Δεν ξέρω γιατί έκανα παραπάνω από ένα παιδιά. Δεν έχω συγκεκριμένη απάντηση να δώσω και σίγουρα δεν έχω ερευνήσει άρρητες και υποσυνείδητες επιταγές, οι οποίες τελικά με έκαναν να βιώνω τις εκφάνσεις της μητρότητας τρις.
Είμαι όμως βέβαιη ότι δεν το έκανα «για να έχει ο ένας τον άλλον». Και όχι μόνο γιατί είναι πολύ νωπές οι δικές μου αναμνήσεις ατελείωτου μαλλιοτραβήγματος με την αδερφή μου και άπειρες οι στιγμές που έχω ευχηθεί ‒και εκείνη το ίδιο‒ να μην είχα αδερφή τέλος πάντων (και καθόλου συγγενείς εξ αίματος κατ’ επέκταση), αλλά γιατί θεωρώ ότι είναι λίγο ψυχαναγκαστική αυτή η προσδοκία υποχρεωτικής συναναστροφής και ανιδιοτελούς αγάπης μεταξύ αδερφών. Η οποία τελικά μεταφράζεται σε αλλαγές βάρδιας σε νοσοκομεία.
Κι όμως, το οικογενειακό σύμπαν μου με διαψεύδει καθημερινά, από τη μέρα που ο γιος μου απέκτησε αδερφό. Κόντρα σε όλα τα προγνωστικά που ήθελαν τον μεγάλο να τοποθετεί το δαχτυλάκι του στο μάτι του αδερφού του για να του το βγάλει, ή να ωρύεται κάθε φορά που ο αδερφός του θα άπλωνε το χέρι του πάνω στα υπάρχοντά του, παρακολουθώ καθημερινά σκηνές από τη ζωή δύο παιδιών που δεν έχουν μαλώσει ποτέ. Και όταν λέω ποτέ, εννοώ ποτέ. Σαν να κατάλαβαν εξαρχής ότι δεν είμαι καλή στα μαθηματικά και να μου θύμισαν την πράξη της διαίρεσης. Όλα διά του δύο! Οι τσίκλες στο ταμείο του σουπερμάρκετ, όταν ο ένας από τους δύο δεν είναι μαζί, τα δώρα των νονών και των παππούδων να συνοδεύονται υποχρεωτικά από «κάτι για τον αδερφό μου». Σαν να ήθελαν να με απαλλάξουν από το άγχος της προσαρμογής του μικρού στον παιδικό σταθμό και το σχολείο. Ο μεγάλος ήταν πάντα εκεί. Και μετά, και οι δύο μαζί να κρατούν την αδερφή τους από το χέρι, να αποφασίζουν να συγκατοικήσουν ξανά για «να έχει εκείνη το δικό της δωμάτιο» και να μη θυμώνουν καθόλου που τελικά η αδερφή τους κοιμάται κάθε βράδυ με τον μπαμπά και τη μαμά.
Ξέρω, οι στιγμές ατελείωτου μαλλιοτραβήγματος ίσως πλησιάζουν. Και σίγουρα θα υπάρξουν φορές που καθένας από τους τρεις θα ευχηθεί την εξαφάνιση των υπολοίπων… Εγώ όμως τώρα νιώθω την ανάγκη να τους πω ένα μεγάλο, πολύ μεγάλο ευχαριστώ που αντέχουν, που ανέχονται, που αγαπούν…
