Υπάρχει ή όχι Άγιος Βασίλης; Εδώ και πολλά χρόνια, κάθε τέτοια εποχή, στην τάξη άρχιζε η «ταλαιπωρία» των ερωταποκρίσεων.

Από τη μια να έχεις παιδιά που έχουν ψυλλιαστεί το κόλπο, συναινούν στην πλεκτάνη του ενός παραπάνω δώρου και μάλιστα κατά παραγγελία. Από την άλλη, τη «μαγεία» που θέλουν οι γονείς να τους μεταδώσουν από φόβο μη μεγαλώσουν πρόωρα. Και ανάμεσα το πανηγύρι των εμπορικών κέντρων. Α, να μην ξεχάσω ότι κατά καιρούς είχα και παιδιά που φοβούνταν τον παχουλό κύριο με τα κόκκινα ρούχα (ή τα πράσινα, ή τα μαύρα, ανάλογα με την πηγή προέλευσης) ή είχαν την πολύ λογική ερώτηση «Πόσοι είναι τελικά; Γιατί εγώ πέτυχα τέσσερις ταυτόχρονα όταν πήγαμε για ψώνια». Αυτό το «να είσαι καλό παιδί για να σου φέρει δώρο» δεν το αναφέρω καν γιατί, σύμφωνα με τις πληροφορίες μου, δεν είχε ποτέ το επιθυμητό αποτέλεσμα!

Και έρχεται και αναρωτιέται η πρώην δασκάλα και νυν μαμά: Γιατί να πω κάτι που μετά από κάποιο καιρό θα πρέπει να σπάσω το κεφάλι μου πώς θα το αναιρέσω στο παιδί που θα πάρει χαμπάρι;

Πού βρίσκεται τελικά η μαγεία; Στην έλευση ενός  ανύπαρκτου ατόμου που έζησε παλιά και που διατηρώ τις επιφυλάξεις μου για το αν πραγματικά αξίζει να τον τιμάμε (αλλά αυτό είναι υποκειμενικό) ή στις στιγμές των υπαρκτών; Και καθόλου δεν ξεχνώ τη γλυκιά προσμονή που είχα σαν παιδί για το δώρο που θα βρω μόλις ξυπνήσω, αλλά γιατί πρέπει να το φέρει κάποιος που δεν γνωρίζω και που όσο μεγαλώνω δεν μπορώ να καταλάβω και το πώς… Η μαγεία στις μικρές ηλικίες καθόλου δεν μοιάζει με τη μαγεία των μεγάλων που, ακόμα και όταν δεν μπορούν να εκλογικεύσουν κάτι, έχουν τη δυνατότητα να το αποδώσουν σε κάτι μεταφυσικό. Στα παιδιά δεν λειτουργεί καθόλου έτσι· το αντίθετο θα έλεγα, παλεύουν να το εκλογικεύσουν για να καταλάβουν.

Αν λοιπόν είναι κάτι που μπορούμε να προσφέρουμε στις μικρές ηλικίες για να αντισταθμίσουμε τη δική μας ανάγκη για μαγεία, είναι γιορτές με νόημα, αγκαλιές, οικογενειακές συγκεντρώσεις, μυρωδιές και πολύ παιχνίδι μαζί τους. Και δεν θα ήταν άσχημη ιδέα όταν και αν μιλήσουμε για τον Άγιο Βασίλη ή Νικόλα ή όποιον άλλον έχει νόημα για τη δική μας οικογένεια, να πούμε στα παιδιά πως συχνά ντυνόμαστε σαν κι αυτόν για να τον θυμόμαστε λέγοντάς τους την ιστορία του. Και μπορεί να είναι μια πραγματικά «μαγική» στιγμή όταν θα ντύσουμε όλοι μαζί τον μπαμπά ή τον θείο μας με τη στολή (ποια από όλες δεν γνωρίζω να σας πω), για να μοιράσει τα δώρα που πήραμε ο ένας στον άλλον… κι έπειτα να χορέψουμε μαζί του στο σαλόνι! Μη φοβάστε να λέτε την αλήθεια, οι καρδιές των παιδιών γεμίζουν με άλλα πράγματα…

Καλές, ζεστές και, όσο γίνεται, ξέγνοιαστες γιορτές σε όλους μας!