Κυρία Μαίρη: Αγαπητό κορίτσι, σου γράφω γιατί σε παρακολουθώ (με την καλή έννοια) και ξέρω ότι κι εσένα η μάνα σου σε βρίζει από το πρωί μέχρι το βράδυ. Σε παρακαλώ πες μου πώς τα έβγαλες πέρα γιατί τα ίδια έχουμε πάθει κι εμείς. Όταν λέω εμείς, εννοώ εγώ κι ο γιος μου. Όταν λέω τα ίδια, δεν εννοώ τα ίδια ακριβώς, γιατί εμάς μας βρίζει ο μπαμπάς μας. Όταν λέω μας βρίζει δεν εννοώ καμιά χριστοπαναγία όταν είναι εκνευρισμένος ή όταν χάνει η ομάδα του (ΠΑΟΚ). Εννοώ χριστοπαναγίες, καντήλια, όλους τους αγίους χωριστά και σε γκρουπ (οι άγιοι Ανάργυροι λ.χ. τον εκνευρίζουν πολύ για λόγους που δεν είναι της παρούσης.) Και δεν σταματάει. Βρίζει από το βράδυ πριν πέσει να κοιμηθεί μέχρι το πρωί που θα ανοίξει το μάτι (το δικό μου είναι ανοιχτό όλο το βράδυ γιατί ροχαλίζει τόσο που νικάει ακόμα και την ωτασπίδα). Εγώ, να σου πω τη μαύρη αλήθεια, έχω συνηθίσει, δεν με πειράζει. Από 18 χρονών είμαι παντρεμένη μαζί του, ξέρω τα χούγια του, τι να κάνουμε τώρα, κανείς δεν είναι τέλειος, ο Αγησίλαος είναι οξύθυμος. Αυτό που με πειράζει είναι ότι βρίζει και το παιδί. Το παιδί είναι Καρκίνος με ωροσκόπο Ψάρι και είναι πολύ ευαίσθητο. Αυτό τον εκνευρίζει τον Αγησίλαο και λέει κάθε τόσο να του πω αν έκανε γιο ή έκανε κόρη. Το παιδί τον ακούει και μετά με ρωτάει τι εννοεί ο μπαμπάς και δεν ξέρω τι να του πω. (Μια φορά του είπα ότι ο μπαμπάς είναι λίγο χωρατατζής και κάνει πλάκες, αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι με πίστεψε.)
Αλλά δεν σταματάει εκεί. Του κολλάει όλη την ώρα του παιδιού. Πάει να φάει με μαχαιροπίρουνο το κοτόπουλο, όπως του έχω διδάξει εγώ, τον λέει αδερφή γιατί οι άντρες τρώνε με το χέρι την κότα. Το καημένο σκύβει το κεφάλι και δεν μιλάει γιατί τον έχω παρακαλέσει εγώ να μη δημιουργεί καβγάδες και χαλάσουμε το σπίτι μας. Προσπαθεί να προσαρμοστεί, αλλά αυτός ποτέ δεν είναι ευχαριστημένος. Χτες που πήγε το παιδί να φάει με το χέρι την κότα, του είπε «πάλι κότα τρως, ρε; Τρελάθηκε η μάνα σου και μαγειρεύει όλο κότα; Θα βγάλεις βυζιά!» Οπότε το παιδί άφησε κάτω την κότα και πήρε ένα κομμάτι ψωμί με τυρί. Εγώ δεν ξαναγόρασα κότα από τότε ενώ μ’ αρέσει πάρα πολύ στον φούρνο με πατάτες και ρίγανη στην πέτσα. Πήρα να μαγειρέψω φασολάκια και πάλι δεν ήταν ευχαριστημένος. Τα έσπρωξε και μου είπε ότι δεν είναι κατσίκα να τρώει πρασινάδες και ότι οι άντρες θέλουν πρωτεΐνη. Όταν πήγε ο μικρός να τον ρωτήσει τι είναι η πρωτεΐνη, γέλασε και του είπε, τι σε νοιάζει εσένα, ρε βλαμμένο, μπας και είσαι άντρας; Χαχαχα (γέλασε, που σημαίνει ότι αστεία το έλεγε).
Με λίγα λόγια, κορίτσι, του θίγει συνέχεια την ανδρική του υπόσταση. Μου θίγει και μένα τη γυναικεία (συνέχεια με λέει ζουμπά και κεφτέ), αλλά εγώ ξέρω πως κατά βάθος μας αγαπάει και δεν το εννοεί. Για το καλό μας το λέει. Για να κάνω δίαιτα εγώ και να σκληρύνει λιγάκι ο μικρός που είναι μημουάπτου και θα τον φάνε λάχανο άμα βγει στον κόσμο. Αλλά φοβάμαι πως το παιδί δεν το παίρνει καλά. Έχει κλειστεί στον εαυτό του, παίζει συνέχεια κάτι παιχνίδια στο κομπιούτερ του και δεν βγαίνει απ’ το δωμάτιό του όταν γυρίσει ο μπαμπάς μας στο σπίτι. Πες κι εσύ μια γνώμη, κορίτσι. Τι να κάνω για να μην είναι μελαγχολικό το παιδί μου; Πώς να μη διαλύσω το σπίτι μου; Τι να κάνω για να μην εκνευρίζω τον άντρα μου;

Κορίτσι: Αγαπητή κυρία Μαίρη, πρώτα απ’ όλα πρέπει να σταματήσετε να εκνευρίζετε εμένα. Και για να σταματήσετε να με εκνευρίζετε πρέπει να καταλάβετε ένα δυο πραγματάκια:
1) Ο άντρας σας είναι άντρας σας, δεν είναι ο μπαμπάς σας, ούτε εσείς είστε παιδί, οπότε μην τον αποκαλείτε «ο μπαμπάς μας». Όχι ότι αν ήταν ο μπαμπάς σας θα είχε το δικαίωμα να σας βρίζει, αλλά δεν είναι ο μπαμπάς σας, διάολε.
2) Το βρίσιμο δεν συνηθίζεται. Δεν είναι μπάμιες να πεις δεν μ’ αρέσουν οι μπάμιες, αλλά τρώγε τρώγε τις συνήθισα. Είναι πολύ ασυνήθιστο να συνηθίζεται το ξύλο.
3) Όταν ο λαός χρησιμοποιεί την έκφραση «κανείς δεν είναι τέλειος» εννοεί μικροελαττώματα: να ρεύεται ας πούμε μετά το γεύμα ή να βρίζει τον διαιτητή όταν αδικεί τον ΜΠΑΟΚ. Αλλά όταν μιλάμε για τον Πιστόριους, που σκότωσε την αρραβωνιαστικιά του, δεν θα πούμε, ε, είναι λίγο ζηλιάρης και βίαιος, κανείς δεν είναι τέλειος…
4) Το σπίτι σας είναι ήδη διαλυμένο, οπότε πάρτε το παιδί και δρόμο. Νοικιάστε ένα σπιτάκι, αγοράστε μια κότα από το σούπερ μάρκετ και φάτε την όπως γουστάρετε. Α, μα πια!