Η μετατροπή ενός εφηβικού δωματίου σε «ενήλικο» έδωσε αφορμές σε μαμά και κόρη να αναλύσουν χρώματα και συμπεριφορές, να συνταιριάξουν υλικά και θεωρήσεις και, τέλος, να συμφωνήσουν ότι κλασικό θα ονομάζουν στο εξής το διαχρονικά όμορφο, άρα το ποιοτικό. Η τρίτη της παρέας ήταν μία φίλη της κόρης μου, με καταπληκτικές διακοσμητικές ιδέες. Έχει την ικανότητα να σοκάρει γλυκά τοποθετώντας ένα ανατρεπτικό στοιχείο ανάμεσα σε ήσυχες επιλογές αλλά και να σοκάρει ωμά με προσωπικές παρατηρήσεις που ξεφυτρώνουν σαν αγκαθάκια μέσα σε έναν τυπικά πολύ ευγενικό λόγο. Όταν μείναμε μόνες, η κόρη μου έβαλε ως προτεραιότητα το να με πείσει πως θα ήταν εξυπηρετικό για την υλοποίηση της κεντρικής ιδέας της να μεταμορφώσουμε με πλαστική μπογιά το περίτεχνο ξύλινο κομοδίνο της γιαγιάς μου. Εμένα όμως με έτρωγε το… σαράκι.
«Παράταιρη δεν είναι η τυπολατρική χρήση της ευγένειας με τις καυστικές ατάκες της φίλης σου;» ρώτησα, σχεδόν χαλαρά, για να μην ξεκινήσω από συμπέρασμα. «Aμάν, βρε μαμά, τι γκρίνια είναι αυτή. Η Λένα είναι απλώς πολύ αυθόρμητη. Είναι αυθεντική».
«Πότε;» ρώτησα, ομολογώ με μια δόση ειρωνείας, και ακόμη και αν πράγματι συμφωνήσουμε στην αυθεντικότητα του… υλικού, γιατί θα πρέπει αυτό να είναι και ικανό κριτήριο για να το θεωρήσουμε καλαίσθητο ή τουλάχιστον αποδεκτό;
Της θύμισα πως η ίδια είναι σπανίως επικριτική, σέβεται τη διαφορετικότητα των άλλων, δεν της αρέσει να πληγώνει, προστατεύει τη Λένα από τη σκληρή κριτική μου και όμως δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό πως δεν είναι αυθεντική. Μερικές φορές όλοι, ίσως, κάνουμε κακές σκέψεις. Επιλέγουμε να μην τις εκσφενδονίζουμε όμως, όχι γιατί είμαστε υποκριτές ή γιατί σκεπάζουμε την «αυθεντικότητά μας». Ένα αόρατο φίλτρο, που ονομάζεται τακτ, επιτρέπει να περάσει η δοσολογία της αλήθειας που κάνει εύγευστο το κοκτέιλ της ζωής. Μερικοί γεννιούνται με αυτό το εξάρτημα, άλλοι το τοποθετούν μέσα τους με προσωπική εργασία, με παρατήρηση και άσκηση. Με το κομοδίνο τι θα κάνουμε τελικά; Με κοίταξε με νόημα. «Θα το τρίψουμε για να φανούν τα όμορφα νερά του. Είναι από αυθεντικό υπέροχο υλικό. Αν ήταν MDF θα το βάφαμε». Έτσι αποφάσισε το… χρυσάφι μου.