προσπάθεια για σύλληψη. Αρχικά, το ζευγάρι προχώρησε σε σπερματέγχυση, διαδικασία που απαιτεί αποχή για κάποιο διάστημα, ώστε το σπέρμα να είναι γερό. Έτσι, έπαψαν πλέον να προσπαθούν να κάνουν παιδί μαζί, καθώς ο καθένας τους βρισκόταν σε διαφορετικό (ιατρικό) δωμάτιο… Ύστερα από δύο αποτυχημένες σπερματεγχύσεις, η Βίκυ και ο Γιώργος δεν είχαν όρεξη για ερωτική επαφή. Καθώς η εξωσωματική γονιμοποίηση αποδείχτηκε μονόδρομος, τα σεξουαλικά προβλήματα συνεχίστηκαν. «Ο άντρας μου είχε περίεργα ωράρια και αυτό μου πρόσθετε άγχος. Στις δειγματοληψίες, το σπέρμα του ήταν τη μια φορά πολύ καλό και την επόμενη χείριστο, ως αποτέλεσμα της κακής ψυχολογίας του». Ο γιατρός τού συνιστούσε «άδεια, ξεκούραση και καλό φαγητό», προτού πάει να δώσει σπέρμα, και η Βίκυ κατάλαβε πόσο θιγόταν ο ανδρισμός του. Αλλά και η ίδια είχε σταματήσει να προσέχει τον εαυτό της. Ήταν ολημερίς μέσα στα νεύρα και πάθαινε κρίσεις πανικού, τόσο που ο Γιώργος πρότεινε να σταματήσουν να προσπαθούν. Η επίσκεψη σε ψυχολόγο τη βοήθησε πολύ. Η Βίκυ είχε δύο εγκυμοσύνες που δεν ολοκληρώθηκαν. Μετά την τελευταία αποβολή, της έκοψαν την περίοδο. Τότε, είχαν ξανά ελεύθερα επαφές και κατάλαβαν πόσο πολύ είχαν καταπιεστεί. Μετά από πέντε προσπάθειες και τρεις εγκυμοσύνες, η Βίκυ διανύει τον πέμπτο μήνα της εγκυμοσύνης. Έχει περίδεση τραχήλου και το σεξ απαγορεύεται. «Ακόμη κι αν μας έδινε το οκ ο γιατρός, η libido μου είναι στα τάρταρα, αν και θέλω να τον θέλω. Μετά από πέντε εξωσωματικές δεν μου αρέσω κιόλας. Πώς θα ξεγυμνωθώ;» Η Βίκυ παραδέχεται ότι θέλει μεγάλη προσπάθεια για να μη χωρίσει το ζευγάρι. Ευτυχώς, στην περίπτωσή τους, η τρυφερότητα διατηρήθηκε και δεν έχουν αποξενωθεί. Όμως, αισθάνεται ότι κάτι λείπει από τη σύλληψη, καθώς δεν είναι αποτέλεσμα του έρωτά τους.

Με τη σειρά της, η Χρυσούλα εξηγεί ότι αρχικά έκαναν με τον άντρα της θεραπείες με χάπια και ενέσεις και ότι έπρεπε μέσα σε 36 ώρες να κάνουν έρωτα μήπως και πετύχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. «Ήταν φρίκη! Μετά το σεξ, παρέμενα για αρκετή ώρα ξαπλωμένη. Πόσα πράγματα χάσαμε, μένοντας στο σπίτι μήπως και… μας κάτσει. Μόνο και μόνο που ήμαστε με το ρολόι στο χέρι, ήταν αγγαρεία η όλη φάση». Η Χρυσούλα παρακαλούσε να μείνει έγκυος για να σταματήσουν να το κάνουν συνέχεια και αισθανόταν άσχημα που δεν μπορούσε να ευχαριστηθεί τον άντρα της, καθώς είχαν επαφές μόνο με την ιδέα του παιδιού στο μυαλό. Όταν ξεκίνησαν οι απόπειρες για εξωσωματική «δεν υπήρχε καθόλου σεξουαλική ζωή. Ούτε όρεξη έχεις, ούτε ο γιατρός το επιτρέπει. Οπότε απομακρύνεσαι από τον σύντροφό σου. Καλώς ή κακώς, το άλφα και το ωμέγα μιας σχέσης είναι το σεξ». Ύστερα από αποτυχημένες προσπάθειες, όταν το ζευγάρι άρχισε να έρχεται πάλι σε επαφή, σκέφτονταν και οι δύο ότι δεν πρέπει… να πάει χαμένη ούτε σταγόνα, «μήπως και σου κάτσει φυσιολογικά, όπως έκατσε και στη γνωστή της θείας σου που σε πήρε τηλέφωνο να σου το πει. Γιατί όλοι κάτι λένε και σε γεμίζουν με απίστευτο άγχος». Η σεξουαλική λύτρωση ήρθε αφού γεννήθηκε ο γιος τους! «Όταν συνήλθα από τις ορμόνες και την κούραση, ήταν σαν να αρχίσαμε από την αρχή. Πλέον δεν έχουμε άγχος ότι πρέπει να το κάνουμε μόνο… ιεραποστολικά (γιατί οι γιατροί αυτό σου λένε όταν προσπαθείς, και μάλιστα με μαξιλάρια για να βοηθήσεις το σπέρμα να ‘‘τρέξει’’ πιο γρήγορα), αλλά επιτέλους είμαστε ελεύθεροι να ευχαριστηθούμε ο ένας τον άλλον μετά από μια πενταετία! Όταν, τέλος πάντων, μας αφήνει το παιδί…»

Από την άλλη, ο Σπύρος και η Μάνια, παρά το γεγονός ότι έπεσαν θύματα οικονομικής εκμετάλλευσης, παρά τις σπερματεγχύσεις, μια λαπαροσκόπηση και μερικές αποβολές, παρά τη μεγάλη ψυχολογική πίεση που υπέστησαν, θεωρούν ότι η ερωτική ζωή τους δεν επηρεάστηκε. «Δεν είχαμε κανένα άγχος να γίνει φυσιολογική σύλληψη, το είχαμε διαγράψει αυτό και ως σκέψη, μετά από εννέα χρόνια ελεύθερων επαφών, όποτε δεν είχαμε πέσει στην παγίδα να μετράμε μέρες, θερμοκρασίες, ωορρηξίες». Μαζί στα εύκολα και στα δύσκολα, θεωρούν ότι η εξωσωματική τούς ένωσε. Τις πρώτες ώρες, έπειτα από κάθε αρνητικό αποτέλεσμα, απλώς αγκαλιάζονταν και δεν μιλούσαν πέρα από ένα «Δεν πειράζει… Θα τα καταφέρουμε με την επόμενη». Μέσα στη σιωπή τους, η μόνη σκέψη που υπήρχε ήταν πότε θα μπορούσαν να ξεκινήσουν ξανά. Βέβαια, η Μάνια επηρεάστηκε από τις ορμόνες και τα φάρμακα, καθώς είχε πολλές αυξομειώσεις στο βάρος της που την έκαναν να μη θέλει να κοιτάζεται σε καθρέφτη. Γενικά, όμως, θεωρεί ότι, σε αντίθεση με φίλες της που χώρισαν λόγω των δύσκολων διαδικασιών, εκείνη πέρασε αλώβητα τα χρόνια των προσπαθειών, και ότι μάλιστα αγάπησε ακόμη πιο πολύ τον άντρα της, που της έκανε τις ενέσεις, γιατί τις φοβόταν, που αγωνιούσε περισσότερο κι ας προσπαθούσε να μην της το δείξει. Η Μάνια και ο Σπύρος, λοιπόν, δεν σταμάτησαν να έχουν επαφές και ήρθαν ακόμη πιο κοντά, ίσως γιατί είχαν αποφασίσει πως θα τα κατάφερναν όπως και να έχει… Κάθε αρνητική απάντηση ήταν απλώς ένα ακόμη βήμα στην επόμενη προσπάθεια που θα τους έκανε γονείς. Και σήμερα έχουν όχι ένα, ούτε δύο, ούτε τρία, αλλά τέσσερα παιδιά!

Η Σοφία και ο Κώστας, έπειτα από έξι μήνες αρκετών και ελεύθερων επαφών και μια σειρά από εξετάσεις, έμαθαν ότι η εξωσωματική ήταν η μόνη λύση για να γίνουν γονείς. Αφού το «χώνεψαν», ήρθε η πρώτη αλλαγή. Έντονο σεξ, πολύ έντονο. Και απολαυστικό. Λες και προσπαθούσαν να αποδείξουν ο ένας στον άλλον ότι θα τα κατάφερναν μόνοι τους. Μετά την πρώτη αποτυχία, ακόμα πιο έντονο σεξ, ειδικά από τη μεριά του Κώστα, που ένιωθε υπεύθυνος για την κατάσταση, δεδομένου ότι το πρόβλημα ξεκινούσε από εκείνον. Μετά τη δεύτερη αποτυχία, πάγωσαν. Πέρασε ένας μήνας για να έρθουν ξανά σε επαφή. Τότε, βγήκε πολύ συναίσθημα, «λες και ήμαστε σχολιαρόπαιδα», λέει η Σοφία. «Θαρρώ ότι ο Κώστας τόσο τρυφερός δεν είχε ξαναϋπάρξει». Με την τρίτη εξωσωματική, η Σοφία έμεινε έγκυος και ο γιατρός απαγόρευσε το σεξ. Εννέα μήνες «έπαιζαν», η Σοφία δεν στέρησε την «απόλαυση» από τον άντρα της ούτε από τον εαυτό της. Ο Κώστας λέει ότι δεν πίστευε ποτέ πως θα μπορούσε να συνυπάρξει η αίσθηση του φόβου και του απόλυτου ερωτισμού. Φοβόταν, αλλά δεν κρατιόταν κιόλας. Όταν η Σοφία γέννησε, περίμεναν ανυπόμονα να επιτρέψει ο γιατρός την επαφή. Και ήταν μαγική αυτή η φορά. Λες και ήταν η πρώτη τους…

Η Νατάσα θυμάται την εξωσωματική ως μια χρονοβόρα, συναισθηματικά και σωματικά αποστραγγιστική, εμπειρία. Πριν καν φτάσουν με τον σύντροφό της εκεί, υπήρξαν αλλαγές στη σεξουαλική τους ζωή. Η πρώτη ήρθε όταν αποφάσισαν να κάνουν παιδί, όταν σταμάτησαν να παίρνουν προφυλάξεις και το σεξ, από παθιασμένο και γεμάτο πόθο, έγινε ελαφρώς πιο σοβαρό. Υπήρχε πλέον η σκέψη ότι περίμεναν ένα μωρό. Αλλά ο χρόνος περνούσε και το μωρό δεν ερχόταν, ενώ η σκέψη του ερχόταν όλο και πιο συχνά. Μέχρι που έγινε η μοναδική αφορμή για να κάνουν έρωτα. Το σεξ έπαψε να είναι διασκεδαστικό και παιχνιδιάρικο και απέκτησε σκοπό. Έγινε εμμονή. Σταδιακά, η συχνότητά του μειώθηκε, ευχαρίστηση και πάθος εξαφανίστηκαν. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Νατάσα, «πάψαμε να είμαστε εραστές, μετατραπήκαμε σε ρομπότ». Μετά, ήρθαν οι εξετάσεις, πήραν στα χέρια τους δυσάρεστα αποτελέσματα και τότε το σεξ σταμάτησε εντελώς, καθώς δεν ήταν πια ευχάριστο. Ξεκίνησαν, όμως, οι ενέσεις, οι ορμόνες, τα φάρμακα, οι επισκέψεις στην κλινική, οι πρώτες απόπειρες, οι πόνοι, οι μετρήσεις, οι επεμβάσεις και φυσικά τα έξοδα. Η μια απογοήτευση μετά την άλλη. «Όχι σεξ, μήπως βλάψει τα ωάρια. Όχι σεξ, μήπως προκαλέσει ορμονική ανισορροπία. Όχι σεξ, εξαιτίας του πόνου. Όχι σεξ, εξαιτίας της χαμηλής λίμπιντο. Όχι σεξ, εξαιτίας της εμβρυομεταφοράς». Για τρία χρόνια, η ζωή τους περιστρεφόταν γύρω από αυτήν τη διαδικασία και όλα τα υπόλοιπα ήταν θαμπά. Μέχρι που ήρθε ένα θετικό τεστ και όχι ένα, αλλά δυο καρδιοχτύπια. Πολύ στρες και ταυτόχρονα πολλή ελπίδα. Το ζευγάρι δεν χαλάρωσε μέχρι το τρίτο τρίμηνο, αλλά τότε ξαφνικά όλα άλλαξαν. Ξεκίνησαν να ονειρεύονται και να ζουν και πάλι. Ξεκίνησαν να κάνουν ξανά έρωτα, χωρίς να το σκέφτονται. Και ήταν καλύτερα από ποτέ! Αναγκάστηκαν, βέβαια, να κάνουν ένα τρίμηνο διάλειμμα, όταν γεννήθηκαν τα δίδυμα, αγόρι και κορίτσι, λόγω δέους και… εξάντλησης! Αλλά μετά όλα έστρωσαν και έκτοτε ζουν το θαύμα τους με περισσότερο πάθος, ενέργεια και ευτυχία. Η Νατάσα και ο άντρας  της εκτίμησαν τη ζωή και την τύχη τους και ήρθαν πιο κοντά ο ένας στον άλλον με τρόπους που δεν θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν. Όσο σκληρή κι αν ήταν η εμπειρία της εξωσωματικής, λένε ολόψυχα ότι δεν θα την άλλαζαν με τίποτα. Το δε σεξ, μετά την άφιξη των μωρών, ήταν μεν λιγότερο συχνό, αλλά καταπληκτικό, ανέμελο και γεμάτο πάθος. Δεν υπήρχε πια κανένας λόγος για προφυλάξεις και άγχος! Έτσι, ως αποτέλεσμα του πάθους και της ανεμελιάς τους, ήρθε στη ζωή τους πρόσφατα, πέντε χρόνια μετά τα δίδυμα, από εκεί που δεν το περίμεναν, άλλο ένα κοριτσάκι! Το ζευγάρι συμφώνησε ότι θα σταματήσει στα τρία παιδιά. Έτσι, το σεξ για μια ακόμη φορά άλλαξε! Αλλά παραμένει καταπληκτικό!

Η τελευταία μαρτυρία είναι αυτή της Κωνσταντίνας. Δεν αντέχει να πει πολλά. Με τον Χρήστο σταμάτησαν να έχουν επαφές αμέσως μόλις πήραν τα αποτελέσματα που έλεγαν ότι δεν θα μπορούσαν ποτέ να συλλάβουν φυσιολογικά. Μετά από επτά αποτυχημένες εξωσωματικές, διαλυμένοι οικονομικά και συναισθηματικά, δεν κατάφεραν να ξανασμίξουν, ούτε σωματικά ούτε ψυχικά, και μετά από λίγο καιρό χώρισαν. Εκείνη τον κατηγορεί για έλλειψη κατανόησης. Για έλλειψη κατανόησης την κατηγορεί και εκείνος. Άλλωστε, οι αλληλοκατηγορίες ήταν καθημερινές στη ζωή τους από κάποια στιγμή και μετά. Η Κωνσταντίνα επισκέπτεται ψυχίατρο για να μπορέσει, εκτός των άλλων, να νικήσει τον φόβο της για τη σεξουαλική επαφή. «Ποιος ξέρει;» μας λέει, «Ίσως μια μέρα κατορθώσω να ξαναγίνω γυναίκα…» Δυστυχώς, δεν μοιάζει να το πιστεύει…

Το σεξ δεν προορίζεται μόνο για αναπαραγωγή, αλλά κυρίως για ευχαρίστηση, που τίθεται σε δεύτερη μοίρα όταν ένα ζευγάρι προσπαθεί να τεκνοποιήσει χωρίς επιτυχία. Είναι, λοιπόν, απολύτως λογικό να υπάρχουν αρνητικές αλλαγές στην ερωτική ζωή των συντρόφων που έχουν μπει στη στρεσογόνο διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Η ανοιχτή επικοινωνία μεταξύ τους, η θετική στάση και οι συμβουλές του γιατρού, που ελάχιστα ζευγάρια την έχουν, και η στήριξη κάποιου ειδικού ψυχικής υγείας είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για να εξασφαλιστεί η επιβίωση της σεξουαλικότητας και της ίδιας της σχέσης πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την προσπάθεια του ζευγαριού να κάνει παιδί, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα.