Οι εικόνες και οι μαρτυρίες από τη Συρία και τους δεκάδες νεκρούς, μεταξύ των οποίων και 30 παιδιά, κάνουν από την περασμένη Τρίτη το γύρο του κόσμου και προκαλούν (τουλάχιστον στα λόγια) τη διεθνή κατακραυγή. Ο εφιάλτης ήρθε από τον ουρανό. Τουλάχιστον 86 άνθρωποι σκοτώθηκαν από την αεροπορική επιδρομή που εξαπολύθηκε στην Χαν Σεϊχούν της ανταρτοκρατούμενης επαρχίας Ιντλίμπ. Το καθεστώς Άσαντ αρνείται πως έχει κάνει χρήση χημικών όπλων, ενώ η Μόσχα, που στηρίζει τον αμφιλεγόμενο πρόεδρο της χώρας, δηλώνει πως δεν πραγματοποίησε κανέναν βομβαρδισμό και πως αιτία είναι η επίθεση συριακών μαχητικών αεροσκαφών σε αποθήκες με χημικά που ανήκουν σε αντάρτες.
Η εφημερίδα Liberation, που ισχυρίζεται πως διαθέτει στοιχεία που αποδεικνύουν πως η συριακή κυβέρνηση βρίσκεται πίσω από την αποτρόπαια πράξη, κυκλοφορεί σήμερα με ένα πραγματικά συγκλονιστικό εξώφυλλο, στο οποίο αποτυπώνει τη φρίκη του πολέμου στη Συρία, με μια από τις πιο συγκλονιστικές φωτογραφίες με τα παιδιά-θύματα του βομβαρδισμού σε αποθήκη με πυρομαχικά.
«Τα Παιδιά του Άσαντ» τιτλοφορείται το σημερινό φύλλο της. Γροθιά στο στομάχι. Οι φωτογραφίες είναι αφόρητες. Αυτά τα παιδιά με τα μάτια ορθάνοιχτα από τη φρίκη του θανάτου μάς θυμίζουν ότι μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα από εδώ, ενώ εμείς χαιρόμαστε πρώτες ημέρες της άνοιξης, ετοιμαζόμαστε για το Πάσχα, βλέπουμε Survivor και διαφωνούμε στα σόσιαλ μίντια, ένας ολόκληρος λαός σφαγιάζεται εν μέσω της γενικής σιωπής.
Τα παιδιά δεν είναι του Άσαντ. Είναι των γονιών τους. Δεν ξέρω ακριβώς τι παίζει σε επίπεδο προπαγάνδας και αν η Liberation χρησιμοποιεί τα νεκρά παιδιά για εξυπηρέτηση πολιτικών στόχων της Γαλλίας. Αυτή τη στιγμή που γράφω δεν ψάχνω να βρω τους υπεύθυνους, τους θύτες. Δεν με νοιάζει εάν τα τοξικά τα έριξε ο Άσαντ, το ISIS, οι Αμερικάνοι, οι Ρώσοι, οι Ευρωπαίοι, ή όλοι αυτοί μαζί. Απλά κοιτώ με βουρκωμένα μάτια τα θύματα, που είναι παιδιά σαν τα δικά μας παιδιά, και που καμιά ευθύνη δεν έχουν για τα πολιτικά και στρατιωτικά παιχνίδια που παίχτηκαν με κόστος τη ζωή τους.
Μέρες που έρχονται, ας σιωπήσουμε, ας στοχαστούμε, ας μακαρίσουμε την τύχη μας, ας ξαναθέσουμε τις προτεραιότητές μας. Όταν τα θύματα είναι παιδιά, σοκαριζόμαστε ευκολότερα. Δεν πειράζει. Μας χρειάζεται. Κι αν ανησυχούμε για τα προσφυγόπουλα από τη Συρία και για το αν θα είναι συμμαθητές με τα δικά μας παιδιά, ας μη μιλήσουμε πριν ξαναφέρουμε στο νου μας αυτή τη φωτογραφία.
Σημειώνουμε πάντως ότι τα θύματα της επίθεσης εμφανίζουν συμπτώματα που συνάδουν με αντίδραση σε νευροτοξικό παράγοντα, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. «Μερικές περιπτώσεις φαίνεται να παρουσιάζουν επιπλέον ενδείξεις που συνάδουν με έκθεση σε οργανοφωσφορικές χημικές ουσίες, μια κατηγορία χημικών ουσιών που περιλαμβάνει τους νευροτοξικούς παράγοντες» ανέφερε σε δήλωσή του ο ΠΟΥ. «Η πιθανότητα έκθεσης σε χημική επίθεση ενισχύεται από μια φαινομενική έλλειψη εξωτερικών τραυμάτων στις αναφερόμενες περιπτώσεις που δείχνουν ταχεία έναρξη παρόμοιων συμπτωμάτων, περιλαμβανομένων οξειών αναπνευστικών δυσχερειών ως της κύριας αιτίας θανάτου».