Όσο ήμουν παιδί, Μάης σήμαινε: κολλαΐνες (γιρλάντες από μαργαρίτες περασμένες σε κλωστή), πλουμί (χαλί από φούξια λουλουδάκια στις πλαγιές των λόφων), μαχαιρίδες (σπαθάτες μοβ ίριδες στα χωράφια ανάμεσα στις παπαρούνες), το πρώτο παγωτό της χρονιάς, και βέβαια το πλησίασμα τριών μηνών γεμάτων απλόχωρα μερόνυχτα -Το «πουλί» στο φόντο καιγόταν σιγά σιγά μαζί με το σκηνικό.
Κατά τη διάρκεια της εφηβείας, ο Μάης έφτανε στενάζοντας απ’ το βάρος των εαρινών υποσχέσεων, κι εκεί προς το τέλος του λυκείου, κατάφορτος ποθοπλάνταχτους έρωτες και ανεμπόδιστα όνειρα μέλλοντος-Η μεταπολίτευση ήταν το νέο δεδομένο και το αεράκι που τη διαπερνούσε κουβαλούσε την επιθυμία της εξέλιξης.
Στα χρόνια του πανεπιστημίου, γνώρισα τα θερινά σινεμά της Αθήνας και τα «αφιερώματα», εμπέδωσα το τι συνέβη τον Μάη του ’68, εξοικειώθηκα με τα συνθήματα, χάρηκα βόλτες στην Καισαριανή, ολονύχτιες συζητήσεις στις καταλήψεις – Η «Αλλαγή» διορίστηκε με σύμβαση αορίστου χρόνου, με το τι θα θυμόταν ο λαός που δεν ξεχνά ακόμα αδιαμόρφωτο. Όταν προβλήθηκε O Μιλού τον Μάη, είχαν ήδη τελεστεί και διαλυθεί γαμήλια πάρτι, Δίκες και δίκες, οι επαγγελματικές και μη πορείες βρέθηκαν σε διάσταση, τα «κατασταλάγματα» ευρίσκονταν ακόμη εν προόδω- Η άνοδος της μεσαίας τάξης εξασφαλιζόταν με δάνεια βήματα.
Ο Μάης απέκτησε νέο νόημα το ’95 που γεννήθηκε ο γιος μου. Ήρθε κρατώντας στο χεράκι του έναν πρώιμο καύσωνα κι έναν καινούργιο προσωπικό κόσμο. Στον οποίο εισήλθε ησύχως λίγο αργότερα και η κόρη-η Πρωτομαγιά πλέον συνδυάστηκε με χειροποίητα στεφάνια από μονοήμερες εκδρομές και γδαρμένα γόνατα, μικρές πατούσες στη θάλασσα, κυνήγι θησαυρών σε πάρκα, πρόβες για τη θεατρική σχολική παράσταση/τελετή λήξης στο ωδείο/εξετάσεις/γυμναστικές επιδείξεις, προσπάθειες να χωρέσουν όλα σε ένα συγκεκριμένης χωρητικότητας καλάθι-Πρόσωπα «της γενιάς μου» ήταν πια στα πάσης φύσεως πράγματα ως εγγυητές ασφαλείας.
Φέτος, ο Μάιος μας έφτασε ως «η τελευταία εβδομάδα πριν από τις εκλογές». Ντυμένος βαριά με διλήμματα, κρίσιμες ψήφους, ποικιλότροπες χειραγωγήσεις, τρομοκρατία, μυστικά και ψέματα, ευθύνες, ανευθυνότητες, πανικό -Ασφυκτιά μαζί μας. Ωστόσο, ανεξαρτήτως μικρόκοσμων και προσωπικών αποχρώσεων, ατομικών και συλλογικών βασάνων, αποτυχιών ή ευτυχίας, αυτός ο μήνας έρχεται και επανέρχεται ως αυτό που επί του συμβολικού και πραγματικού είναι: επίλογος ανοίξεως, παρατηρητήριο άστρων, εφαλτήριο θέρους, διαρκώς ανανεωνόμενο τάμα και θαύμα ζωής-Κρατά στο χέρι εισιτήριο Εξόδου.