Υπάρχουν οι «δε-ζω-χωρίς-καφέ» άνθρωποι. Είμαι μια από αυτούς. Δεν είναι η δεκαετής σχεδόν έλλειψη ύπνου που έχει δυναμώσει τη σχέση μου με τον καφέ, όχι. Είναι η γαλήνη που μου προκαλούν τα αρώματα του καφέ, η ασφάλεια που προσφέρει αυτή η γλυκιά ρουτίνα; Είναι η αίσθηση ότι έχω πάντα παρέα αφού αισθάνομαι στο χέρι μου τη ζεστασιά της κούπας; Όπως και να έχει, η αλήθεια είναι ότι σπάνια θα με δει κάποιος χωρίς έναν αχνιστό καφέ στο χέρι.

Την αδυναμία μου αυτή λοιπόν μοιράζομαι εδώ και χρόνια με έναν «κύριο» που τον λένε… Γρηγόρη. Ο πρώτος καφές συντροφιά στα έδρανα της σχολής, η αχνιστή τυρόπιτα μετά από τρελό ξενύχτι, το απόλυτο πολεμοφόδιο της εξεταστικής, η απαραίτητη στάση πριν από κάθε οικογενειακή εξόρμηση.

Σύμφωνα με τα παιδιά μου λοιπόν, τα γελαστά κορίτσια του Γρηγόρη της γειτονιάς μου έχουν υπερφυσικές δυνάμεις. «Μαμά, πως γίνεται να έχουν έτοιμο τον καφέ σου χωρίς καν να τον παραγγείλεις;», αναρωτιούνται. «Θέλω και εγώ, μαμά», επιμένουν, βλέποντας το λαχταριστό αφρόγαλα στον cappuccino μου, το οποίο εξαφανίζουν με κουταλάκια και καλαμάκια…  Προφανώς, ο Άγιος Γρηγόρης άκουσε τις προσευχές μου και λάνσαρε τον δικό τους… cappuccino, ονόματι babyccino. Τα παιδιά μου, λοιπόν, μπορούν να διαλέξουν ανάμεσα σε δύο γεύσεις αχνιστού ροφήματος: το babyccino και το babyccino choco. Και τα δύο φτιάχνονται με ζεστό γάλα και αφρόγαλα, απλά στο babyccino choco, προστίθεται και λίγη σοκολάτα στο γάλα. Το συγκεκριμένο ρόφημα σερβίρεται στο μικρό ποτήρι των 240ml. Ουσιαστικά αποτελεί την πρόταση «καφέ» για τους μικρούς μας φίλους, τον δικό τους cappuccino, φυσικά (και ευτυχώς) χωρίς καφέ.

Στον Γρηγόρη ολοταχώς και…οικογενειακώς λοιπόν!